Муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:

Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.

Муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:

Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.

Шайх Абу Хамза хўромий хафизахуллохни аудио тасмасидан ёзиб олинган.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس:

شَرعِی دُشمَنشوُناسِی (5) دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس:

شَرعِی دُشمَنشوُناسِی (5) دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش.

 آلینگن شیخ ابو حمزه مهاجر هورامی حفظه الله نی ااودیا تسمه سیدن یازیب

درس پنجم مقدماتی / دشمن شناسی شرعی(5) درجه بندی شرعی دشمنان

درس پنجم مقدماتی / دشمن شناسی شرعی(5) درجه بندی شرعی دشمنان

پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(28- қисмат)

Дидемки хукуматхойи бадили исломий хам худишон ба даражоти мухталифи тақсим мешаванд ва хамма дар ек сатх нестанд. Холо агар ек хукумати бадили исломий заифтар табдил бишавад ба ек хукумати бадили исломий қавийтар қатъан ба нафъи муслимин аст. Салохиддин ин корро кард. Аббосиён хам хамин корро бо умавиёи заиф карданд ва усмонийхо хам хамин корро бо хукуматхойи мутафарриқ ва заиф карданд. Замони ширкат дар хукуматхойи бадили изтирорий ва хатто жамоатхо ва шўрохо хам машруъият дорадки муслиминро дар баробари инхамма душмани кофари ошкори ва пинхони ек қадам ба жилов бибарад ва агар муслиминро ба ақаб баргардонад шариати худишро аз даст медихад.

Мухим ин астки муслимин ба жилов бираванд на мезони тақвойи хар ек аз тарафайн. Ин хамон меъёри будки сипохиёни тахти фармони бани умайя дар жанг бо Абдуллох ибни Зубайр дар назар гирифта буданд. Инон ба мезони тақво ва пархезкори Абдуллох ибни Зубайр розиаллоху анхума шак надоштанд аммо мутмаъин будандки ин шахс муслиминро ба вахдати хоста шуда намерасонад ва наметавонад ононро ба хаддиақал ахдоф ва мақосиди шариатики бояд тавассути ек хукумати бадили изтирорий исломий таъмин бишавад бирасонад. Барои хамин бидуни дар назар гирифтани мезони пархезкори ва тақвойи Абдуллох ибни Зубайр дар лашкари олудайи бани умайя ширкат карданд ва онхамма мусибати ворид шуда ба ахолийи Макка ва Мадина ва дигар шахрхоро ба қиймати вахдати фарогири муслимин  ва пархез аз тафарруқ ва вахдати дастур ва вахдати фармондехи пазирофтанд, ва ин вахдати фарогир тахти ек парчами хокими фожирро бештар ба нафъи муслимин медиданд то тафарруқи тахти парчами ек амири пархезкорро.

Ин қазияйи саркуби хукумати Абдуллох ибни Зубайр розиаллоху анхума ва хузури наздик ба 19 солайи Салохиддин Айюбий рохимахуллох дар визорати хукумати шиъаёни исмоилийи Миср ва амсолихим иддайи аз бародарони ноогох ва хатто номутаодил ва номезони моро ба тундравихо ва зиёдаруйихо ва такфирхойи кашонда астки таносуби бо манхажи сахихи муслимин надорад.

 Мо медонемки сокинони руйи заминки дини аллох ба онон расида аст ду даста ва жомеъа бештар нестанд ва севуми надоранд, ё жомеъа дастайи муслимин хастанд ё жомеъа ва дастайи кофархо. Аллох таоло мефармояд:

: قُلْنَا اهْبِطُواْ مِنْهَا جَمِیعاً فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُم مِّنِّی هُدًى فَمَن تَبِعَ هُدَایَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ* وَالَّذِینَ کَفَرواْ وَکَذَّبُواْ بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ‏ (بقره/38-39)

Гуфтем: хаммаги аз онжо ( ба замин) фуруд ойид ва чунончи хидояти аз тарафи ман барои шумо омад( ки хатман хам хохад омад) касоники аз ман пейравий кунанд, на тарси бар онон хохад буд ва на ғамгин хоханд шуд. Ва касоники кофар шаванд ва ояхойи моро такзиб кунанд. Ахли дўзаханд ва хамиша дар онжо хоханд монд.

