دسته: تاریخ اسلام

بدعت. (5)

شُوندَی مَنبَعلر هَم بارکی  فقط  لُغَت  جِهَتیدَن  اوُلرگه  نِسبَتاً بِدعَت  دیگن  نامنی اِیشلَتسه  بُوله دی، یاکی بُولمَسَم  بَعضی  اوُرینلَرده  شَرعِی  مَنبَعلرگه  قَرشی  بُولگه نی  بیلن  اوُلرنی  اَصلاً  بِدعَت دیب هَم بُولمَیدی. هَر اِیکّی  اُورین هَم  شَرعِی جِهَتدَن  بِدعَت حُکمیدَگی  تَعریفگه  کِریمَیدی.

شَرعِی مَنبَعلرگه  قَرَمه- قَرشی  بُولگه نی  بیلن  بیرگه  اوُنگه  بِدعَت  دیب و اوُنگه  اِیرگشگنلرنی هَم  بِدعَت اَهلی  دیب بُولمَیدیگن  اوُرینلرنی  بیری  اِجتِهاد  بُوله دی. اِجتِهاد  دیگه نی، اِجتِهاد قیلینیشی  رُحصَت  بیریلگن  اَصلی  مَنبَعلردَن  شَرعِی قانون و حُکملرنی  چیقریشگه  حَرَکَت قیلیشدیر. مَنه  شُو حُکملرنی  اَصلی مَنبَعلردَن  چیقریشنی  بیله دیگن، تُوشُونَدیگن  کیشیلرگه  مُجتَهِد دییله دی.

اِیندی  مَنه  بُو اِجتِهاد  هَر قَندَی آدَمنی  قوُلیدَن  کیله دیگن  مَیده، کِیچکینه  مَسَله لرده  هَم  بُولیشی مُومکین  یاکی بُولمَسَم  مُتَخَصِّصلیکگه  مُحتاج  بُولیشی و مَنه  بُو مُتَحَصِّصلر مَندانگه  تُوشیشلری  هَم کیرَک  بُوله دی. مَثَلاً  اَگر  کِیچه سی  بِیابانده  قالیب  کِیتسَنگ و قِبله قَیسی  تامانده  اِیکه نینی تَشخِیص  بیره  آلمَسَنگ، مَنه  بُو یِیرده  اِجتِهاد  قیلیب  نَمازینگنی  اوُقِیسَن، اَگر  توُغری  اِجتهاد قِیلگن  بُولسَنگ  اِیکّیته  ثَواب  آله سَن و نَمازینگ  هَم  تُوغری  بُوله دی. اَمّا  ناتُوغری  اِجتِهاد قیلگن  بُولسَنگ  یَعنی  جَنُوبنی  اوُرنیگه  غَربگه  قَرَب  نَماز اوُقیگن  بُولسَنگ  بِیتّه  ثَواب  آله سَن و نَمازنگ  هَم  تُوغری  بُوله دی. مَنه بُو شَخصِی اِیشلردَگی  اِجتهاد بُولیب، اِیندی  بُو ییرده  بُوتُون جَمیعَتگه  باغلیق  بُولگن  اِیشلر هَم  بار، اَمّا  اوُلر بارَسِیده  شَخص  مُتَخَصِّصلیکگه اِیگه  بُولیشی لازم، حُکوُمَتنی  باشقریش،جِهاد،قُورالّی جَنگ،قَضاوَت  قیلیش، مِعراث تَقسِیملَش و باشقه لرگه اوُحشَش.

Бидъат. (5)

Шундай манбаълар хам борки фақат луғат жихатидан уларга нисбатан бидъат деган номни ишлатса бўлади,ёки бўлмасам баъзи ўринларда шаръий манбаъларга қарши бўлгани билан уларни аслан бидъат деб хам бўлмайди. Хар икки ўрин хам шаръий жихатдан бидъат хукмидаги таърифга кирмайди.

Шаръий манбаъларга қарама-қарши бўлгани билан бирга унга бидъат деб ва унга эргашганларни хам бидъат ахли деб бўлмайдиган ўринларни бири ижтиход бўлади. Ижтиход дегани,ижтиход қилиниши рухсат берилган аслий манбаълардан шаръий қонун ва хукмларни чиқаришга харакат қилишдир. Мана шу хукмларни аслий манбаълардан чиқаришни биладиган, тушунадиган кишиларга мужтахид дейилади.

