در «وضع موجود» و به «حکم ضرورت» ما در موقعیتی قرار گرفته ایم که مجبوریم از روی ناچاری به عنوان اولین قدم مسلمین را به «اتحاد» دعوت کنیم . یعنی تمرکز بر مشترکات و پذیرش اختلافاتی که هست، تا اینکه به تدریج در میان مذاهب و گروههای مختلف اسلامی به «اتحاد» دلها برسیم و با اجماع واحدی که شورای اولی الامر یکی از «3ابزار» برتر تولید می کند ما شاهد «أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ»و امت واحد و جماعت واحدی باشیم که به «وحدت» اسلامی رسیده و پشتیبانی الله تعالی را نیز به دست می آورد:إنَّ اللَّهَ لا يجمعُ أمَّتي علَى ضلالةٍ ويدُ اللَّهِ معَ الجماعةِ [1]
یالغیز الله و او ذاتنی پَیغَمبَری و مُؤمِنلر سِیزلَرنی دُوستِینگیزدیر، اوُلر حُوشُوع حُذوُع بیلن نَمازنی عَدا قیلیب زَکاتنی بِیریشَدی.
شُوندَی بُولگچ بِیزلَرنی مُوازَنَتسِیز، مِیزانسِیز دُوستلَریمیز شُونی یَحشی بِیلیشسِینکِی، رسول الله صلی الله علیه وسلم نینگ اَنه اوُشَنچه عَقیدَوِی و رَفتارِی فَسادلَرگه اِیگه بُولگن الله نی و پَیغَمبَرلَرنی و مَلائِکه لرنی دُشمَنی بیلن “اِتّحاد” تُوزگنلِیکلَری، اوُلرگه نِسبَتاً “وَلاء” و “وَحدَت”نی آرقَسِیدَن بُولگن اِیمَس.
Аллох таоло ана ўшанча ақидавий ва рафторий фасодларга эга бўлган ўзининг, малоикаларнинг ва мўъминларнинг душманлари билан “иттиход” тузишни шаръан тўғри, дегани билан мархамат қиладики:
Ёлғиз аллох ва у зотни пайғамбари ва мўъминлар сизларни дўстингиздир, улар хушуъ хузуъ билан намозни адо қилиб закотни беришади.
Шундай бўлгач бизларни мувозанатсиз, меъзонсиз дўстларимиз шуни яхши билишсинки, росулуллох саллаллоху алайхи васалламнинг ана ўшанча ақидавий ва рафторий фасодларга эга бўлган аллохни ва пайғамбарларни ва малоикаларни душмани билан “иттиход” тузганликлари, уларга нисбатан “валоъ” ва “вахдат”ни орқасидан бўлган эмас.
الله تعالی با آنکه «اتحاد» با دشمنان خودش و مومنین و ملائکه را با آنهمه مفاسد عقیدتی و رفتاری که دارند مشروع می داند اما می فرماید:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ (ممتحنه/1) ای مؤمنان ! دشمنان من و دشمنان خویش را اولیاء نگیرید .
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا (نساء/144)ای کسانی که ایمان آورده‌اید! کافران را به جای مؤمنان به دوستی نگیرید. مگر می‌خواهید حجّت و برهان آشکاری علیه خود به دست خدا دهید (بر این که شما هم جزو منافقانید؟).
– يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا آبَاءَكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاءَ إِنِ اسْتَحَبُّوا الْكُفْرَ عَلَى الْإِيمَانِ(ای مؤمنان ! پدران و برادران را اولیاء خود نگیرید اگر کفر را بر ایمان ترجیح دهند) وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (توبه/23)کسانی که از شما ایشان را ولی خود کنند مسلّماً ستمگرند .
لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ (مؤمنان نباید مؤمنان را رها کنند و کافران را به جای ایشان به دوستی گیرند)وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ(و هر که چنین کند ( رابطه او با خدا گسسته است و) وی را در چیزی از خدا نیست) إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً(مگر آن که ( ناچار شوید و) خویشتن را از (اذیّت و آزار) ایشان مصون دارید و (به خاطر حفظ جان خود تقیه کنید)) وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ(آل عمران/ 28)(و خداوند شما را از (نافرمانی) خود برحذر میدارد و بازگشت (همگان) به سوی او است)
یا می فرماید: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَىٰ أَوْلِيَاءَ ۘ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ (ای مؤمنان ! یهودیان و نصرانی ها را اولیاء خود نگیرید. اینها برخی اولیاء برخی دیگرند)وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ ۗ (مائده/51). هرکس از شما ایشان را ولی و سرپرست خود گیرد ورزد بیگمان او از زمره ایشان بشمار می رود.