Ва бар асоси татбиқ ё адами татбиқи қонуни шариати аллох хам сарзаминхо ба дорул ислом ва дорул куфр тақсим мешаванд, ва ашхосики дар жанги бейни ин ду мушорикат доранд аз ду холат хориж нестанд:

الَّذِينَ آمَنُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُوا أَوْلِيَاءَ الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا (نساء/76)

Касоники иймон оварданд, дар рохи аллох межангиданд, ва касоники куфрпешаанд, дар рохи тоғут межанганд. Пас бо ёрони шайтон бижангид. Бегумон нейранги шайтон хамиша заиф буда аст.

Хамонтурики хукми муслимин еки аст ва хаммаро мо мусалмон медонем ва кори ба ин надоремки иймони хар кудомишон чиқадар аст ба хамин тартиб тамоми куффорро бидуни фарқ гузоштан бейни рахбар ва зер дастон кофар медонем ва хукми тоғут  бо хукми сарбози он еки аст

” إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا كَانُوا خَاطِئِينَ “

Чун онхо хам кофаранд ва авлиёйи шайтон хастанд ва дар рохи тоғут межанганд.

Дустони азиз ин жунудут тоғут будан моли куффор аст на моли муслимин ва ахли қибла. Хийли сода аст ек амир ва рахбари мусалмон замоники дар муаррази гунохони қарор мегирад ва баъзи аз худуди шаръийро мешканад ва зиёдарави ва туғён мекунад аммо ин туғёниш ба хадди куфр ва иртидод нарасида аст ба у мегуянд фожир на тоғут ва машмули хукми фожирхо мешавад на тоғутхо. Холо мусалмоники дар сафи ек фирқайи ахли таъвил ва ахли ижтиход ва ахли қиблайи мисли хукумати шиъаёни исмоилий Миср ё дар сафи аббосийхойи мисли Маъмунки мўътазила буданд ё ба халқи қуръон эътиқод доштанд, ё дар сафи усмонийхойи суфий нақшбандики раъй ва ижтиход ва тафсир ва таъвили дигари ғейри аз моли худиш дорад межангад жунудут тоғут аст ё на? Салохиддин вориди ек хукумати тоғутий ва кофар шуд ва ба муддати 19 сол вазири ек хокими кофар ва тоғути шуд ва жунудут тоғут шуд ё на? Оё ин инсоф аст бигуемки дар он 19 солики вазир буда аст хукмиш мисли Хомон аст ва жузъи жунудут тоғут аст?

(идома дорад……..)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(27- қисмат)

Дар чанин вазиати комилан изтирорий ва вахимийки хийли аз муслимини бепанох дар он суқут карданд, аксарияти қотиъи муслиминро дар холатхойи бисёр бухроний ва асфноки қарор додаки,иддайи хатто худишонро дар дўврони муслимин мухожири хабаша мебинанд ва ватанишонки табдил ба дорул куфр шуда астро рахо карданд ва ба ек дорул куфри ахвантари мухожират карданд, иддайи дигари хам худишонро жузви онони медонандки тавони ин хижратро хам надоранд; ва дастахойи аз муслимин хам хастандки дар ахзоб ва жамоатхойи мухталиф ва мутафарриқи дар андишайи бозгардондани сарзамини худ ва соири сарзаминхойи мусалмоннишин ба дорул ислом, ва берун рондани куффори ишғолгар ва секуляри хорижий ва муртаддини секуляр ва дастнишондайи махаллий аз сарзаминишон ва татбиқи дуборайи қонуни шариати аллох хастанд. Инхо хамон ғурабоъ ва фирқайи ножияйи хастандки дар гуруххойи мухталиф ва сарзаминхойи мухталифи пахш шуданд ва хатто баъзи аз онон  тавонистанд сарзаминхойи махдудийро табдил ба дорул ислом кунанд ва муваффақ шуданд хукумати бадили изтирорий кучакиро бар асоси фиқхи хосси худишон ба вужуд биёваранд.