Энди мана бу ихтиход хар қандай одамни қўлидан келадиган майда, кичкина масалаларда хам бўлиши мумкин ёки бўлмасам мутахассисликга  мухтож бўлиниши ва мана бу мутахассислар майдонга тушишлари хам керак бўлади. Масалан агар кечаси биёбонда қолиб кетсанг ва қибла қайси томонда эканини ташхис бера олмасанг, мана бу ерда ижтиход қилиб намозингни ўқийсан, агар тўғри ижтиход қилган бўлсанг иккита савоб оласан ва намозинг хам тўғри бўлади. Аммо нотўғри ижтиход қилган бўлсанг яъни жанубни ўрнига ғарбга қараб намоз ўқиган бўлсанг битта савоб оласан ва намозинг хам тўғри бўлади. Мана бу шахсий ишлардаги ижтиход бўлиб, энди бу ерда бутун жамиятга боғлиқ бўлган ишлар хам бор, аммо улар борасида  шахс мутахассисликга эга бўлиши лозим, хукуматни бошқариш, жиход, қуролли жанг, қазоват қилиш, меърос тақсимлаш ва бошқаларга ўхшаш. 

بدعت. (5)

  مواردی وجود دارند که فقط از لحاظ لغوی می توان در موردشان از واژه ی بدعت استفاده کرد، و یا اینکه در مواردی با وجود مخالفتشان با منابع شرعی، اصلاً نمی توان به آن ها بدعت گفت و در هر دو مورد مشمول تعریف حکم بدعت از لحاظ شرعی نمی شوند.

موردی که نمی توان با وجود مخالفتش با منابع شرعی به آن بدعت گفت و پیروان آن را اهل بدعت نامید، اجتهاد است. اجتهاد، یعنی تلاش و کوشش برای استخراج احکام و قوانین شرعی از منابع اصلی که اجازه ی اجتهاد در آن ها داده شده است. کسی که این تلاش و کوشش را انجام می دهد که این احکام را از منابع اصلی استخراج کندو بفهمد، به او مجتهد می گویند.

حالا، این اجتهاد ممکن است در یک مسأله ی ریزی باشد و هر کسی بتواند آن را انجام دهد یا ممکن است نیاز به تخصص داشته باشد و باید کسی که در این مورد تخصص دارد وارد آن شود. مثلاً اگر شب در یک بیابان ماندی و نتوانستی تشخیص دهی که قبله کدام طرف است می توانی اجتهاد کنی و نمازت را بخوانی، حالا اگر شما درست اجتهاد کرده باشی دو تا ثواب داری و نمازت درست است؛ اما، اگر غلط اجتهاد کرده باشی و مثلاً در کردستان به جای جنوب به سمت غرب نماز خوانده باشی باز یک ثواب داری و نمازت هم درست است. این اجتهاد در امور شخصی است، حالا امور دیگری هستند که به کل جامعه مربوط می شوند و شخص باید در آن تخصص داشته باشد، مثل حکومتداری، جهاد و جنگ مسلحانه، قضاوت، تقسیم ارث و امثالهم.

بدعت3

خوب، حالا این شخص می داند که در مرتد دانستن فلان قوم و مذهب، مسیر شرعی را صحیح نرفته، و از عدالت دور شده، و فقط بر اساس کینه اش از آن هاست که به آن ها می گوید مرتد اما، به این جرمش ادامه می دهد، یا می داند که الله تعالی در قرآن، مشرکین را چه کسانی می داند اما، این شخص به میل خودش یا تقلید کورکورانه از رأی اشتباه یکی از علمای نجد یا عالم دیگری که او اجتهاد کرده و این شخص می داند این اجتهاد اشتباه است و این شخص می داند و یقین دارد که الله تعالی در قرآن مشرکین را چه کسانی می داند اما، به میل خودش فلان گروه یا مذهبی که از آن متنفر است را جزو مشرکین حساب می کند. در حالی که، الله آن ها را جزو مشرکین و مشمول حکم مشرکین قرار نداده است. یا شخص می داند و یقین دارد که نوشیدنی های مست کننده ها و مست کننده ها، زنا و دزدی در کلام الله حرام هستند اما، به میل خودش و بر خلاف قانون شریعت الله در گناه می افتد و به این جرم خود ادامه می دهد، هر چند که حد هم روی او اجرا شود اما، باز هم ادامه می دهد.

