کفار داخلی (منافقین) همیشه در تلاش بوده اند که راهی برای ابراز وجود و عقاید خود پیدا کنند . یکی از این راهها هنگامی است که نهضتی در برابر حکومت مرکزی اعلام موجودیت نموده و توانسته پیروانی برای خود پیدا کند . منابع اهل سنت از وجود این افراد در لشکر علی ابن ابی طالب امیر المومنین و مخالفین وی به تفصیل یاد کرده اند . در میان نهضتهای کنونی نیز وجود این افراد به وفور دیده شده است.
در برخی موارد دیده شده است که در میان نهضتهای شیعی کفار داخلی (غلات) خود را به رهبران قیامها منتسب و چهره آنان را تخریب می‌کردند؛ مانند انتساب غلات به ابوهاشم عبدالله بن محمّد بن حنفیه . گاه نیز در برخی قیامها ورود می‌یافتند و با انجام کارهای ناشایست سبب بدنامی نهضت و قیام می‌شدند. برخی از غلات نیز طرف‌داری از انقلابیون را مدعی می‌شدند و مخالفان خود را ترور می‌کردند. [1]
در این موارد غلات علاوه بر آنکه باعث تخریب چهره ی قیامها می گشتند ابزاری در دست مجریان جنگ روانی و علمای درباری در توجیه سرکوبهای حکومت مرکزی و بسیج عمومی به نفع سلاطین و عدم پیوستن به نهضتهای شریعت گرا می شدند .
بدین‌ترتیب از یک سو غلات سبب تخریب چهره قیام‌های شیعی می‌شدند و از دیگر سو حاکمان جور که مخالف شیعه بودند، هر قیامی را با انتساب عقاید غلوآمیز می‌کوفتند و از گسترش عقاید شیعه جلوگیری و بدین‌سان حکومت خود را توجیه می‌کردند.
دقیقاً هم اکنون همین روند در میان جریانات انقلابی و شریعت گرای اهل سنت نیز با شدت بیشتری در حال وقوع است به گونه ای که غیر از طاغوتها و مرتدین محلی حتی کفار سکولار(مشرک) جهانی نیز جهت سرکوب مجاهدین به این غلات پناه آورده اند و هر یک به سبک خودشان سعی در رشد و پرواربندی این غلات در انگلیس و کانادا و … می نمایند.
این یعنی تکرار مصیبت بار تاریخ و تکرار این پیام که : ملتی که تاریخ خود را نداند مجبور به تکرار آن است .
Аллохни динига зарба уриш мақсадида чиққан секуляристлар иймонига эга мунофиқлар
Абу Абдуллох Мукирёний
Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни давридаги ички кофирлар юзларига тутиб олган мунофиқ ниқоби остида,ахли китоб ва шибхи ахли китоб кофирларини меъёрлари, ишончлари,арзишларига бутунлай қарши бўлган ақида ва ишончларга эга бўлишган. Уларни фақат ахли китобдан бошқа кофирлар ва секуляристларни ( мушрикларни) орасида кўрса бўларди. Асли воқеият бўйича хам бу даврдаги мунофиқларни тўдасини, турли-хил далилларга кўра мусулмонларни қилиғини чиқариб турган ва ахли китоб бўлмаган кофирлар (мушриклар) ташкил қилар эди. Ахли китоб кофирлари яхудий ва насороларга ўхшаб ўзига хос борлиқ,мавжудиятга эга бўлиб,ўзларини ислом динида экандек кўрсатишга ва нифоқга эхтиёжлари бўлган эмас.
Исломий хукуматни миқёси кенгайиб, янги эгалланган минтақалар кўпайиб боргач, ахли китоб ва шибхи ахли китоб кофирларини бир қисми ўзларини исломда экандек кўрсатиб, ўзларига хос ишончларни исломга хос ривоятлар ва тафсирлар қолибида мусулмон жамиятга сингдириб боришади. Али ибни Аби Толиб розиаллоху анхуни давригача исломий хукуматни идора қилиш қудрати ва контроли, улил амр шўроси, уммат ва уни ижмоъсини назорати остида уларнинг харакатларини бошқариб,офат ва зарарларини олдини оларди. Аммо исломий хукумат кетишлиги билан уни бошқарув муассасалари хам ўртадан кетди ва мусулмонлар жамияти ғейри ахли китоб, ахли китоб ва шибхи ахли китоб кофирларидан ташкил топган мунофиқлар жавлонгохига айланди.
