وَاعْتَصِمُوا

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

درس های مقدماتی/ درس پنجم

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

(74- قسمت)

اگر مسلمین، باز می خواهند این سنت مدارا و نرمش با کفار پنهان داخلی و سکولارزده ها را زنده کنند باید قبل از آن خودشان را قوی و قدرتمند کنند؛ قدرت، مقدمه و پایه ی زنده کردن این سنت است.

 تلاش جهت تشکیل حکومت اسلامی یا در صورت وجود آن قدرتمند کردن آن بهترین کانال برای زنده کردن این سنت رسول الله صلی الله علیه و سلم محسوب می شود و در حالت اضطرار تلاش جهت قدرتمند کردن عقیدتی و منهجی مسلمین هم باز به عنوان یک استراتژی ثابت قانون شریعت الله در چگونگی برخورد با منافقین و سکولارزده ها می تواند یک راهکار مناسب باشد و عمل باشد به همان استراتژی رسول الله صلی الله علیه و سلم که دعوت مقدم بر هر چیزی بوده و این دعوت، اگر باعث قدرتی شود این قدرت هم می تواند به عنوان یک عامل بازدارنده و تا حدودی زنده کننده ی سنت مدارا و نرمش با سکولارزده ها و کفار پنهان داخلی باشد هر چند که، هیچ وقت نمی تواند جایگزین قدرت حکومتی و نهادهای مرتبط با آن شود.

• روش ششم در چگونگی برخورد با دارودسته ی منافقین و سکولارزده ها این است که، با آن که با منافقین مشورت می شد اما جهت رعایت اصل «حذر»، احتیاط کردن و هوشیار بودن، هیچ پست تبلیغی و حکومتی به آن ها واگذار نشد.یعنی هیچ مسئولیت اداری و حکومتی را به آن ها واگذار نکرد. 

در پیش گرفتن این سنت رسول الله صلی الله علیه و سلم طبق تطبیق آیه و حکم «هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ» تنها و تنها در صورت داشتن قدرت حکومتی می توان چنین سنتی را انجام داد و چنین کاری را انجام داد. یعنی به آن ها پست، مقام و مسئولیت های حکومتی نداد. تنها ما زمانی می توانیم به صورت کامل از ورود آن ها به پست های حکومتی و تبلیغی ممانعت به عمل بیاریم که قدرت حکومتی در اختیار مسلمین باشد و کسانی هم که می خواهند این دشمنان سکولارزده را از مناصب غصبی چون منابر، کلاس های درس، تلویزیون های رسمی، ادارات و غیره که در آن لم داده اند به بیرون پرت کنند، تنها یک راه چاره و راه حل دارند، آن هم کسب قدرت حکومتی و در دست گرفتن نهادهای مرتبط با آن می باشد.

در بعضی از سرزمین های مسلمان نشین می توان اقدامات کوچک و ناچیزی را با قدرتمند کردن مسلمین و کسب قدرت مردمی انجام داد و مثلاً فلان ملا و مولوی سکولارزده را از فلان مسجد بیرون کرد. البته، به شرطی که از پشتوانه ی قدرت حکومتی طاغوت ها برخوردار نباشد، اگر از چنین حمایت و پشتیبانی طاغوتها برخوردار باشد آن وقت دیگر هیچ کاری نمی توان انجام داد. 

غیر از کسب قدرت حکومتی، هر کسی به راهی غیر از قدرت حکومت اسلامی و نهادهای مرتبط با آن جهت پاک کردن این موجودات از مناصبی که غصب کرده اند فکر کند، قطعاً در توهم، خواب و خیال پرواز می کند و از واقعیت فاصله گرفته است.

اگر قصد داری این ها و پلیدی این ها را از جامعه و نهادهای حکومتی پاک کنی باید ابزار آن را به دست بیاوری. الله این ها را با شراب خوار، قمارباز، بت پرست و گوشت خوک تشبیه کرده است. برای پاک کردن کثافت این ها تنها یک ابزار وجود دارد؛ حکومت اسلامی و تطبیق قانون شریعت الله از طریق نهادهای مرتبط با آن و زیر مجموعه های حکومت اسلامی. چون این ها در نهادهای حکومتی فعالیت دارند و از پشتوانه ی حکومتی برخوردار هستند. هیچ راه دیگری برای از بین بردن یک مشروب فروشی، قمارخانه و بتکده یا یک قصابی که گوشت خوک به مسلمین می فروشد یا یک طبقه از کارمندان و سربازان دولتی غیر از قدرت حکومتی وجود ندارد.

(ادامه دارد……..)

تعارفي درس / پنځم درس : شرعي دښمن پیژندنه (3) / د داخلي پټو کفارو او یا منافقانو او سیکولر شوی سره د چلند لنډ پیژندنو او طریقه (90)

– د حاطب د کیسې په اړه بل ټکی دا دی چې عمر بن خطاب رضي الله عنه د رسول الله صلی الله علیه وسلم په مخ کې حاطب ته په دې الفاظو سره تکفیری کړه لکه: منافق، كافر، خان الله ورسول.او رسول الله صلی الله علیه وسلم دا نه دي ویلي چې دا ډول نښې د منافق له نښو څخه نه دي او نه یې فرمایلي چې دا ډول عمل د کافر کیدو لامل نه ګرځي.بلکه هغه وښودله چې داسې دلايل او نښې شته چې دا ښيي چې حاطب صادق دى او کافر نه دى او داسې خنډونه شته چې اجازه يې نه ورکوله چې د حاطب ايمان ته زيان ورسوي او عمر رضي الله عنه د هغه په ​​تکفير کې عجله وکړه او تېروتنه او په خطأ شوي ده.دا مهمه ده.