و تنها دارودسته ی منافقین یا سکولار زده ها هستند که با این کفار «ولاء» دارند: فَتَرَى الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسَارِعُونَ فِيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشَى أَنْ تُصِيبَنَا دَائِرَةٌ (مائده/52) می‌بینی کسانی که بیماری به دل دارند، ( در ولاء و یاری با کفار) بر یکدیگر سبقت می‌گیرند و می‌گویند : می‌ترسیم که ( روزگار برگردد و ) بلائی بر سر ما آید ( و به کمک ایشان نیازمند شویم ) .
«ولاء» ما مشخص است: إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ (آل عمران/55) تنها خدا و پیغمبر او و مؤمنانی یاور و دوست شمایند که خاشعانه و خاضعانه نماز را به جای می‌آورند و زکات مال به در می‌کنند .
پس دوستان نامتعادل و نامیزان ما لازم است بدانند که «اتحاد» رسول الله صلی الله علیه وسلم با دشمنان الله و پیامبران و ملائکه که آنهمه مفاسد عقیدتی و رفتاری دارند به معنی «ولاء» و «وحدت» با آنها نیست.
Сизларнинг динингиз ўзингиз учун, ва мени диним ўзим учундир!
Бизларни мувозанатсиз биродарларимиз ва огох душманларимиз бошлаган нуқталардан яна бири, бу кофирлар билан “иттиход” эшигини ёпиб қўйиш билан ўзларини мухотобларига “валоъ” ни кўрсатмоқчи бўлишади. Аслини олганда эса уларни орасидаги кўпчилик кишилар “валоъ” билан яхши кўриш ва дўстликни фарқини хам билишмайди, шу билар бирга улар “валоъ” “иттиход” да эмас, балки фақатгина “вахдат” ни оқибатида юзага келишини билишмайди.
Биз шаходатайнни айтган пайтимизда , ўзимизни тоғутга куфр келтирганимизни баён қилиб , кофирларни барча куфрий ақидаларидан поклигимизни эълон қиламиз, шу билан бирга фақат уларни ақидаларидан эмас, мушриклардан хам ўзимизни поклаймиз. Албатта мушриклардан пойланиш даражама – даража амалга оширилади. Агарда бизлар уларни қонунларини қабул қилмайдиган бўлсак, мана бу иш аслни асосида амалга ошади:
Аллох таоло кофирларни ўзи ва қонунлари мўъминларни устига хукмрон бўлишлари учун хеч қандай йўлни қолдирмади.
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мушрикларни ўзларидан, уларни ақидаларидан покланишни аслига эргашиш орқали фақатгина мушрикларни парламентларида қатнашишни – дорун надва номи остида – қабул қилмасдан эмас, балки хатто мушрикларни рахбариятини хам бўйнига олмаганди. Яъни бу ерда фақат маккани рахбариятини қабул қилиб уларга хоким бўлишлик, бутун араб ярим оролига рахбар бўлиш хисоланарди.
Секуляристлар росулуллох саллаллоху алайхи васаллам томонидан содир бўладиган бир озгина бўлса хам келишувни кутишарди,улар буни натижасида тезлик билан келишувни қабул қилишарди, шу сабабли аллох таоло мархамат қиладики:
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ؛
Аммо мусулмонлар секуляристлардаги қонунларнинг хокимияти остида кун кечира олмайдилар, улар динни тўртлик мафхумини ( яъни:1- хокимият қудрати, 2- қонун ва программалар, 3- итоат ва бўйсиниш,4- жазолаш ва мукофот) ни аллохни динидан ажратишни ва секуляристларни динига беришни хохлайдилар, шу сабабли аллох таоло росули саллаллоху алайхи васалламга кофир мушрикларга қуйидагиларни айтишга буюради:
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ. (کافرون/6)
Сизларнинг динингиз ўзингиз учун, ва мени диним ўзим учундир!
Яхудий, насроний, мажус кофирлари ва ички мунофиқларнинг исломий хокимият ва дорул ислом билан “иттиход” тузишига боис бўладиган ташқи омиллар қуйидагилар бўлиб,улар исломий хукуматнинг қудрати ёки кофирларнинг орасидаги ички рақобат хисобланади. Бу ерда “вахдат”га боис бўладиган диний ва ақидавий асослар рол ўйнамайди.