Бу орада баъзи бир кишилар хозир хам яхудлар билан исломий фирқаларни ўртасида алоқани вужудга келтиришга харакат қилишяпти, улар бу фирқаларни илдизи гўё яхудларга етиб борадигандек қилиб кўрсатишади. Мисол тариқасида айтадиган бўлсак, худди яхудийлар узайрни худони ўғли дейишганга ўхшаш, шиъалар хам улухият мақомини ўзларини имомларига қоил бўлишган. Ёки бўлмасам баъзилар уларни илдизини насороларга улаб қўйишади ва баъзи ёзувчилар хам улар билан зурвонизм, митроизм ва фара яздий ва эроний шохларини тухуми, хиндларни будизми ва …….ларни ўртасида алоқа халқасини боғлашга харакат қилишяпти.
Бир гурух кишилар эса мана бу заминадаги ғуллотларни ишончларини бир қисмини умумлаштирган холда, шиъаларга эронлик илдизни вужудга келтиришга харакат қилишяпти, улар қуйидаги далилларни келтиришади:
Янги мусулмон бўлган эронликлар агар хам исломни қабул қилган бўлсалар хам, ўзларини исломдан олдинги ақидаларига нисбатан хотирларида боғлиқлик бор эди. Улардаги ақидаларни бири бўйича, ўзларини подшохларига нисбатан махсус муқаддас мақомга қоил бўлишган ва подшохликни улар учун аллох томонидан берилган иноят деб билишар ва подшохларига тухма шохий ва фира яздийликни қоил бўлишган; яъни худо мана бу мақомни фақат мана шу хонадонга бўлишини хохлаган, бу илохий берилган нарса ва хеч кимни бу хақни тортиб олишга хаққи йўқ.
Исломни қабул қилгач, улар мана бундай муқаддасликни топширишга муносиб шахсларни қидириб юришган, шиъалар ўзларини имомларига нисбатан махсус мақомга қоил эканликларидан хабар топишгач , шиъаликка юзланишди ва ўзларини подшохларига берадиган мақомни шиъаларни имомлариг бериб қўя қолишди, шу тарзда аста- секин уларни худони мақомига кўтариб олиб боришган. [1]
Ёки мана шу заминада бу масалага ишора қилишадики, тухма шохий шахрибону – яздгурди учинчини қизи – ни воситасида ахли байт алайхиссалом томонга ўтган,яъни шахрибону имом Хусайн алайхиссаломга турмушга чиққан. [2]
Мана бу кўзқараш амалда Хусайндан олдинги пайғамбаримизни, Фотимани, Алини, Хасанни фарояздийликка олиб кириб қўя олмайди, шундай экан уларни бу изохлари тўғри эмас.
Умуман айтганда, агар инсофсиз ва бир томонлама қилинаётган текширувларни бир четга йиғиштириб қўядиган бўлсак, исломий мазхабларга эргашувчиларни хеч қайсиниси мана бу ишончларни вужудга келтиришмаган, балки буларни барча шохаларда мавжуд бўлган ички кофирлар ишлаб чиққан нарсалар бўлиб, улар ўзларини ишлаб чиқарган фосид нарсаларини ғайри исломий мақсадлар йўлида бузғунчи қурол сифатида ишлатишган бўлиб чиқади.
Шу сабабли хам биз бугунги кунда барча кафирларнинг турли- хил исломий фирқаларни орасидан чиқиб келган бузғунчиликларини кўриб турибмиз. Бу ички кофирларни ягона хохламаган нарсалари мусулмонларга яхшилик ва саодатни етмаслиги бўлиб, бу кимсаларни ягона истаги эса мусулмонларни ўртасида тафарруқни ижод қилиш билан бирга, сусткашлик, ички жанглар, кина ва нафратни келтириб чиқаришдан иборат.
Агар шиъа ғуллотларининг Абул Хаттоб, Муғийра ибни Саъад, Абу Мансур ажалийга ўхшаш рахбарларини шахсияти,яшаш тарзини текшириб чиқадиган бўлсак,уларнинг мол-дунё ва обрў-эътиборга етиш йўлида ўзларига гурухларни вужудга келтиришгани ва ўзларини аиммаларидаги улухиятни бахона қилган холда уларни пайғамбар , хамда улар томонидан мансуб қилинган кишилар,деб олишганини тушуниб етамиз . Шу тарзда улар содда халқни хиссиётидан фойдаланиб уларни қийшиқ йўлларга тортиб кетишган ва ўзлари хам фақатгина бир муддат мана бу харакатларини натижасидан бахраманд бўлишган холос. Улар бузуқликларни бутунлай очиқчасига таблиғ қилишарди, хатто ўзларини қизлари билан турмуш қуришни хам ўзларига раво кўришарди. Тўнғизни гўштини хам халол деб хисоблашган,лут қавмини амалини эса халол ишлардан деб санашган.[3]
Мана бу қўрқинчли жараённи тахлил қилиб чиқгач ,гўёки бугунги кундаги замонавий секулярларнинг ўтган тарихини ўқиб чиқгандек бўламиз, чунки замонавий секулярлар хам (суейдда) махрамлар ўртасидаги никохни ,эркак кишини эркак киши билан, аёлни аёл киши билан никохини, хатто ундан хам бадтарроғи инсонни хайвон билан никох қуришини хам……… манфаъат сифатида қонуний қилиб олишган.