– د حاطب په کیسه کې بله خبره دا ده چې په دې دنیا کې د حاطب نیکۍ د هغه ګناه پټه کړه. د بدر په جګړه او د بیعت رضوان کې یې برخه اخیستې وه او نورې ښېګڼې یې هم درلودې چې هر څوک پرې پوهیږي. په داسې نيک عمل سره داسې ګناه بخښل کيږي ځکه چې خطا يې کړې وه.د مسلمانانو امير بايد په هره زمانه کې د داسې ګناهګارو مسلمانانو تحليل او شننه وکړي او که د ګناهونو د بښلو کومه لاره وي، نو د هغه کسانو د نېکيو کارونه په نظر کې نيولو سره دې داسې کار وکړي.
دا د مسلمانانو په ګټه ده، د الله جل جلاله د رضایت سبب ګرځي، د الله جل جلاله د خوشالۍ سبب ګرځي او په هم دې دنیا کې د الله تعالی یو حکم پلي کول دی، چې فرمايي:
«إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ» (هود/114).
– بل ټکی چې په دې پېښه کې ورته اشاره کېدای شي هغه دا ده چې الله تعالی شاهدي ورکوي چې موږ له خپلو غیر مسلمان او سیکولر خپلوانو سره مینه لرو، خو هغوی له موږ سره مینه نه لری او نه خوښوي:
«هَاأَنتُمْ أُوْلاء تُحِبُّونَهُمْ وَلاَ یُحِبُّونَکُمْ» (آل عمران/119)،هان! خبر اوسئ (اې مؤمنانو!) تاسو له دوى سره (د خپلوۍ او اخلاص له امله) مينه كوئ، او دوى (د خپل دینی تعصب له امله) له تاسو سره مينه نه كوي.
هغه تعصب چې دوی د دین د سیکولریزم، سیکولر ګوندونو، کفارو، خپلو افکارو او عقایدو سره لري. دوی موږ نه خوښوي، دا هغه ثبوت دی چې الله تعالی یې ورکوي.
تقریباً موږ ټولو دا تجربه کړې ده چې زموږ په شاوخوا کې سیکولرانو د خپلو سیکولریستي عقیدو، کفر او د خپلو کفري ګوندونو له امله موږ څنګه له پښو وغورځول او څنګه یې پر موږ د خپل ظلم او وحشت ښکار کړل.تاسو لیدلی دی؟تاسو دا په سمه لیدلې دی؟ هو، موږ ټولو دا په یو ډول لیدلي. موږ له دوی سره مینه لرو مګر دوی موږ سره مینه نه لري. الله سبحانه وتعالی چې د اسمانونو او ځمکې خالق دی، د دې خبرې شاهدي ورکوي.
پېغمبر اکرم هم د حاطب دغه دوستي وليده، چې د ده د عمل انګيزه وه. دا ملګرتیا یو اړخیزه ده او هیڅکله به دوه اړخیزه په مینه به تبدیل نه شي.که ته له کافرانو سره دا نېکي وکړه، نو هغوی به ستا او ستا خپلوانو ته دا نېکي ونه کړي. نو له داسې کفارو څخه د متقابلې مینې او دوستۍ تمه کول یو ډول محض خطا غلطه او د حقایقو خلاف عمل دی چې الله تعالی فرمایلي دي.

Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар  билан муомала қилиш равиши

Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс

Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар  билан муомала қилиш равиши

(73- қисм)

Бу гап уни ўғли Абдуллохга етиб келган пайтида, у росулуллох саллаллоху алайхи васалламни олдига келиб айтдики: эй росулуллох, менга етиб келган хабарларга кўра отам абдуллох ибни убай сабабли сизга етиб келган сўзлар сабабли уни ўлдирмоқчисиз,деб эшитдим? Агар хақиқатда мана бу ишни қилмоқчи бўлсангиз,менга буюринг ўзим буни амалга оширай, аллохга қасамки, хазражликларни ўртасида мендан кўра отасига яхшилик қиладиганроқ  киши топилмайди, агар бошқа бир киши бу ишни қиладиган бўлса отамни қотилини одамларни орасида юришига тоқат қила олмайман-да, отамни қотилини ўлдириб қўяман,деб қўрқаман. Буни оқибатида бир кофир сабабли қўлим мусулмонни қонига беланади ва жаханнам ахлидан бўлиб қоламан. Абдуллох росулуллох саллаллоху алайхи васалламга мана бу сўзни айтган эди, аммо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мархамат қиладиларки: биз отангга нисбатан фақат юмшоқлик қиламиз, у бизни орамизда бор бўлар экан биз унга бир дўстдек муносабатда бўламиз. [1]

Кўриб турганингиздек Абдуллох бир кофир сабабли қўли мусулмонни қонига беланишидан ва жаханнам ахлидан бўлиб қолишдан  қўрқарди. Бу ерда росулуллох саллаллоху алайхи васаллам жаханнам ахлидан бўлмайсан ,демадилар. Балким унга нисбатан бир дўстдек муносабатда бўлишларини айтдилар.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ички пинхон кофирлар,мунофиқлар  билан доим муроса қилиб узрларини қабул қилганликлари сабабли, улар росулуллох саллаллоху алайхи васалламни нихоятда содда хар қандай гапга ишонаверадиган киши,деб билишарди:

«وَ مِنهُمُ الَّذِینَ یؤْذُونَ النَّبىِ‏ وَ یقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیرٌ لَّكُم» (توبه/۶۱)،

Уларнинг орасида пайғамбарга озор берадиган ва  “у (яъни пайғамбар) қулоқ тутгувчи (яъни этишган нарсасига ишонаверадиган киши)” дейдиган кимсалар бордир. Айтинг: (“ха у) сизлар учун яхшилик бўлган нарсага қулоқ тутгувчи, аллохга иймон келтирувчи, мўъминларга ишонадиган ва сизларнинг орангиздаги иймон келтирган зотлар учун рахмат-мархамат бўлган зотдир.