Мўъминларни қалбида улфатни пайдо қиладиган ва жамиятда “вахдат”га боис бўладиган нарса ёлғиз аллох ва у зотни шариатидаги қонунлар хисобланади. Аллох таоло Анфол сурасини 60 оятида мархамат қиладики:
(эй мўъминлар,) улар учун имконингиз борича куч ва эгарланган отларни тайёрлаб қўйингизки,бу билан аллохнинг ва ўзларингизнинг душманларингизни хамда улардан ташқари сизлар билмайдиган – аллох биладиган бошқа бировларни хам қўрқувга солурсизлар.
Ва уларнинг ( мўъминларнинг) дилларини бирлаштирган зотдир. Агар ( сиз) ердаги бор нарсани сарфласангиз хам уларнинг дилларини бирлаштира олмаган бўлур эдингиз. Лекин аллох уларни бирлаштирди. Албатта у қудратли, хикматлидир.
Худди бизлар кофирларни хокимияти,қонунлари, программаларини қабул қилмаганимизга ва ўз ихтиёримиз билан уларни хокимиятига рози бўлмаганимизга ўхшаш, кофирлар хам улар билан бизни орамизда “вахдат” га боис бўладиган омилларни ва аллохни шариатидаги қонунларни очиқчасига қабул қилишмайди. Улар хам бизлар хам ақида ва амалий назардан олиб қараганда бирга “вахдат” га эришишга мойил эмасмиз. Бизлар хам улар хам бир –биримизни қонунларимизни, программаларимизни қабул қилмаганимиздан ва бир-биримизни қонунимизга эргашмаганимиздан сўнг бизларни ўртамизда “валоъ” хам пайдо бўла олмайди.
Яъни росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ташқи ошкор кофирларни ва ички яширин кофирларни жиноятларини ва ахлоқий ва ақидавий фасодларини кўрмаганликга олиб, ўзаро манфаъатлар асосида “иттиход” тузганликлари учун , мана бу кофирлар росулулох саллаллоху алайхи васаллам ва мўъминлардан рози бўлиб қолишади, деган тасаввурга бормаслик керак. Йўқ , мана буни умид қилмаса хам бўлади, улар мўъминлардан умуман рози бўлишмайди.
نکته ای که عده ای از برادران نامتعادل ما و دشمنان آگاه به آن دامن زده اند این است که به مخاطب خود نشان دهند با بستن «اتحاد» با کفار «ولاء» هم صورت می گیرد در حالی که عده ی زیادی از آنها حتی فرق بین «ولاء» با حب و دوستی را نیز نمی دانند و علاوه بر آن متوجه نیستند که «ولاء» تنها در «وحدت» تولید می شود نه در «اتحاد».
ما زمانی که شهادتین را بر زبان می رانیم و کفر به طاغوت خود را بیان می کنیم از تمام عقاید کفری کفار اعلام برائت می کنیم، و علاوه بر آن از خود مشرکین نیز برائت می کنیم چه رسد به عقاید آنها هر چند تطبیق برائت از وجود مشرکین به صورت تدریجی انجام می شود. در این صورت زمانی که ما قوانین آنها را قبول نداریم بر اساس اصل «وَلَن یَجْعَلَ اللّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً»(نساء/141) الله تعالی نیز هیچ راهی قرار نداده که از طریق آن نه قوانین کفار و نه خود کفار بر مومنین تسلط پیدا کنند.
Шунга қарамасдан мана бу душманлар хам аллох таоло тарафидан даражаларга ажратиб чиқилган ва уларни хар бири учун ўзига хос қонунлар қўйилган, бизлар афзал “уч абзорни” канали орқали шароитга мувофиқ равишда мана бу кофирлар билан хам ўзаро алоқаларга, иттиходга эга бўлишимиз мумкин.
Албатта мушриклар борасида шуни айтиб ўтиш керакки, мўъминлардаги исломий хукуматнинг харбий қудратини миқёсига қараб , мўъминларни мушрикларга нисбатан ниёзи кўпроқ ё камроқ бўлиши , хатто бутунлай бартараф хам бўлиши мумкин. Секуляристлар мўъминлар билан фақат иймон келтирган пайтларидагина бирга бўла олишади, шу сабабли агар кучли қудрат мўъминларни қўлига ўтган мархалада биз улар учун фақат “вахдат” остида бирлашишга рози бўламиз ва улардан аллох ва росулига иймон келтирасизларми ?,- деб сўраймиз.