Осмоний шариатларга ўзларининг пасткаш истаклари қаршисидаги бир тўсиқ сифатида қарайдиган секуляристлар,дин ва динни катта кишилари ,деб номланган мана шу тўсиқлардан ўтиш учун баъзи бир мархалаларда динни қонунлари, манфаъатларига хамла қилишган. Охирги асрларда эса барча осмоний шариатларни бир четга йиғиштириб қўйиб, бутун тарих давомида ўзлари хохлаган нарсаларини озод холда амалга ошириш билан овора бўлиб юришибди .
منافقین با باورهای سکولاریستی جهت ضربه زدن به دین الله
به قلم: ابوعبدالله موکریانی
در عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم کفار داخلی با ماسک منافقی که به چهره زده بودند دارای باورها و عقایدی بودند که ممکن است بر خلاف تمام معیارها ، ارزشها و باورهای کفار اهل کتاب وحتی شبهه اهل کتاب باشد و تنها می توان آن را در میان کفار غیر اهل کتاب و سکولاریستها(مشرکین) مشاهده نمود. واقعیت هم این است که منافقین در این دوره را همان کفار غیر اهل کتابی(مشرکین) تشکیل داده بودند که به دلایل مختلف ادای مسلمین را در می اوردند . چون کفار اهل کتاب همچون یهودیان و نصارا هر کدام دارای کیان و موجودیت خاص خود بوده و نیازی به نفاق و تظاهر به دین اسلام نداشتند .
پس از آنکه دامنه ی حکومت اسلامی و تصرف سرزمینهای جدید گسترش یافت عده ای از کفار اهل کتاب و شبهه اهل کتاب نیز تظاهر به اسلام نموده و همان باورهای خاص خود را در قالب روایات و تفاسیر خاص از اسلام به جامعه ی مسلمین تزریق نمودند تا زمان حکومت اسلامی سیدنا علی بن ابی طالب رضی الله عنه قدرت اداری و کنترلی حکومت اسلامی ، شورای اولی الامر، امت و اجماع ناشی از آن تحرکات آنها را مدیریت و جلو مفاسد آنها را می گرفت . اما با از میان رفتن حکومت اسلامی بالتبع تمام نهادهای مدیریتی آن نیز از میان رفته و جامعه ی مسلمین جولانگاه منافقین متشکل از کفار غیر اهل کتاب، اهل کتاب و شبهه اهل کتاب گردید .
در این راستا عده ای هنوز سعی دارند بین یهود و بعضی از فرق اسلامی رابطه برقرار کنند و چنین القاء می کنند که ریشه این فرق به یهود بر می گردد . به عنوان مثال همچنانكه يهوديان عزير را پسر خدا دانستند، شيعيان هم مقام الوهيت براى امامان خود قائل شدند. یا عده ای ریشه آنها را به نصارا وصل می کنند و بعضی از نویسندگان نیز سعی دارند حلقه ی اتصال انها با زروانیسم، میترائیسم و فره ایزدی و تخم شاهی ایرانی یا بودیسم هندی و… برسانند .
عده ای هم سعی دارند با تعمیم بخشی از باورهای غلات در این زمینه برای شیعیان ریشه ایرانی درست کنند و چنین استدلال می کنند که :
ايرانيان تازهمسلمان گرچه ظاهرا به اسلام گرويده بودند، اما به هرحال، تعلّق خاطرى نسبت به عقايد قبل از اسلام خود داشتند. يكى از عقايد آنان اين بود كه براى پادشاهان خود، تقدس ويژهاى قائل بودند و مقام پادشاهى را عنايت خاص خداوند به آنان مىدانستند و براى پادشاهان خود تخمه شاهى و فرّه ايزدى[1] قائل بودند؛ يعنى اينكه خداوند خواسته است اين مقام را فقط در اين خاندان بگذارد و اين موهبت الهى است كه هيچكس حق گرفتن آن را ندارد.
پس از اسلام، آنان به دنبال اشخاصى بودند كه چنين تقدسى را به آنان منتقل كنند، و چون دريافتند كه شيعيان براى امامان خود، مقامات ويژهاى قائلند، به شيعه روى آوردند و مقامى را كه براى پادشاهان خود قائل بودند براى امامان شيعه قائل شدند و كمكم آنان را به خدايى رساندند.[2]
و یا در همین زمینه به این مساله اشاره دارند كه ” تخمه شاهى به وسيله شهربانو، دختر يزدگرد سوم كه به همسرى امام حسين عليه السّلام درآمد، به اهل بيت عليهم السّلام منتقل شد.[3]
این دیدگاه عملاً پیامبر،فاطمه، علی وحسن که قبل از امام حسین بودند را مشمول فره ایزدی نمی گرداند پس نمی تواند توجیه صحیحی باشد.