Мана бу гурухни адади ўзгариб турарди, баъзи вақтларда кўпроқ ва баъзи вақтларда камроқ. Аммо умумий қилиб айтганда уларни адади кўп бўлиб ғайри расмий бир гурухни ташкил қилишар ва ошкора амал қилишарди, чунки уларнинг рахбари кофир ва мунофиқ экани аниқ бўлган эди, улар росулуллох саллаллоху алайхи васалламга нисбатан ошкора мухолифат қилишарди. Жангларда қатнашмаслик учун бахоналар келтириб узр сўрашарди ва қатнашишмасди, агар қатнашган тақдирларида хам ухуд жангида қилишганидек жанг бошланишидан олдин мусулмонларни рухияларини заифлаштириш учун  лашкардан бўлиниб уларни ташлаб  кетишарди. Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни даъватларини айбли қилиш, у кишига қарши рухий жангларни йўлга қўйиш билан шуғулланишарди  ва захарли сўзларни тарқатишарди, шу сабабли хам уларни қиладиган ишлари ижтимоъий шаклга кирган ва бир харакатдек иш олиб боришарди, мўъминларни аксари мана бу жамоатни танишарди.

Душман эканликларида шубха бўлмаган мунофиқлар ва секулярзадалар билан юмшоқлик,муросага қўшилган тевозели  муомала қилишлик, қудрат мавжуд бўлган пайтда маънога эга бўлади ва ўзини самарасини беради. Аммо мусулмонлар мана бундай қудратга ( одамларни қудрати бўладими ё хукумат қудрати бўладими) эга бўлишмаса, орадаги юмшоқликлар,муроса ўзини мафхумини қўлдан бой беради ва залиллик ,хорлик холатини кўрсатади.

(давоми бор…….)

---

[1]– نزهة الفضلاء 1/58؛ البداية والنهاية 6/338؛ تفسير ابن كثير 4/395

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

مُقَدّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

(73- قیسم)

 بُو گپ اوُنِی اوُغلِی عَبدُالله گه یِیتِیب کِیلگن پَیتِیدَه، اوُ رَسُول الله صلی الله علیه وسلّمنِی آلدِیگه کِیلِیب اَیتدِیکِی: اِی رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلّم، مِینگه یِیتِیب کِیلگن خَبَرلَرگه کوُرَه آتَم عَبدُالله اِبنِ اُبَی سَبَبلِی سِیزگه یِیتِیب کِیلگن سوُزلَر سَبَبلِی اوُنِی اوُلدِیرماقچِیسِیز، دِیب اِیشِیتدِیم؟ اَگر حَقِیقَتدَه مَنَه بُو اِیشنِی قِیلماقچِی بُولسَنگِیز، مِینگه بُویُورِینگ اوُزِیم بُونِی عَمَلگه آشِیرَی، اَلله گه قَسَمکِی، خَزرَجلِیکلَرنِی اوُرتَسِیدَه مِیندَن کوُرَه آتَه سِیگه یَحشِیلِیک قِیلَدِیگنراق کِیشِی تاپِیلمَیدِی، اَگر باشقَه بِیر کِیشِی بُو اِیشنِی قِیلَدِیگن بُولسَه آتَمنِی قاتِیلِینِی آدَملَرنِی آرَسِیدَه یوُرِیشِیگه طاقَت قِیلَه آلمَیمَن- دَه، آتَمنِی قاتِیلِینِی اوُلدِیرِیب قوُیَه مَن، دِیب قوُرقَمَن. بُونِی عاقِبَتِیدَه بِیر کافِر سَبَبلِی قوُلِیم مُسُلماننِی قانِیگه بِیلَنَدِی وَ جَهَنَّم اَهلِیدَن بُولِیب قالَمَن. عَبدُالله رَسُول الله صلی الله علیه وسلمگه مَنَه بُو سُوزنِی اَیتگن اِیدِی، اَمّا رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلّم مَرحَمَت قِیلَدِیلَرکِی: بِیز آتَه نگگه نِسبَتاً فَقَط یوُمشاقلِیک قِیلَمِیز، اوُ بِیزنِی آرَمِیزدَه بار بُولَر اِیکَن بِیز اوُنگه بِیر دوُستدِیک مُناسَبَتدَه بُولَمِیز.   [1]

کوُرِیب توُرگنِینگِیزدِیک عَبدُ الله بِیر کافِر سَبَبلِی قوُلِی مُسُلماننِی قانِیگه بِیلَنِیشِیدَن وَ جَهَنَّم اَهلِیدَن بُولِیب قالِیشدَن قوُرقَردِی. بُو یِیردَه رَسُول الله صلی الله علیه وسلم جَهَنَّم اَهلِیدَن بوُلمَیسَن، دِیمَه دِیلَر. بَلکِیم اوُنگه نِسبَتاً بِیر دوُستدِیک مُناسَبَتدَه بُولِیشلَرِینِی اَیتدِیلَر.

