Шундай экан шайтон ва уни муридлари хам фирқагарийлик ширк эканини яхши билишади ва аллох таоло хам ширкдан бошқа барча гунохларни агар хохласа кечиради. Шайтон мана бу калит ўрнидаги қуролдан ғофил бўлиб қолиб кетган,деб ўйламанглар. Шайтон шу даражада зийракки, аниқ хадаф ва илдизни ўзига зарба уришга харакат қилади. Шунинг учун агар кириб келишни хохласа худди мана бу эшикдан кириб келади.
Имоми жаъфарий фуқахоларининг ўртасидаги ихтилофни сабаби (1)
Холид хўромий
Улил амр шўроси ва исломий умматни вохид ижмоъси бузилгани ва хилма-хил мазхаблар, фирқаларни пайдо бўлганидан сўнг, барча фирқалар ва исломий мазхабларни ўртасида бир-бирлари ёки гурухни ичида ё мухолиф фирқалар билан хам фиқхга оид ихтилофлар доим вужудга келган, гохида мана бу ихтилоф натижасида бир-бирларини тафсиқ ва такфир қилишгача етиб боришган.
Битта хужжатдан хилма-хил хулоса чиқариш ва манбаъларни,маржаъларни битта бўлмаганлиги мана бу ихтилоф ва тафарруқни сабабларидан хисобланади.Мусулмонлар исломий хукуматнинг қудратини химояси остидаги вохид уммат ва вохид ижмоъ ва вохид улил амр шўросига қайтмагунларича, мана бу ихтилофлар ва тафарруқ ўзини мусибатларга тўла хаётини давом эттиради.
با انهدام شورای اولی الامر و اجماع واحد امت اسلامی و پیدایش مذاهب و فرق مختلف، اختلافات فقهی درون گروهی میان تمام فرق و مذاهب اسلامی با همدیگر و با فرقه ی مخالف همیشه وجود داشته است که گاه تا حد تفسیق و تکفیر یکدیگر رسیده است.
برداشت مختلف از نصی واحد و یکی نبودن منبع و مرجع از دلایل این اختلاف و تفرق به شمار رفته است. و تا زمانی که مسلمین به همان شورای اولی الامر واحد و اجماع واحد و امتی واحد تحت پوشش و حمایت قدرت حکومت اسلامی برنگردند این اختلاف و تفرق همچنان به حیات مصیبت بار خود ادامه خواهد داد.
اگر دیده می شود که اختلاف میان فقهای شیعه ی امامی جعفری تا انقلاب 1357 ایران در حد مسائل جزئی فقهی نمانده بلکه به مسائل کلیای که مسائل جزئی بر آن بنا میشوند، تجاوز نموده و اختلاف آنان به اصول فقه هم رسیده است باید علت را در مواردی جست که ممکن است ناشی از آفتها یا ویژگیهای این فرقه باشد . مواردی چون:
تأثیرات یاوه گوئیهای غلات بر منابع شیعه ی امامی جعفری
گاه میزان تأثیرات غلات تا انجا بود که باعث سردرگمی می گردید . شریف مرتضی میگوید: «مستند اکثر احکام فقه خالی از افرادی که پیرو مذهب واقفیه هستند، نیست. آن افراد در روایت چه اصل باشند چه فرع، چه از کسی روایت کرده باشند و چه از آنها روایت شده باشد. و ماشاءالله «غلاة» و «خطابیه» و «مخمسه» و «اصحاب حلول» مثل فلان و فلان و افرادی که قابل شمارش نیستند، هم خیلی زیادند -و در آخر میگوید- پس از کجا صحت خبری که روایت میکنند برایمان روشن میشود»[1].