در کل ، اگر بررسی های غیر منصفانه و جزئی را کنار نهیم متوجه خواهیم شد که پیروان هیچ از یک از مذاهب اسلامی مولد این باورها نبوده اند بلکه تولید کنندگان کفار داخلی از تمام شاخه های موجود آن بودند که تولیدات فاسد خود را مستمسکی جهت اهداف غیر اسلامی و مخرب خود قرار داده بودند.
به همین دلیل ما آلودگیهای ناشی از تمام کفار را در میان پیروان فرق مختلف اسلامی مشاهده نموده ایم. آنچه که این کفار داخلی نمی خواستند خیر رساندن به مسلمین و سعادت آنها بوده است و انچه در اکثر مواقع خواهان آن بوده اند، علاوه بر ایجاد تفرق، سستی، جنگ داخلی ، کینه و نفرت در میان مسلمین ، کسب منافع دنیوی بوده است .
به دیگر سخن با بررسى زندگانى و شخصيت رهبران غلات شیعه مانند: ابو الخطّاب، مغيرة بن سعيد، ابو منصور عجلى و بيان تبان درمىيابيم كه آنان افرادى بودند كه براى رسيدن به جاه و مال و منال براى خود دستهبندىهايى ايجاد كردند و با بهانه كردن الوهيت ائمه خود را پيامبر و منصوب از طرف آنان دانستند و به اين ترتيب از احساسات مردم سادهدل استفاده نموده، آنان را به بيراهه كشاندند و چند روزى از بهرههاى اين حركت خود برخوردار شدند.[4] آنان اباحىگرى مطلق را تبليغ مىكردند، بهگونهاى كه حتى ازدواج با دختر خود را روا مىشمردند، گوشت خوك را حلال مىدانستند، لواط را يكى از طيبات به حساب مىآوردند و تعاليمى از اين قبيل داشتند.
انگار پس از تحلیل این جریان مخوف در حال بازخوانی و پیشینه ی دنیای سکولار و مدرن امروزین هستیم که در آن ازدواج با محارم(سوئد) ازدواج مردم با مرد و زن با زن، و حتی بالاتر از آن ازدواج با حیوانات و… ارزش تلقی شده و قانونی گشته است .
سکولاریستهائی که شریعتهای آسمانی را مانعی در برابر امیال پست خود دیده و در مراحلی جهت عبور از این مانع به نام دین و بزرگان دین بر ارزشها و قوانین دین حمله ور شده و در نهایت در قرون اخیر سعی در کنار نهادن تمام شریعتهای آسمانی نموده و خود آزادانه آنچه را که در طول تاریخ خواسته اند انجام داده اند.
[1]( 1)- لغتنامه دهخدا ذيل فره ايزدى چنين مىنويسد: نورى است از جانب خداى تعالى كه بر خلايق فايز مىشود كه به وسيله آن قادر مىشوند به رياست و حرفتها و صنعتها و از اين نور آنچه خاص است به پادشاهان بزرگ عالم و عادل تعلق گيرد.
فردوسى مىگويد: چنان شاه پالوده گشت از بدی که تایید از او فره ایزدی
زندانهای همین طواغیت محلی که به شیوه ای دست نشانده ی همان کفار سکولار جهانی چون آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، روسیه و امثال آن شده اند که هزاران بار بدتر و زجرآورتر از شکنجه های عرب جاهلی صدر اسلام است.
در جاهلیت عصر در جاهلیت مدرن ما شاهد شکنجه ی ضعیفان هستیم، همان بلایی که بر سر بلال و یاسر و عمار و امثال آن می آمد؛ اما این بار در زندان های ابوغریب یا گوانتانامو،یا بورمه، یاآفریقای مرکزی، یا بگرام و تمام زندانهای کفار سکولار جهانی که مکان خیلی از آن ها را هم هیچ کسی نمی داند و جدید هم بر سر پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم دوباره خاکستر می ریزند، توهین می کنند، بی ادبی می کنند اما به شیوه ی مدرن آن؛ با کتاب، با کاریکاتور، فیلم سازی، اهانت کردن، هتاکی کردن و … . اگر سلمان رشدی را می بینیم، اگر کاریکاتورست های اروپا و دانمارکی را می بینیم، مریوان حلبچه ای های مرتد هم در کردستان عراق آزادانه دارند همین کار را انجام می دهند و امثال آن که به کرات آنها را مشاهده می کنیم.