به اینگونه اشخاص می گویند اهل این کار شده اند، و تا زمانی که اهل این کار و این کاره هستند توبه ی آن ها در مورد این جرمشان قبول نمی شود. تا زمانی که دست از تکفیر نابجای مسلمین بردارد توبه اش در این زمینه قبول نمی شود، تا زمانی که دست از مشروب خواری برندارد و هزاران بار بگوید از مشروب خواری توبه کردم توبه اش در این زمینه قبول نمی شود، اول باید کار مجرمانه اش را ترک کند بعد توبه اش در آن زمینه پذیرفته می شود و تا زمانی که در حین انجام این جرم است توبه اش در این زمینه و در این جرم پذیرفته نمی شود.

علاوه بر این، رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد چنین مجرمینی و حتی کسانی که آن ها را برای ادامه ی این بدعت و جرمشان پناه می دهند و به آن ها کمک می کنند، می فرماید:«مَن احدَثَ فِیهَا او آوی مُحدثا فَعَلَیه لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِکَةِ و النَّاسِ اجْمَعِینَ»، هر کس در آن بدعتی بگذارد یا بدعت‌گذارانی را پناه دهد، لعنت خدا و فرشتگان و همه ی مردم بر او باد.[1]

در این صورت، به قول امام مالک رحمه الله هر کسی که ادعا کند در اسلام بدعت خوب وجود دارد، قطعاً ادعا کرده که محمد صلی الله علیه وسلم در رسالت خود خیانت کرده است،[2]و به این آیه استدلال می کند که می فرماید: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإسْلامَ دِينًا»(مائده/3)، امروز دین شما را برایتان کامل کردم و نعمت خود را بر شما تکمیل نمودم، و اسلام را به عنوان دین برای شما انتخاب کردم. و امام مالک ادامه می دهد: پس، هر آنچه در آن زمان، دین نبوده امروز هم دین نیست».[3]

علاوه بر این، اسلام ترکیب بین اسلام و غیر اسلام را نمی پذیرد: «أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ» (زمر/3)، به همین دلیل، دین اسلام نمی پذیرد کسی به اصطلاح بین قانون شریعت الله و اهل بدعت وساطت کند، یا بخواهد به نام میانه رو بودن، معتدل بودن و آبکی بودن و غیره بین این دو حرکت کند، و راه وسطی را به وجود بیاورد.

شخص یا باید به صراحت و آشکارا با قانون شریعت الله و راست باشد، یا با اهل فسق و بدعت و دروغ. ما در شریعت چیزی به نام راست – دروغ نداریم، یا راست است یا دروغ. حرکت بین راست و دروغ و حق و باطل، عین نفاق است.

---

[1]– بخاری و مسلم و دیگران آن را روایت کرده‌اند و حدیث متواتر و عام است؛ فتح الباری، ج ۱۳، ص ۲۸۱

[2]– نَقَلَ ذَلِكَ الْعَلَّامَةُ الشَّاطِبِيُّ فِي عِدَّةِ مَوَاضِعَ مِنْ كِتَابِ الِاعْتِصَامِ، ص 167، ج 1و 198، ج 2

[3]– الاعتصام ـ للشاطبى، ج 1، ص 49؛الإحكام في أصول الأحكام لابن حزم الأندلسي، ج 6، ص 791

بدعت.

“بِدعَت” ، یَعنی  یَنگی  نَرسَه  اَوَّلَّه ری  بَولگن  اِیمس، مَثَلاً  الله تعالی مَرحَمَت  قیله دیکی:

بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ (بقره/117)،

(اوُ) یِیرُو آسمانلرنی  پَیدا  قیلگوُچیدیر،

الله تعالی رسول الله صلی الله علیه وسلمگه  مَرحَمَت  قیله دیکی: قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ (احقاف/۹)،

اَیتگِین: مِین پَیغَمبَرلرنی  آرَسیده یَنگی  کوُرینیشده  چِیقیب  قالگه نی  یا  اَوّلگیلرنی  مِثالیگه اوُحشَمَگنی  اِیمَسمَن. یَعنی مِیندَن  آلدینگی  پَیغَمبَرلرنی  هَم  کِتابی، مُعجِیزَلری و اوُزلریگه  حاص شَریعَتلری  بُولگن.