رسول الله صلی الله علیه وسلم اِیچکِی پِینهان کافِرلَر، مُنافِقلَر بِیلَن دائِم مُوراسَه قِیلِیب عُذرلَرِینِی قَبُول قِیلگنلِیکلَرِی سَبَبلِی،اوُلَر رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلمنی نِهایَتدَه ساددَه هَر قَندَی گپگه اِیشانَوِیرَدِیگن کِیشِی، دِیب بِیلِیشَردِی:  «وَ مِنهُمُ الَّذِینَ یؤْذُونَ النَّبىِ‏ وَ یقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیرٌ لَّكُم» (توبه/۶۱)، اوُلَرنِینگ آرَسِیدَه پَیغَمبَرگه آزار بِیرَدِیگن وَ “اوُ ( یَعنِی پَیغَمبَر) قوُلاق توُتگوُچِی ( یَعنِی اِیشِیتگن نَرسَه سِیگه اِیشانَوِیرَدِیگن کِیشِی)” دِییدِیگن کِیمسَه باردِیر. اَیتِینگ: (حَه اوُ) سِیزلَر اوُچُون یَحشِیلِیک بُولگن نَرسَه گه قوُلاق توُتگوُچِی، اَلله گه اِیمان کِیلتِیرُوچِی، مُؤمِنلَرگه اِیشانَدِیگن وَ سِیزلَرنِینگ آرَنگِیزدَگِی اِیمان کِیلتِیرگن ذاتلَر اوُچُون رَحمَت- مَرحَمَت بُولگن ذاتدِیر.

مَنُه بُو گوُرُوهنِی عَدَدِی اوُزگرِیب توُرَردِی، بَعضِی وَقتلَردَه کوُپراق وَ بَعضِی وَقتلَردَه کَمراق. اَمّا عُمُومِی قِیلِیب اَیتگندَه اوُلَرنِی عَدَدِی کوُپ بوُلِیب غَیرِی رَسمِی بِیر گوُرُوهنِی تَشکِیل قِیلِیشَر وَ آشکارَه عَمَل قِیلِیشَردِی،چوُنکِی اوُلَرنِی رَهبَرِی کافِر وَ مُنافِق اِیکَنِی اَنِیق بُولگن اِیدِی، اوُلَر رَسُول الله صَلّی اَلله عَلَیهِ وَسلمگه نِسبَتاً آشکارَه مُخالِفَت قِیلِیشَردِی. جَنگلَردَه قَتنَشمَسلِیک اوُچُون بَهانَه لَر کِیلتِیرِیب عُذر سُورَشَردِی وَ قَتنَشِیشمَسدِی،اَگر قَتنَشگن تَقدِیرلَرِیدَه هَم اوُحُد جَنگِیدَه قِیلِیشگنِیدِیک جَنگ باشلَنِیشِیدَن آلدِین مُسُلمانلَرنِی رُوحِیَه سِینِی ضَعِیفلَشتِیرِیش اوُچُون لَشکَردَن بُولِینِیب اوُلَرنِی تَشلَب کِیتِیشَردِی.رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلّمنِی دَعوَتلَرِینِی عَیبلِی قِیلِیش، اوُ کِیشِیگه قَرشِی رُوحِی جَنگلَرنِی یوُلگه قوُیِیش بِیلَن شوُغوُللَنِیشَردِی وَ زَهَرلِی سُوزلَرنِی تَرقَتِیشَردِی، شُو سَبَبلِی هَم اوُلَرنِی قِیلَدِیگن اِیشلَرِی اِجتِمائِی شَکلگه کِیرگن بِیر حَرَکَتدِیک اِیش آلِیب بارِیشَردِی، مُؤمِنلَرنِی اَکثَرِی مَنَه بُو جَماعَتنِی تَنِیشَردِی.

دُشمَن اِیکَنلِیکلَرِیدَه شُبهَه بُولمَگن مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن یُومشاقلِیک،مُوراسَه گه قوُشِیلگن تَواضِعلِی مُعامَلَه قِیلِیشلِیک، قُدرَت مَوجُود بُولگن پَیتدَه مَعناگه اِیگه بوُلَدِی وَ اوُزِینِی ثَمَرَه سِینِی بِیرَدِی. اَمّا مُسُلمانلَر مَنَه بُوندَی قُدرَتگه ( آدَملَرنِی قُدرَتِی بُولَدِیمِی یا حُکوُمَت قُدرَتِی بُولَدِیمِی) اِیگه بوُلِیشمَسَه، آرَدَگِی یُومشاقلِیکلَر، مُوراسَه اوُزِینِی مَفهُومِینِی قوُلدَن بای بِیرَدِی وَ زَلِیللِیک،حارلِیک حالَتِینِی کوُرسَتَدِی.

(دوامی بار…….)

---

[1]– نزهة الفضلاء 1/58؛ البداية والنهاية 6/338؛ تفسير ابن كثير 4/395

تعارفي درس / پنځم درس : شرعي دښمن پیژندنه (3) / د داخلي پټو کفارو او یا منافقانو او سیکولر شوی سره د چلند لنډ پیژندنو او طریقه (89)

  د حاطب له دې پیښې څخه په زړه پورې ټکي اخیستل کیدی شي:

1- د حاتب کار د کفارو سیکولرانو سره یو ډول ناسته پاسته وه او ظاهرا د هغه کار د سیکولر کفارو سره د هغه مینه او لیوالتیا ښیې چې په مسلمانانو باندې برلاسي شي.دا په مسلمانانو باندې د سیکولر کفارو دشرکت او وقار او عزت ترلاسه کول وو.او که دلايل يې ثابت شي نو بې له شکه به ښکاره کافر او جنګيالي شي او د دښمن د جاسوسۍ په جرم به وژل کيږي .
یعنی په دلیل چې«موالاة المشركين»تکفیر «مُعَيَّن» به کیدل او ضرور د تکفیر شرایط او د تکفیر خنډونه باید په نظر کې ونیول شي
او د تکفیر یو له مهمو شرطونو څخه د سیکولرانو سره په موالات کی دا دی چې دا وپیژندل شي چې دا کار د دوی د عقیدې د تصدیق کولو او په مسلمانانو باندې د دوی د برلاسۍ کیدل سبب کیږي.او ايا دا د الله د شريعت د قانون پر ځای د دوی شرکی او سيکولريستي قوانين حاکم کول وو یا نه.
دا په ډاګه کوي چې که داسې وي، نو شخص واقعا هم به د هغوی په دین کي دی.
او بل دا چې د یو چا لپاره دا ناشونې ده چې د یوې ټاکلې ډلې، حزب، جماعت او حکومت خلاف وي.خو د هغوی پلوي وکړي او حتی له هغوی سره مرسته وکړي چې جګړه وګټي او خپل قانون حاکم کړي.دا ټول کارونه د (پوهاوي)، رضایت او له هغو سره د همسو کیدل له امله دي.

اوس څوک چې د امریکا په پوځ کې شاملیږي د مسلمانانو پر ضد جنګیږي، د خپلو خلکو او خپلوانو پر ضد جنګیږي، د خپلو هم مذهبو پر ضد جنګیږي.آیا د امریکا د مخالفت لامل همدا دی؟ نه، هغه د امریکا او د امریکا د متحدینو لپاره جاسوسي کوي، د مسلمانانو پر ضد د امریکا د متحدینو ملاتړ کوي. آیا دا له امریکا سره د مخالفت له امله دی؟ نه، دا د امریکایی سیکولرانو د موالات وفادارۍ له امله دی.

خو، حاطب په الله تعالی مؤمن و، نه په طاغوت، او دا کار یې په کفر د ایمان او یا د الله تعالی په شریعت باندې د کفر د برلاسۍ په خاطر نه دی کړی.بلکي هغه په ډاډمن وو چي مسلمانان به بريالي کيږي او د الله په نصر او مرسته ډاډمن او مطمئن وو.هغه پوهیده چې دا کار به د هغه د کفر او ارتداد سبب شي.
خو دا کار يې د الله او د هغه د رسول د دين د زيانمنولو له امله ونه کړ او داسې تعبير يې وکړ چې دا کار د الله دين او مسلمانانو ته به زيان نه رسوي.
هو، هغه ته معلومه وه چې هر څوک دا کار به د کفر او ارتداد سبب وګرځي، ځکه چې دا د الله تعالی دین او د الله تعالی شریعت ته زیان رسوي، خو هغه تأویل کړوه څرګنده کړه چې دا کار نه د الله تعالی دین او نه د الله تعالی شریعت ته زیان رسوي نه مسلمانانو ته.
او تأویل یې کړې وه چې دا د قریشو له سیکولر کفارو سره د هغه “مولات” نه دی، بلکې د دنیاوي موخو او د سیکولریستانو د خوشالولو لپاره یې د خپلې کورنۍ په ملاتړ کړی دی؛او تر ټولو مهمه دا چې د دی دغه عمل مسلمانانو ته دومره ضرر نه دی رسولی چې د ضرر د جبرانولو او حتی قصاص انتقام اخیستلو ته اړ شي.د قدامه بن مظعون د “تاویل” کیسه او د هغه د شرابو د حلالولو کیسه هم دې ته ورته ده.

Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар  билан муомала қилиш равиши

Муқаддамот дарслари/ бешинчи дарс

Шаръий душманшиносий (3) умумий суратда тан олиш ва ички яширин кофирлар ё мунофиқлар ва секулярзодалар  билан муомала қилиш равиши

(72- қисм)

Чунки шуни унутмаслигимиз керакки, қудратга эга бўлган пайтда  юмшоқлик,тавозеъ,муроса маънога эга бўлади. Тавозеъ, юмшоқлик, муроса қилиш сифатилари заифлик пайтида нотавонликни,хорликни маъносини билдиради. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам  мана бу мархалада қудратга кирган пайтларида худди бир ижтимоъий муаммодек муносабатда бўлардилар, у кишининг қилган муомалалари  сабабли алданган,иймони заиф,мунофиқларни баъзи касалликларига мубтало бўлган мусулмонлар қилган ишларидан пушаймон бўлиб тавба қилардилар ва ички пинхон кофирларни сафидан ажралиб чиқишарди.

Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ўзларига эга бўлган хукумат қудратини химояси остида мунофиқлар тўдасига керакли таълимларни,огохликларни хеч қандай тўсиқсиз  етказардилар, уларни орасидан тавба қилган кишилар ислох бўлишарди.

«وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (توبه/۱۰۲)،

Яна бошқа бир кишилар борки, гунохларини эътироф қилурлар. Улар яхши амални бошқа – ёмонга аралаштириб юборганлар. Аллох уларнинг тавбаларини қабул қилса ажабмас. Албатта, аллох мағфиратли,мехрибондир.

Мана бу мархаладан бўлган  мақсад,мусулмонлар жамияти деб номланган жамиятда ижтимоъий вахдатни сақлаб қолишдан иборат, мана бу таълимларни,огохликларни мунофиқларнинг тўдасига етиб боришига хеч ким монеълик қила олмасди. Чунки қудрат исломий хукуматни,мусулмонларни қўлида эди,шунинг учун хам муроса,юмшоқликни сақлаган холда мақсадга сари харакатланарди.