خرافه گرایی و خرافه پذیری همچنان که گفته شد نیز از علائم و نشانه های عرب جاهلی صدر اسلام به شمار می رفت اما، در حال حاضر نیز خرافات غوغا می کنند، برنامه های شیطان پرستی، فراماسونری و دیگر خرافاتی که از غرب و دنیای به اصطلاح متمدن سکولار شروع شده و در سرزمینهای مسلمان نشین ما هم رخنه کرده اند، بدترین نوع خرافات هستند. دنیای سکولار امروز با فرهنگ منحط و ناسالم خود جاهلیت مدرن را به نمایش گذاشته است و تمام خرافات مرده و جاهلیت مرده را دوباره زنده کرده آن هم تحت عنوان آزادی های شخصی و آزادی عقیده و آزادی بیان و گفتار و امثال آن، آزادی کفر.
مردم سکولارتا پیش ازظهور اسلام،بت پرست بودند؛ بشر سکولار امروز نیز ثروت، مقام، ابزار وانواع طاغوتها و مجالس را معبود و بت خود کرده و به پرستش آن ها مشغول هستند.
مردان جاهلی قبلاً افراد را یکی یکی، با شمشیروکمان می کشتند؛ اما ابرقدرتهای جاهل و سکولارکنونی و دست نشانده های محلی آن ها در مدت خیلی کوتاه، ملتی را با خاک وخون یکسان می کنند و با انواع بمب های شیمیایی و فسفری و اتمی از بین می برند .
حکومت سکولار فرانسه در جنگ با مردم الجزاير از ۴۰ هزار الجزايری به عنوان موش آزمايشگاهی استفاده كرد و اولين بمب اتم را بر سر مردم بی گناه آنجا ريخت تا اثرات آن بمب و تشعشعات راديواكتيو آن را بر روی انسان ها ببيند .این رابرای نمونه آوردم چون خیلی ها از این نمونه بی خبرهستند اما، سایر موارد رادر کارنامه ی سیاه سکولاریستهای آمریکا و ناتو و … خودتان دیده اید و هم اکنون هم در عراق، سوریه، یمن، افغانستان و … شاهد آن هستید.
1 ـ ښکاره کفار چې غير له مرتدینو پر پنځو اصلی ډلو ویشل کیږی: الَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَىٰ وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا…[سُوۡرَةُ الحَجّ : 17]
«كومو كسانو چي ايمان راوړ، او كوم كسان چي يهوديان شول، صابئيان (د ستورو عبادت کوونکي)، نصارا، مجوسيان (د اور عبادت کوونکي)، او كوم خلك چي مشرك شول،…»
☜ يهودان، صابئین، نصارا، مجوس، او مشرکین.☞
2- پټ داخلی کفار یا منافقین چې ځانته یې پخپله له مسلمانانو څخه هم دار او دسته برابره کړې ده او ځانونه یې په هغوي کې ورک کړي دي چې تشخیص د دغو دښمنانو له غولیدلو مسلمانانو څخه په دنیا کې مونږ ته غیر ممکن دی.
هغه مجرم مؤمنان چې ممکن دی په څه دلایلو سره له نورو مؤمنانو سره دښمنی وکړی.
ژباړه: «[اې پېغمبره (ص)!] له كافرانو او منافقانو دواړو سره په پوره طاقت مقابله وکړه. او له هغو سره ډېر سخت چلند وکړه. »
دلته که دقت وکړئ جهاد له ښکاره کفارو سره
له داخلی منافقینو سره پر جهاد کولو مقدم دی
له همدې امله ده چې اکثره وخت د منافقینو دار او دسته په پام کې نه نیول کیږی ته به وایی چې اصلا وجود نلری؛ او جهاد له منافقینو سره هم د نرم او تبلیغي برخه کې د را ګرځونګو عواملو په کارولو او داخلی مدیریت د هغوی دی، او دلته ګرم او مسلحانه جنګ پکار ندی، مګر داچې د کوم جرم مرتکب وګرځی چې حد پرې تطبیق شی یا داچې له دار الاسلام څخه بهر لاړ شی چې په دې وخت کې حکم یې د سکولرستانو حکم ته ورته کیږی.
په همدې خاطر امام طبری رحمه الله له ابن عباس رضی الله عنهما د «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ …»
اللهﷻ خپل پیغمبر ﷺ ته یې امر وکړ چې له کفارو سره په توره جهاد وکړی او له منافقینو سره پر ژبه باندې جهاد وکړی او د هغوي په نسبت له نرمۍ او مهربانی څخه کار مه اخلی. او یایی ویلی دي: « الْكُفَّار بِالْقِتَالِ، وَالْمُنَافِقِينَ : أَنْ تَغْلُظ عَلَيْهِمْ بِالْكَلَامِ».