Шундай инсонлар борки,ўзлари ўзаро кучли қарама-қаршиликда,ихтилофда бўлишларига қарамасдан,жиҳодий жамоатларни ўртасида хам арзимас келишмовчиликларни рўкач қилиб ихтилоф келтириб чиқаришади.Бошқача ибора билан айтганда,улар жанжални ўт ёқиб алангалатиш номи билан машҳур мутахассисликни танлашган.Булар миш-мишлар тарқатиш,мавжуд вазиятга баҳо беришдан тортиб маърузаларни айбини топиш ва турли-хил бахслашув мажлисларини ташкиллаштириш,ёзилган нарсаларни тарқатишгача етиб боришади ва…………..Улар бутун куч-қувватларини ўзларининг арзимас шахсиятларини фикрли инсонларни рўбарўсида исботлаш ва муборак исломий жараён билан хисоб-китоб қилиш ва уни даражама-даража парчалашга сарфлашади.
هستند کسانی که ،با وجود این که خود شدیداً در تشدد و تضاد با هم به سر می برند ، همواره در تلاشند هر اختلاف رأی هر چند کوچک و سلیقه ای در میان جماعت جهادی را به انشعاب ، تفرقه و جدایی تبدیل نمایند. به عبارت دیگر حرفه ای را برگزیده اند که به آتش بیار معرکه مشهور است. از پخش شایعه و سنجیدن وضع موجود گرفته تا ایراد سخنرانی و بر پا نمودن جلسات بحث و گفتگو تا پخش نوشته ها و رسانه ها و… . تمام انرژی شان را ابتدا در اثبات شخصیت ناچیز و بی ارزش خود به انسانی صاحب فکر و منتقد، و در نهایت، تسویه حساب با جریان مبارک اسلامی و تخریب و انهدام تدریجی آن متمرکز می نمایند.
اینان دسته ای اند که گاه دست به اقدامات خشونت آمیز و حتی ترور و تصفیه های درون گروهی نیز می زنند و با توجیهات ناقص خود گاه به رادیکالیسم و شتابزدگی و گاه به مداهنه و سازشکاری کشیده می شوند.
در واقعیت امر این جماعت هم می توانند افراد مومن ، صادق ، وطن دوست و مجاهد مبارزی باشند که در چنین دامی افتاده اند و هم ممکن است عده ای مخلص ، مجاهد صادقی باشند که فریب دشمنی نفوذی یا توطئه و دسیسه ای از جانب دشمن را خورده باشند. در هر دو صورت ظاهراً هر دو طیف مرتکب اشتباه واحدی می شوند که معمولاً واکنش واحدی را نیز به خاطر پیچیدگی و مه آلود بودن وضعیت آنان و حکم به ظاهر عمل آنان در پی داشته است.
برای تمام کسانی که در برابر چنین فتنه ای قرار می گیرند باید جای تعجب و سئوال باشد که این «مومنان به ظاهر صادق» چرا بر خلاف دیگر جماعت های اسلامی مجاهد در جهان اینقدر مشتاقانه در انتظار تفرقه و تکه تکه شدن و در نهایت ضعف و سستی جنبش آزادی خواهانه مسلمان هستند؟ بیننده و شنونده باید از خود بپرسد ضعیف شدن و در نهایت متلاشی شدن جنبش حق طلبانه ی مستضعفین چه سودی به حال این به ظاهر مسلمانان و به ظاهر انقلابیون دارد که خود از اعضاء و هم مسیران آن به شمار می رفته اند؟
حل این مسایل و پاسخ به آن ها می تواند هم به عنوان عاملی پیش گیرنده به کار رود و هم پرده از جنایتی نابخشودنی بردارد که عده ای خواسته یا نا خواسته با آن در مسیر منافع دشمن و ضربه زدن به دین ، دنیا و آخرت خود و دیگران گوسفندوار به سوی قصاب خانه در حرکتند هر چند که فکر چمنزار را درسر خود بپرورانند.
ما از نیت ها می گذریم اما در دنیای کنونی و شرایط عینی موجود سود چنین حرکت هایی نصیب دشمن ،و ضرر و فاجعه ی تکراری آن در تاریخ بشریت متوجه تمامی آزادی خواهان و رنج دیدگان می شود.