“بِدعَت” بُو یَعنی  شَرعِی جِهَتدَن  دِینده  اوُنی  اَصلی  رَویشی  بُولیب  توُریب، دینی  مَسَله لرده  یَنگی  رَویشنی  وُجُودگه  کِیلتیریش  بُوله دی. مَنه  بُو یَنگی  وُجُودگه  کیلگن  نَرسَه  الله نی شَریعَتیدَگی  قانونلرده  مَنه  بُو شَکلده  تاپِبلمَیدی،  بَلکی مَنه  بُو یَنگی  وُجُودگه  کیلتیرِیلگن  نَرسَه  الله نی  شَریعَتیدَگی  مَوجُود  بُولگن  اَصلی  نَرسه گه  اوُحشَیدی  حالاص. باشقَچَراق  قیلیب اَیتگنده اَصلی  جِنسنی  اوُرنیگه  اوُنی  بَجَرَدِیگن  اِیشینی  قیلیشلیگی و اوُرنینی  توُلدیریش  اوُچُون  اِیشلَب چیقَریلگن  یَسَمَه  جِنس  دِیسه  هَم  بُوله دی. مَثَلا  حَسَن ابن عَلی رضی الله عنهما دَن  سُونگ  نُبُوَّت مَنهَجیگه  اَساسلَنگن  حِلافَتنی  اوُرنیگه  آلیب  کِیلینگن  شاهِگرلیک  توُزِیمِیگه  اوُحشَیدی. اَصلیده الله تعالی شُوراگه  اَساسلَنگن  حُکوُمَتنی  رَسمِی رَوِیشده  تَن  آلردی، لِیکِن  بُونی  اوُرنیگه  مِعراث بُولیب  قاله دیگَن، مُستَبِید، یَکّه  حاکمِیَتنی  قوُییب  قوُیِیشدی. اَصلیده  مُنه  بُو نَرسَه  الله نی  شَریعَتیده مَوجُود  هُم  اِیمَس، بُولیب  هَم  الله نینگ  شَریعَتیدَگی  قانونلرگه  قَرشی حِسابلَنَدی.

ادامه خواندن بدعت.

Бидъат.

Бидъат”, яъни янги нарса авваллари бўлган эмас, масалан аллох таоло мархамат қиладики:

بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ (بقره/117)،

(у) еру осмонларни пайдо қилгувчидир,

Аллох таоло росулуллох саллаллоху алайхи васалламга  мархамат қиладики:

 قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ (احقاف/۹)،

Айтгин: мен пайғамбарларни орасида янги кўринишда чиқиб қолгани ё аввалгиларни мисолига ўхшамагани эмасман. Яъни мендан олдинги пайғамбарларни хам китоби, мўжизалари ва ўзларига хос шариатлари бўлган.

“Бидъат” бу яъни  шаръий жихатдан динда уни аслий равиши бўлиб туриб, диний  масалаларда янги равишни вужудга келтириш бўлади. Мана бу янги вужудга келган нарса аллохни шариатидаги қонунларда мана бу шаклда топилмайди,балки мана бу янги вужудга келтирилган нарса аллохни шариатида мавжуд бўлган аслий нарсага ўхшайди холос. Бошқачароқ қилиб айтганда аслий жинсни ўрнига уни бажарадиган ишини қилишлиги ва ўрнини тўлдириши учун  ишлаб чиқарилган ясама жинс деса хам бўлади. Масалан Хасан ибни Али розиаллоху анхумадан сўнг нубувват манхажига асосланган хилофатни ўрнига олиб келинган шохигарлик тузумига ўхшайди. Аслида аллох таоло шўрога асосланган хукуматни расмий равишда тан оларди, лекин буни ўрнига мерос бўлиб қоладиган,мустабид, якка хокимиятни қўйиб қўйишди. Аслида мана бу нарса аллохни шариатида мавжуд хам эмас, бўлиб хам аллохнинг шариатидаги қонунларга қарши хисобланади.

ادامه خواندن Бидъат.

بدعت

«بدعت»، یعنی چیز جدید و تازه ای که قبلاً وجود نداشته،[1] مثلاً الله تعالی می فرماید: بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ (بقره/117)، نو آفرین و به وجود آورنده ی آسمان‌ها و زمین، بدون مدل و نمونه و سابقه ی قبلی. یا الله تعالی به رسول الله صلی الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: قُلْ مَا كُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ (احقاف/۹)، بگو: من از میان پیامبران نوظهور و بی سابقه نیستم. یعنی، قبل از من هم کسانی بوده اند که آن ها هم کتاب، معجزات و شریعت خاص خودشان را داشتند.