له کفارو سره دې قتال او جنګ وشی او له منافقینو سره دې په توندې او غلیظې وینا له لارې برخورد وشی.
یا له حسن بن علی رضی الله عنهما نه روایت کوی چې: جَاهِدِ الْكُفَّارَ بِالسَّيْفِ، وَالْمُنَافِقِينَ بِالْحُدُودِ، أَقِمْ عَلَيْهِمْ حُدُودَ اللَّهِ.[1]
د منافقینو له دار او دستې سره د روانی جګړې
اړوند د قرآنکريم له دغو آیاتونو ور ها خوا، مګر د رسول الله ﷺ شدت قاطعیت او توندی مو د ضرار په تخریب کې نده لیدلې! چې په اسلامه ټولنه کې پر حزب جوړونکو او تفرقه اچونکو باندې د الهی حدودو اجرا ده؟
علاوه له دې نه، داخلی پټ کفار لکه د وریښمو چنجي په خواو شایی یوه ستره ټولګه له ککړو مسلمانو څخه را غونډ کړی او ځانونه یې د هغو ترمنځ ورک او پټ کړی دی داسې چې مونږ یې په دنیا کې د هغوی مخلوطه دار او دسته او د هغوي د لښکرو سیاهی وینو او پخپله د هغوي پر پیژندلو او تفکيک باندې هیڅکله قادر نه یو
، توطئه کونکي او اخلال گران او د تاریخ په وږدو کې مؤمنانو ته نږدې ترینه دښمنان! په دې وجود سره یې بیاهم په دنیا کې د مسلمانانو برخه ګڼل کیږی نه کفار او باید له هغو څخه ځان وساتو:« هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ» [سُوۡرَةُ المنَافِقون : 4]
« قَاتِلُواْ الَّذِینَ یَلُونَکُم مِّنَ الْکُفَّارِ » آیَتینی تطبیق قیلیشده “مَوجُود وَضِیعَتگه” و “بُوگوُنگی کوُنّی طلبلریگه” مُناسِب بُولگن بیر نَولی یُومشاقلیکنی مُسُلمانلرده کوُرسه بُوله دی، بُو نَرسه” صَلاحِیَتگه اِیگه بُولگن اِداری باسقیچلر” تامانیدَن اِجرا قیلیش مَرحَله سیگه آلیب کیلینَدی. بُو اِیشلر بیزلرگه یَقین بُولیشدَن ته شقه ری، “قدرَت” و “خَطر” و “دُشمَنّی تار- مار قیلیش” ده هَم اوزیگه حاص قائِده لر بارلیگینی و مُتَحَصِّصلرنینگ اورگه نیب تِیکشِیریب چیقیشلریدَن سُونگ جهادی دَرَجَه لرگه مُوافق رَویشده آخیرگی نَظر صادِر قیلینیشینی کورسَتیب توُریبدی. رسول الله صلی الله علیه وسلمدَن سُونگ مَنه بُو صَلاحِیتگه اِیگه اِداری باسقیچ، “اوُچته اَفضَل اَبزارنی” بیری بُولگن اوُلی اَمر شُورا سی بُولیب، اوُزینی واحید اِجماسی بیلن جَمیعَتنینگ رَهبَریَتینی تِیلیدَن اوُزینی واحید نَظرینی صادِر قیله دی.
یعنی بو فقهنی توشونیش، فهملش و دینده گی حکمتدیر،بو بیزنینگ یوزکی فکرلیدیگن جوده کوپ برادرلریمیز توشونیشدن عاجیز بولیب قالیاتگن نرسه بوله دی. اولر اوزلرینینگ شریعتنی جامع حالتده توشونمسلیک و جلاولنمگن حیسّییاتلری سببلی فقطگینه اوزلریگه ایمس، بلکی باشقه مسلمانلرگه هم جوده کوپ مشکیلاتلرنی کیلتیریب چیقه ریشگن و مجاهید مؤمنلرنی اصلاحگرانه مبارزلرینی، جهادینی برباد قیله دیگن ابزارگه ایله نیشگن.
رسول الله صلی الله علیه وسلم اوزینی احتیاریده گی حربی قدرتگه مناسب رویشده یقینیده بولگن، امّا “ضرر و خطری” کمراق کافر قبیله لرنی اوز حالیگه قوییب، “ضرر و خطری” کوپراق بولگن اوزاقده گی کافرلرگه بار کوچینی ته شلگن ایدیلر. او کیشی بو رویش بیلن کفر دنیا سیگه قندی قیلیب ینه ده قتّیقراق “تلفات” کیلتیریش بارسیده دقّت قیلگندیلر، بو آرده بیزلر هم فقه اصولّریدن آگاه کیشیلرگه معلوم بولگن شریعت مقصدلری بیلن آشنا بوله آله میز.