از نظر درونی این افراد هر چند که خود را پالایش شده و پیشروان درجه یک می شناسانند ،اما در واقع امر، خود در نهایت، دچار اختلافات متعددی گشته و بیشترین انرژی شان را صرف بد و بیراه گفتن به همدیگر نموده و در نهایت دست کشیدن از فعالیت ، گوشه گیری و غالب شدن روحیه ی یأس و نا امیدی بر آن ها چیره می شود. این وضعیت آن هایی ست که فریب خورده اند ، اما رهروانی که اکثراً مزدوران دشمن و عاملین مستقیم و غیر مستقیم آن هایند با مزدی که از مردم فروشی و دین فروشی نصیبشان شده است به ریش همه می خندند و پیروزیشان را جشن می گیرند.
شما برای اندک زمانی کودتایی که علیه خلیفه سوم رسول الله صلی الله علیه و سلم شد را مجسم کنید ، اغتشاشگران چه کسانی بودند ، رهبرانشان از کجا آب می خوردند ، در سپاه خلیفه چهارم رسول الله صلی الله علیه و سلم چه وضعیتی داشتند ، چه فجایعی را که به بار نیاوردند ، و مسبب چه خون هایی که نشدند ، پس از قتل خلیفه چهارم به چه بلایی گرفتار شدند ، و چگونه تا هم اکنون پس از چهارده قرن هنوز هم فتنه ای که این خائنین به دین مرتکب شده اند خاموش نشده و هنوز هم قربانی و خون می گیرد؟
امید است که مبارزین بیداری مبارک مسلمانان، با هوشیاری وآگاهی بیشتری به پیش روند، وخود را ناآگاهانه در ردیف دشمنان دین قرار ندهند.
انسان مشرک و اهلی کتاب بیلن مُناظره قیلیاتگن پَیتیده قوییده گی رَویشنی قولّشی لازم: اونگه دلیل لرنی آچیق بیان قیلسین، یعنی اونی آلدیده گی حَقلری و اولرنینگ آلدیده گی باطلنی هَم رَوشَن کورستیب بیرسین.
مَنه بو الله تعالی تامانیدن بویوریلگن مُؤمِن کیشینی سوزله شو رَویشیدیر:
Агар наждиятга эргашувчиларни асарларини қараб чиқсангиз – уларнинг салтанатга ё жиходга тегишли бўладими фарқи йўқ- ўзларини мухолифларига қарши уятсиз , хақоратга боис бўладиган сўзларни ишлатишаётганини кўрамиз. Хатто ўзларини мухолифлари наждий бўлган тақдирда хам уларнинг шахсиятини терор қилиб, тухмат қилиб кетишади. Мен буларни олдида нима дейишимни хам билмай қолдим. Агар улар бир секуляр бўлганда нима қилишни яхши билардим. Бахс қилган пайтимизда мана бу оғзи ёмон наждийларни нима қилайлик?
Ж: бу хақида ибни Таймияни нихоятда ажойиб сўзлари бор ва у киши айтадики:
Инсон мушрик ва ахли китоб билан мунозара қилаётган пайтида қуйидаги равишни қўллаши лозим: унга далилларни очиқ баён қилсин, яъни ўзини олдидаги хақлар ва уларнинг олдидаги ботилни хам равшан кўрсатиб берсин.
Мана бу аллох таоло томонидан буюрилган мўъмин кишини сўзлашув равишидир:
(эй Мухаммад), парвардигорингизнинг йўли –динига донолик –хикмат ва чиройли панд-насихат билан даъват қилинг! Улар билан энг гўзал йўлда мужодала-мунозара қилинг!
Шундай экан мусулмонлар билан бўладиган исломий равишдаги шаръий сўзлашув, баён қилиш ва хақни етказиш маслахат ва насихат қолибида бўлиши, хақорат қилиш ва бошқа сиз зикр қилган хуник одатлардан жуда катта фарқ қилади. Шуни яхши билишимиз керакки , бизларни вазифамиз исломий равишга кўра етказиш , далилларни баён қилишдир, ва мусулмонлар билан бўладиган бу сўзлашувни хам ўзига яраша чегараси бор, баъзи жойларда уни тўхтатиб ташлаб кетиш жоиз бўлади.