Қудратга эга бўлган холда муроса қилиш ва юмшоқликни ошкор намуналаридан бирини росулуллох саллаллоху алайхи васалламни ўша замонда мадинадаги секулярзадаларнинг тўдасини таниқли рахбари кофир абдуллох ибни убайга нисбатан қилган муносабатларида кўриш мумкин.

Мана шу абдуллох ибни убайни ўғли Абдуллохни отасига нисбатан мухаббати хаммага аён эди, шу билан бирга у аллохни шариатидаги қонунларни баробарида хам,аллох ва росулини буйруғини баробарида хам  итоаткор бўлган. Мана шундай фарзанд агар росулуллох саллаллоху алайхи васаллам рухсат берсалар бошқалардан  олдин ўзини отасини ўлдиришга қасд қилади, аммо пайғамбаримиз рухсат бермайдилар. Уни исломдан олдинга исми “Хаббоб” бўлган, отасини куннияси хам шу исмга кўра эди, аммо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам уни номини ўзгартириб Абдуллох қўйган эдилар.

Абдуллох ибни убайнинг бани мусталиқ ғазотидан қайтиш пайтида бўлиб ўтган воқеани хабари хаммага тарқаган эди, шу орада уни ўғли Абдуллохга хам етиб келади. Яъни мухожир ва ансорлар бани мусталиқ ғазотидан қайтаётган пайтларида тортишиб қолишади, абдуллох ибни убай салул айтадики: аллохга қасамки, бизларни қурайшликлар билан ўртамиздаги сўзимиз шунга ўхшайдики: итингни семиртирсанг сени ейди. Абдуллох ибни убай айтдики: аллохга қасам, агар мадинага қайтиб борсак уни ахлини энг азизи ундаги энг хор кимсани чиқариб ташлайди. Уни сўзидаги энг азиз киши деб ўзини қасд қилган эди, энг хор кимсадан мақсад эса росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва мухожирлар эдилар.

(давоми бор……)

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

مُقَدّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس

شَرعِی دُشمَنشُوناسِی (3) عُمُومِی صوُرَتدَه تَن آلِیش وَ اِیچکِی یَشِیرِین کافِرلَر یا مُنافِقلَر وَ سِکوُلارزَدَه لَر بِیلَن مُعامَلَه قِیلِیش رَوِیشِی

(72- قیسم)

چوُنکِی شوُنِی اوُنُوتمَسلِیگِیمِیز کِیرَککِی،قُدرَتگه اِیگه بُولگن پَیتدَه یُومشاقلِیک،تَواضِع، مُوراسَه مَعناگه اِیگه بُولَدِی. تَواضِع،یوُمشاقلِیک ،مُوراسَه قِیلِیش صِیفَتلَرِی ضَعِیفلِیک پَیتِیدَه ناتَوانلِیکنِی، حارلِیکنِی مَعناسِینِی بِیلدِیرَدِی. رَسُول الله صلی اَلله عَلَیهِ وَسَلَّم مَنَه بُو مَرحَلَه دَه قُدرَتگه کِیرگن پَیتلَرِیدَه حوُددِی بِیر اِجتِمائِی مُعَمّادِیک مُناسَبَتدَه بُولَردِیلَر، اوُ کِیشِینِینگ قِیلگن مُعامَلَه لَرِی سَبَبلِی اَلدَنگن، اِیمانِی ضَعِیف، مُنافِقلَرنِی بَعضِی کَسَللِیکلَرِیگه مُبتَلا بُولگن مُسُلمانلَر قِیلگن اِیشلَرِیدَن پُوشَیمان بُولِیب تَوبَه قِیلَردِیلَر وَ اِیچکِی پِینهان کافِرلَرنِی صَفِیدَن اَجرَلِیب چِیقِیشَردِی.

رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلَّم اوُزلَرِیگه اِیگه بُولگن حُکوُمَت قُدرَتِینِی حِمایَه سِی آستِیدَه مُنافِقلَرنِی توُدَه سِیگه کِیرَکلِی تَعلِیملَرنِی، آگاهلِیکلَرنِی هِیچ قَندَی تُوسِیقسِیز یِیتکَزَردِیلَر، اوُلَرنِی آرَسِیدَن تَوبَه قِیلگن کِیشِیلَر اِصلاح بُولِیشَردِی.  «وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (توبه/۱۰۲)، یَنَه باشقَه بِیر کِیشِیلَر بارکِی، گوُناهلَرِینِی اِعتِراف قِیلوُرلَر. اوُلَر یَحشِی عَمَلنِی باشقَه – یامانگه اَرَلَشتِیرِیب یُوبارگنلَر. اَلله اوُلَرنِینگ تَوبَه لَرِینِی قَبُول قِیلسَه عَجَبمَس. اَلبَتَّه، اَلله مَغفِرَتلِی، مِهرِیباندِیر.

مَنَه بُو مَرحَلَه دَن بوُلگن مَقصَد،مُسُلمانلَرنِی جَمِیعیَتِی دِیب ناملَنگن جَمِیعیَتدَه اِجتِمائِی وَحدَتنِی سَقلَب قالِیشدَن عِبارَت، مَنَه بُو تَعلِیملَرنِی، آگاهلِیکلَرِینِی مُنافِقلَرنِینگ تُودَه سِیگه یِیتِیب بارِیشِیگه هِیچ کِیم مانِعلِیک قِیلَه آلمَسدِی. چُونکِی قُدرَت اِسلامِی حُکوُمَتنِی، مُسُلمانلَرنِی قوُلِیدَه اِیدِی، شوُنِینگ اوُچُون هَم مُوراسَه، یُومشاقلِیکنِی سَقلَگن حالدَه مَقصَدگه سَرِی حَرَکَتلَنَردِی.