مثلا میثال تریقه سیده کیلتیردیگن بولسک، امامی شافیعی رحمه الله امّو کتابیده ایته دیکی: اگر دشمنّی حالتی، قدرتی تورلی- هیل بوله دیگن بولسه، اولرنی بیر توده سینی ضرری کوپراق، خطرلیراق بوله دیگن بولسه، امام انه اوشه ضرری کوپراق، خطرلیراق توده بیلن جنگنی باشلشگه حقّی بار، اونی بو ایشینی موشکل دیب حسابلنمیدی. اگر بو دشمنّی مسافه سی اوزاقراق بولسه هم مهم ایمس. منه بو نرسه نی ضرورت دیب قبول قیلیندی، باشقه پیتلرده مومکین بولمگن نرسه لر ضرورت وقتیده جائز بوله دی. رسول الله صلی الله علیه وسلمگه ییتیب کیلگن خبرگه کوره ، حارس ابن ابی ضرار او کیشینی قرشیسیگه حمله قیلیش اوچون قوشین ته یّارلیاتگن ایکن. بونی ایشیتگن رسول الله صلی الله علیه وسلم اونگه حمله قیلدیلر،منه شو پیتده او کیشینینگ اطرافلریده یقینراق جایلرده هم باشقه دشمنلر بار ایدی. ینه بیر باشقه واقعه ده ایسه، حالد ابن ابی صفیان ابن شخ رسول الله صلی الله علیه وسلمگه قرشی لشکر توپله یاتگنی حقیده خبر ییتیب کیلدی. او کیشی ابن انیسنی جونتیب اونی اولدیریشگه بویوردیلر، شو وقتده هم او کیشینینگ اطرافلریده یقینراق دشمنلر موجود ایدی. [1]
کوریب تورگه نینگیزدیک ،کافرلر تورلی درجه لرگه اجرتیلگه نی بیلن اصلیده اولرنی مسلمانلرگه قرشی جبهه سی عمومی بوله دی. بیز کافرلرنی دنیا سیگه عمومی بیر جمیعت صیفتیده قه رشیمیز کیرک، اگر اولر مسلمانلرنی ایچیگه سینگیب کیته دیگن بولسه، بو بیزنی فایده میزگه، حودّی شونگه اوحشب سکولاریستلر هم بیزلرگه قرشی همّه لری بیرلشگن حالده جنگ آلیب باریشدی.
[1] أبو عبد الله محمد بن إدريس الشافعي القرشي المطلبي ، الأم ، المحقق: رفعت فوزي عبد المطلب ،الاسکندریه ، دار الوفاء ۱۴۲۲ ق – ،ج۴ص۱۷۷ (فان اختلف العدو فکان بعضهم أنکی من بعض أو أخوف من بعض فلیبد الامام بالعدوا الأخوف أو الأنکی و لابأس أن یفعل. وان کانت داره أبعد ان شاء الله تعالی حتی ما یخاف لمن بدأ به لما یخاف من غیره مثلاً و تکون هذه بمنزلة الضرورة لأنه یجوز فی الضرورة مالا یجوز فی غیرها. وقد بلغ النبی عن الحارث بن أبی ضرار انه مجمع له فأغار النبی وقربه عدو أقرب من و بلغه أن خالد بن أبی سفیان بن شح یجمع له فأرسل ابن أنیس فقتله و قربه عدو أقرب)
کافرلر بیلن اوُروُش،جَنگ قیلینسِین و مُنافقلرگه قوُپال، قتّیق سُوزلر وَاسِیطه سی بیلن مُعامَله قیلینیشی لازم. حسن ابن علی رضی الله عَنه دَن رِوایَت قیلینیشیچه:
Аллох пайғамбарига кофирларга қарши қилич билан ва мунофиқларга қарши эса тил, баён қилиш воситасида жиход қилишга, хамда уларга нисбатан юмшоқлик, мехрибонликни ишлатмасликга буйруқ берди, ёки айтдики:
Кофирлар билан уруш,жанг қилинсин ва мунофиқларга қўпол , қаттиқ сўзлар воситаси билан муомала қилиниши лозим. Хасан ибни Али розиаллоху анхудан ривоят қилинишича:
Мунофиқларни гурух-тўдасига қарши рухий жанглардаги қуръонни ана ўшанча оятларидан ташқари, росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг зирорни бузаётган пайтларидаги қаттиқлик, қатъият ва қўполликларини кўрмадикми? Бу ерда ўртани фирқалаб бўлиб ташловчилар, исломий жамиятда партия тузувчиларга нисбатан аллох таолонинг худудларини ижро қилинган эди.