«بدعت»، از لحاظ شرعی یعنی، به وجود آوردن روشی نوین در مسائل دینی که روش اصلی آن در دین هست، و این چیزی که تازه به وجود آمده به این شکل در قانون شریعت الله وجود ندارد، بلکه این چیز تازه تولید شده شبیه همان اصلی است که در قانون شریعت الله وجود دارد، در واقع جنس تقلبی است که شبیه جنس اصل بوده و می خواهد همان کاری را انجام دهد که جنس اصلی،آن را انجام می دهد و جای جنس اصلی را بگیرد.[2] این بدعت است از لحاظ شرعی، مثل نظام شاهیگری که پس از حسن بن علی رضی الله عنهما جایگزین خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ شد. الله تعالی حکومت شورائی را به رسمیت شناخته، اما به جای آن، حکومت فردی و استبدادی موروثی را گذاشتند. چیزی که در قانون شریعت الله وجود ندارد و بر خلاف قانون شریعت الله هم هست.

ادامه خواندن بدعت

غُولّاتنِینگ رسول الله صلی الله علیه وسلمگه و ابو بکرگه و عَلِی گه و عَلِی شِیعَه لَرِیگه نِسبَتلَنِیشِی

خالد هُورامِی

رسول الله صلی الله علیه وسلمنی مُبارَک عُمرلَرِینِی آخِیرلَرِیدَه مُسُلمان بُولگن و پَیغَمبَرنِی یَقِیندَن کوُرگن بَعضِی کِیمسَه لَر، مُسَیلَمَه کَذّابگه اوُحشَش اِیچکِی کافِرلَر(مُنافِقلَر) نِی پُوچ و یالغان سُوزلَرِیگه، شُبهَه لَرِیگه تَسلِیم بُولِیشدِی. رسول الله صلی الله علیه وسلم جُودَه کوُپ تِیکشِیرُولَردَن سُونگ، بُو شَخصدَن اوُنِی طَرَفدارلَرِیدَن اوُزِینِی پاکلِیگِینِی اِعلان قِیلیب، حُکوُمَتنِی قُدرَتِی واسِیطه سِیدَه بُو گوُرُوهگه قَرشِی حَربِی کوُچنِی اِیشگه سالَدِی.

اوُشَه قَدِیمدَه هَم مُسُلمانلَر اوُزلَرِینِی حَدلَرِیدَن تَجاوُز قِیلِیشدِی. اوُ پَیتدَگِی مَنَه بُو مُسُلمانلَر مُسَیلَمَه نِی پَیغَمبَرلییک حَدِّیگه کوُتَرِیب یُوبارگن غوُلّات طائِفَه سِیدَن بُولِیشگن. مَنَه بُو غُولّات طائِفَه سِیدَگِیلَر هَم باشقَه مُسُلمانلَرگه اوُحشَش عِبادَتلَرنِی قِیلِیشَردِی، اَمّا مُسَیلَمَه نِی رسول الله صلی الله علیه وسلمنِی نُبُوَّتِیگه شِیرِیک دِیِیشَر و بَعضِی حاص اِیشلَردَه اوُنِی حُکملَرِیگه اِیرگشِیشَردِی. مَنَه شُونگه قَرَمَسدَن بُو پَیتگه چه اوُلَرنِی هِیچ کِیم پَیغَمبَر و مُسُلمانلَرگه نِسبَتلَمَگن، مَثَلاً محمد غُولّاتلَرِی یا مُسُلمان غُولّاتلَرِی یا پَیغَمبشرگه نِسبَتلَنگن غُولّاتلَر یا ……دِیِیشمَگن، بَلکِی بَرچَه مَنبَعلَردَه اوُلَرگه و رَهبَرلَرِیگه اِسلام دائِرَه سِیدَن تَشقَرِیدَگِی شَخص، مُرتَد صِیفَتِیدَه یاندَشِیلگن.