قُدرَتگه اِیگه بُولگن حالدَه مُوراسَه قِیلِیش وَ یُومشاقلِیکنِی آشکار نَمُونَه لَرِیدَن بِیرِینِی رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلّمنِی اوُشَه زَماندَه مَدِینَه دَگِی سِکوُلارزَدَه لَرنِینگ توُدَه سِینِی تَنِیقلِی رَهبَرِی کافِر عَبدُالله اِبنِ اُبَیگه نِسبَتاً قِیلگن مُناسَبَتلَرِیدَه کوُرِیش مُومکِین.

مَنَه شُو عَبدُالله اِبنِ اُبَینِی اوُغلِی عَبدُالله نِی آتَه سِیگه نِسبَتاً مُحَبَّتِی هَمَّه گه عَیان اِیدِی، شوُ بِیلَن بِیرگه اوُ اَلله نِی شَرِیعَتِیدَگِی قانوُنلَرنِی بَرابَرِیدَه هَم، اَلله وَ رَسُولِینِی بُویرُوغِینِی بَرابَرِیدَه هَم اِطاعَتکار بُولگن. مَنَه شوُندَی فَرزَند اَگر رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلَّم رُحصَت بِیرسَه لَر باشقَه لَردَن آلدِین اوُزِینِی آتَه سِینِی اوُلدِیرِشگه قَصد قِیلَدِی، اَمّا پَیغَمبَرِیمِیز رُحصَت بِیرمَیدِیلَر. اوُنِی اِسلامدَن آلدِینگِی اِسمِی “حَبّاب” بُولگن، آتَه سِینِی کوُنِّیَه سِی هَم شُو اِسمگه کوُرَه اِیدِی، اَمّا رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلَّم اوُنِی نامِینِی اوُزگرتِیرِیب عَبدُالله قوُیگن اِیدِیلَر.

  عَبدُالله اِبنِ اُبَینِینگ بَنِی مُسطَلِق غَزاتِیدَن قَیتِیش پَیتِیدَه بوُلِیب اوُتگن واقِیعَه نِی خَبَرِی هَمَّه گه تَرقَگن اِیدِی، شُو آرَدَه اوُنِی اوُغلِی عَبدُالله گه هَم یِیتِیب کِیلَدِی. یَعنِی مُهاجِر وَ اَنصارلَر بَنِی مُسطَلِق غَزاتِیدَن قَیتَیاتگن پَیتلَرِیدَه تارتِیشِیب قالِیشَدِی، عَبدُالله اِبنِ اُبَی سَلوُل اَیتَدِیکِی: اَلله گه قَسَمکِی، بِیزلَرنِی قُرَیشلِیکلَر بِیلَن  اوُرتَمِیزدَگِی سوُزِیمِیز شُونَه اوُحشَیدِیکِی: اِیتِینگنِی سِیمِیرتِیرسَنگ سِینِی یِیدِی. عَبدُالله اِبنِ اُبَی اَیتَدِیکِی: اَلله گه قَسَمکِی، اَگر مَدِینَه گه قَیتِیب بارسَک اوُنِی اَهلِینِی اِینگ عَزِیزِی اوُندَگِی اِینگ حار کِیمسَه نِی چِیقَرِیب تَشلَیدِی. اوُنِی سوُزِیدَگِی اِینگ عَزِیز کِیشِی دِیب اوُزِینِی قَصد قِیلگن اِیدِی، اِینگ حار کِیمسَه دَن مَقصَد اِیسَه رَسُول الله صلی الله علیه وَسَلّم وَ مُهاجِرلَر اِیدِیلَر.

(دوامی بار……)

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

درس های مقدماتی/ درس پنجم

دشمن شناسی شرعی (3)/ شناسائی اجمالی و روش برخورد با کفار پنهان داخلی یا منافقین و سکولارزده ها 

(72- قسمت)

چون هیچ وقت این را فراموش نکنیم که مدارا، نرمش و تواضع در زمان قدرت معنی پیدا می کند. چنین صفاتی (تواضع، نرمش و مدارا) در هنگام ضعف و ناتوانی معنی ذلیلی را می رسانند. رسول الله صلی الله علیه و سلم در این مرحله در عین داشتن قدرت حکومتی و مردمی، مثل یک معضل اجتماعی و فرهنگی با این دارودسته ی سکولارزده برخورد می کرد، و طوری برخورد می کرد که مسلمین فریب خورده و ضعیف الایمان که به بعضی از بیماری های منافقین آلوده شده بودند و به خودشان ظلم کرده بودند به خاطر همین برخورد رسول الله صلی الله علیه و سلم پشیمان می شدند و توبه می کردند، و از صف کفار پنهان داخلی خارج می شدند. 

رسول الله صلی الله علیه و سلم بدون هیچ مانعی و با پشتوانه ی حکومتی آگاهی های لازم را به منافقین و به دارودسته ی آن ها می رساند، و کسانی از آن ها توبه  کرده و اصلاح می شدند. «وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلًا صَالِحًا وَآخَرَ سَيِّئًا عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (توبه/۱۰۲)، مردمان دیگری هم هستند کهبه گناهان خود اعتراف می‌کنند و کار خوبی را با کار بدی می‌آمیزند، امید است که خداوند توبه ی آنان را بپذیرد. بی گمان خداوند دارای مغفرت فراوان و رحمت بیکران است و رحم می کند.