Мана булардан ташқари ички яширин кофирлар хам худдиинки ипак қуртига ўхшаб ўзини атрофига булғанган мусулмонларни жуда кўпини жамлаб олади ва ўзларини уларнинг орасида яшириб қўйишади. Гуёки биз уларнинг бир тўдага аралашган холатдаги кўринишинигина кўра оламиз ва уларни ажратиб олишга қодир эмасмиз. Улар бутун тарих давомида мўъминларни энг яқин душманлари, фитнагар ва зарар етказувчилар бўлишган,аммо шунга қарамасдан улар дунёда кофирлардан эмас, балки мусулмонлар жумласидан деб хисобланишади,албатта биз улардан эхтиёт бўлишимиз лозим.
کفار آشکار که غیر از مرتدین به 5 دسته ی اصلی تقسیم می شوند: الَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَىٰ وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا(حج/17)یهودی ها، صابئین، نصارا، مجوس و مشرکین
2- کفار پنهان داخلی یا منافقین که دارودسته ای هم برای خود از مسلمین تهیه کرده وخودشان را گم کرده اند و تشخیص آنها از مسلمین فریب خورده در دنیا برای ما غیر ممکن است.
مومنین مجرمی که ممکن است به دلایلی با دیگر مومنین دشمنی کنند. وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا ۖ (حجرات/9)
حالا این دشمنی ممکن است تنها در بخش جنگ روانی و سرد باشد و یا ممکن است جنگی ترکیبی از جنگ سرد وگرم باشد، به عنوان مثال زمانی که الله تعالی می فرماید: يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ (توبه/73) در اینجا اگر دقت کنید جهاد با کفار آشکار مقدم بر جهاد با منافقین داخلی است به همین دلیله اکثر اوقات دارودسته ی منافقین نادیده گرفته میشن انگار اصلاً وجود ندارند؛ و جهاد با منافقین هم در بخش تبلیغی و جنگ نرم و در پیش گرفتن عوامل بازدارنده و مدیریت داخلی اونهاست، و جنگ مسلحانه و گرمی در کار نیست، مگر اینکه جرمی مرتکب شوند که حدی بر آن تطبیق شود یا اینکه از دارالاسلام بیرون بروند که آنوقت حکمشان شبیه حکم سکولاریستها می شود.
به همین دلیله که امام طبری رحمه الله از ابن عباس رضی الله عنهما در تفسیر «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْکُفَّارَ وَ الْمُنافِقينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ …» روایت می کنه که گفته: فَأَمَرَهُ اللَّهُ بِجِهَادِ الْكُفَّارِ بِالسَّيْفِ وَالْمُنَافِقِينَ بِاللِّسَانِ، وَأَذْهَبَ الرِّفْقَ عَنْهُمْ؛ خداوند به پیامبرش امر کرد که با کفار با شمشیر جهاد کند و با منافقین به وسیله‌ی زبان و بیان جهاد نماید و نرمی و مهربانی را نسبت به آنها به کار نبرد. و یا گفته: الْكُفَّار بِالْقِتَالِ، وَالْمُنَافِقِينَ : أَنْ تَغْلُظ عَلَيْهِمْ بِالْكَلَامِ. با کفار، قتال و جنگ شود و با منافقین از طریق سخن تند و غلیظ برخورد شود. یا از حسن بن علی رضی الله عنهما روایت می کنه که : جَاهِدِ الْكُفَّارَ بِالسَّيْفِ، وَالْمُنَافِقِينَ بِالْحُدُودِ، أَقِمْ عَلَيْهِمْ حُدُودَ اللَّهِ.[1]
غیر از آنهمه آیات قرآن در جنگ روانی با دارودسته ی منافقین، مگر شدت و قاطعیت و تندی رسول الله صلی الله علیه وسلم در تخریب ضرار را ندیدیم که اجرای یکی از حدود الله تعالی بر تفرقه اندازان و حزب سازان در جامعه ی اسلامی است؟
علاوه بر این، کفار پنهان داخلی که مثل کرم ابریشم به دور خود جمع کثری از مسلمین آلوده شده را جمع کرده و خودشان را در میان آنها گم و پنهان کرده اند به گونه ای که ما در دنیا تنها مخلوطی از آنها و دارودسته و سیاهی لشکرهای آنها را می بینیم و هرگز قادر به شناسائی و تفکیک خود آنها نیستیم، توطئه گران و اخلال گران و نزدیکترین دشمنان به مومنین در طول تاریخ بوده اند، با این وجود در دنیا جزو مسلمین محسوب می شوند نه کفار و باید از آنها حذر کرد: هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (منافقون/4) آنان دشمن هستند و از ایشان برحذر باش . خدا بکُشدشان ! چگونه (از حق) برگردانده و منحرف می شوند؟
[1] الطبری، محمد بن جریر؛ جامع البیان فی تأویل آیِ القرآن، دارالمعرفة، بیروت – لبنان ج10 ص183.