  اِیندِی مَوضُوعنِی دَوامِیدَه صَدرُ الاِسلامدَگِی بَعضِی غُولّاتلَرنِی شَخصِیَتلَرِی، اِیشانچلَرِینِی مُختَصَر کوُرِینِیشدَه اوُرگنِیب چِیقماقچِیمِیز، بُو اِیش آرقَلِی بِیز عَلِی شِیعَه لَرِیدَن کِیلِیب چِیقگن و اوُزلَرِینِی صَدرُ الاِسلامدَگِی غُولّاتلَرنِی حُکمِیگه کِیرگِیزِیب آلگن غُولّاتلَرنِی تَنِیب آلَمِیز:

ادامه خواندن غُولّاتنِینگ رسول الله صلی الله علیه وسلمگه و ابو بکرگه و عَلِی گه و عَلِی شِیعَه لَرِیگه نِسبَتلَنِیشِی

Ғуллотнинг росулуллох саллаллоху алайхи васалламга ва Абу Бакрга ва Алига ва Али шиъаларига нисбатланиши.

Холид хўромий

Росулуллох саллаллоху алайхи васалламни муборак умрларини охирларида мусулмон бўлган ва пайғамбарни яқиндан кўрган  баъзи кимсалар, мусайламайи каззобга ўхшаш ички кофирлар(мунофиқлар) ни пуч ва ёлғон сўзларига ,шубхаларига таслим бўлишди. Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам   жуда кўп текширувлардан сўнг, бу шахсдан уни тарафдорларидан ўзини поклигини эълон қилиб, хукуматнинг  қудрати  воситасида бу гурухга қарши харбий кучни ишга солди.

Ўша қадимда хам мусулмонлар ўзларини хадларидан тажовуз қилишди. У пайтдаги мана бу мусулмонлар мусайламани пайғамбарлик хаддига кўтариб юборган ғуллот тоифасидан  бўлишган. Мана бу ғуллот тоифасидагилар хам бошқа мусулмонларга ўхшаш ибодатларни қилишарди, аммо мусайламани росулуллох саллаллоху алайхи васалламни нубувватига шерик дейишар ва баъзи хос ишларда уни хукмларига эргашишарди. Мана шунга қарамасдан бу пайтгача уларни хеч ким пайғамбар ва мусулмонларга нисбатламаган, масалан Мухаммад ғуллотлари ё мусулмон ғуллотлари ё пайғамбарга нисбатланган ғуллотлар ё …….дейишмаган, балки барча манбаъларда уларга ва рахбарларига  ислом доирасидан ташқаридаги шахс, муртад сифатида ёндашилган. [1]

ادامه خواندن Ғуллотнинг росулуллох саллаллоху алайхи васалламга ва Абу Бакрга ва Алига ва Али шиъаларига нисбатланиши.

نسبت غلات با رسول الله صلی الله علیه وسلم و ابوبکر و علی و شیعیان علی

به قلم: خالد هورامی

در اواخر عمر مبارک رسول الله صلی الله علیه وسلم عده ای از کسانی که مسلمان شده و حتی از نزدیک پیامبر را نیز دیده بودند، تسلیم شبهات و حقه بازیهای کافری داخلی (منافق) چون مسلیمه ی کذاب شدند. رسول الله صلی الله علیه وسلم پس از روشنگری های زیاد از این شخص و طرفداران وی برائت جسته و با قدرت حکومتی که داشت اقداماتی را جهت مقابله ی نظامی با گروه وی انجام داد.

این قدیم مسلمان از حد خود تجاوز نمود. پیروان قدیم مسلمان وی نیزافراد غلاتی بودند که مسلیمه را تا حد پیامبری بالا کشیدند . این افراد غالی همچون سایر مسلمین عبادات خود را انجام می دادند اما مسیلمه را شریک نبوت رسول الله صلی الله علیه وسلم دانسته و در اموری خاص تابع احکام وی بودند . با این وجود کسی تا به حال پیدا نشده است که آنها را به پیامبر و مسلمین منتسب گرداند و مثلا بگوید غلات محمدی یا غلات مسلمان یا حتی غلات منتسب به پیامبر یا ….. بلکه در تمام منابع همچون یک شخص خارج از دایره ی اسلام و مرتد[1] با وی و پیروانش برخورد شده است.

در ادامه مناسب است شخصیت و باورهای بعضی از غلات صدر اسلام مورد بازنگری مختصر قرار گیرد تا مدخلی باشد برای شناسائی غلاتی که از شیعیان علی منشعب شده و خود را شامل حکم همین غلات صدر اسلام نمودند :

ادامه خواندن نسبت غلات با رسول الله صلی الله علیه وسلم و ابوبکر و علی و شیعیان علی