هدف در این مرحله حفظ وحدت اجتماعی در مجتمعی بود که به نام مجتمع مسلمین شناخته شده بود، و کسی هم نمی توانست مانع رسیدن این آگاهی ها به دارودسته ی منافقین شود. چون قدرت در دست حکومت اسلامی و مسلمین بود و برای همین مدارا و نرمش معنا، مفهوم و هدف خودش را حفظ می کرد.

 نمونه ای آشکار از مدارا و نرمش در عین برخورداری از قدرت با منافقین را می توان در برخورد رسول الله صلی الله علیه و سلم  با رهبر کافر و شناخته شده ی دارودسته ی سکولارزده های آن زمان مدینه، عبدالله بن ابی مشاهده کرد.

عبدالله فرزند همین عبدالله بن ابی سلول، هم دوستی اش نسبت به پدرش برای همه روشن شده بود و هم مطیع بودن او در برابر تحکیم قانون شریعت الله و تسلیم بودن او در برابر اوامر الله و رسولش. اگر عدم اجازه‌ی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نبود او قصد داشت قبل از هر مسلمانی پدر خودش را بکشد. پیش از اسلام، اسمش “حَبّاب” بود که کنیه‌ی پدرش هم بر اساس همین نام بود، اما رسول الله صلی الله علیه و سلم این نام را تغییر داد و اسمش را عبدالله گذاشت.

  وقتی خبر آنچه که عبدالله بن ابی در جریان بازگشت از غزوه‌ی بنی مصطلق به زبان رانده بود به پسرش عبدالله رسید، یعنی وقتی مهاجرین و انصار در جریان بازگشت از غزوه ی بنی مصطلق در آنجا دچار اختلاف شده بودند، عبدالله بن ابی سلول گفت: به خدا قسم که داستان ما و این قریشی‌ها به مانند سخن کسی است که گفته‌اند: سگت را چاق کن تو را می‌خورد. عبدالله بن ابی سلول گفت: به الله قسم، اگر به مدینه برگردیم عزیزترین اهل آن، ذلیل‌ترین اهل آن را از آن بیرون خواهد کرد. منظور او از عزیزترین خودش بود و دارودسته شان و ذلیل ترین هم منظورش رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و مهاجرین بودند.

(ادامه دارد……)

تعارفي درس / پنځم درس : شرعي دښمن پیژندنه (3) / د داخلي پټو کفارو او یا منافقانو او سیکولر شوی سره د چلند لنډ پیژندنو او طریقه (88)

–  إِن يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاءً وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ(ممتحنه/2)،كه هغوى تا ونيولې، نو ستا دښمنان به شي، او لاسونه به تاته وغځوي، او ستا په وړاندې به خپلې ژبې خلاصې كړي، او دوى به دا ارمان كوي، چې ته به هم د دوى په څېر كافر واى!.

–  لَن تَنفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ.ستاسو خپلوان او ماشومان به هیڅکله تاسو ته ګټه ونه رسوي. د قيامت په ورځ به الله ستاسو په منځ کې فيصله وکړي. خدای هر څه ګوري چې تاسو یې کوئ.

د همدې آیتونو په دوام کې چې په همدې مناسبت نازل شوي دي، الله تعالی فرمايي:
–  قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِن شَيْءٍ ۖ رَّبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (ممتحنه/4)،
د همدې نصیحتونو په دوام کې چې الله تعالی د حاطب له عمل وروسته ورکوي، فرمايي:
(رفتار او کردار)ابراهیم علیه السلام او هغه کسان چې د هغه سره وو ستاسو لپاره یو ښه نمونه مثال دی کله چې دوی خپلو خلکو ته وویل: کله چې دوی خپل قوم ته وویل:
موږ له تاسو او له هغه شیانو څخه کرکه لرو چې تاسو یې له الله پرته منئ او عبادت یې کوئ او موږ یې نه منو او له تاسو څخه بې پروا یو او زموږ او ستاسو تر منځ ابدي دښمني او کرکه رامنځ ته شوې ده.
تر څو چې تاسو په یو واحدی خدای ایمان راوړي او د هغه عبادت وکړئ،(د ابراهیم علیه السلام سلوک او رفتار او هغه کسان چې له هغه سره وو ستاسو لپاره ښه نمونه او مثال دی)«إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ»پرته له هغه څه چې ابراهیم خپل پلار ته وویل (دا هغه څه ندي چې تاسو یې تعقیب کړئ)هغه څه وویل:
زه حتما له خدای څخه تا لپاره بخښنه غواړم.او په عین حال کې، زه د خدای په وړاندې ستا لپاره نور حڅه شي نشم کولی.«لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ»یعنی د کافر پلار ته دعا کول، دا مهمه نده چی هغه کوم کافر دی، اهل کتاب کافر دی، منتصب په اهل کتاب دی، یا سیکولر او مرتد دی.دا ډول دعا چې ابراهیم علیه السلام د هغه لپاره کړې وه جايزه روا نه ده او ابراهیم علیه السلام د دې دعا لپاره زموږ مثال او نمونه نه دی.

د هغه پلار یو بت پرسته و، پدې معنی چې هغه سیکولر و.د ابراهیم علیه السلام پلار یو له سیکولرستانو څخه و، چې د اهل کتاب څخه نه وو، خو د منتصب په اهل کتاب هم نه وو.د همدې آیت په دوام کې وايي:
–  رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(ممتحنه/5)،ربه! موږ په تا توکل کوو او تا ته رجوع کوو او تاته ورتلل دي.ربه! موږ د کافرانو په لاس کې مه نیسه، ربه! موږ ته بښنه وکړه چې ته د کار څښتن یې.