Инхо таклифишон мушаххас аст, ва мо дар кулли ин дарсимон ва зиндагимон бо ин фирқа иншааллох хам масир ва хамрох хохем буд, аммо нуктаики дар ин холати вахим ва ночори лозим аст ба он ишора кунемки мунофиқин ва секулярзадахо хам бисёр аз он суъистефода кардан ин астки : агар хукумати бадили изтирорий исломий кучак ё бузург он хам вужуд надошта бошад ва муслимин аз неъмати дорул ислом махрум бишаванд агар ек мусалмони мисли Нажжошийки хатто тавоноий ва мовқеияти эълом кардани иймони худишро хам надорад, биравад  ва риёсати ек гурух ё жамоати ё хукумати кофариро ба даст бигирадки дар хидмати хифзи жамоати муслимин ва манофеъи муслимин бошад дар чанин вазиати комилан изтирорий ва охарин мархала чи вокуниши бояд дошт?

Оё чанин шахси мусалмони ба хотири таъйиди куфриёти ошкор насронийхо душманони шумора се мо ин корро карда аст? Оё чанин кори ба маъни таъйиди куфриёти ошкори насроний хаст? Тамоми ин корхо то замоники дар жихати манофеъи муслимин бошад ва аз мусалмони дар баробари кофари химоят бишавад ва бар алайхи манофеъ ва жамоати муслимин набошад кори матлубий астки танхо мешавад аз он истиқбол кард. Ва хамон вокуниширо нишон медихемки муслимини мухожири хабаша дар баробари лашкари кофари Нажжоший рохимахуллох нишониш доданд.

Замоники ин новъи холати изтирорий барои муслимин ғейри шаръий ва харом мешавадки хузур дар он мунжар бишавад ба садама задан ба муслимин ё химоят кардан аз ек кофари ошкори бар алайхи ек мусалмонки дар сурати огохий ва ихтиёр иртидод ва хуруж аз ислом махсуб мешавад, хатто агар бо ек калама хам бошад холо чи расид ба хидмат расоний ба онхо ва хамрох шудан бо онхо дар садама задан ва ё жанги бо муслимин.

Бале, ин аз самароти он жарақайи астки хилафату ала минхажин нубувватро ба шохигари ва мулукият табдил кард. Агар талоши бузургони мо ва орзуйи аиммайи мужохиди мо ин буда астки хукумати екпорчайи муслимин дар замони умавийхо ва аббосиён ва усмонийхо дубора табдил бишавад ба хилафату ала минхажин нубувват имруза орзу ва талоши аксарияти қотиъи муслимин ин шуда астки дар сарзамини худишон жамоати муваххиди дошта бошанд то битавонанд ишғолгарони секуляри хорижий ва муртаддини махаллийро берун кунанд, ва мунофиқин ва секулярзадахоро сарижойишон бинишонанд, ва агар муваффақ шуданд хукумати бадили исломий бо навоқиси зиёдий хам дошта бошан, тамоми талошишон ин астки дар баробари инхамма куффори секуляри жахоний ва муртаддини махаллий ва мунофиқин ва секуляристхойи бумий ва бахусус дар баробари шубхоти мунофиқин ва секулярзадахо аз он мухофизат кунанд.

Дар чанин холати изтирорий харакати ек фард ба жамоати кучак ва харакати жамоатхойи кучак ба шўройи муваххиди жамоатхо ва мажлиси шўройи мужохидин ва хукумати исломий ала минхажин нубувват ё хатто хукумати бадили исломий дар он сарзамин шуруъ мешавад ва ин харакат бояд дар сарзаминхойи дигар хам ба хамин тартиб шикл бигирад то дар нихоят муслимин битавонанд ба он хукумати екпорчайи исломий худки иншааллох инбор хилафату ала минхажин нубувват аст даст пейдо кунанд.

Дар ин харакати огохона ва хадафмандки аз шахс ва жамоат ва шўройи жамоатхо ва хукумати бадили исломий шуруъ мешавад ва дар нихоят ба хилафату ала минхажин нубувват ва шўройи улил амри жахоний ва уммати вохид ва ижмоъи вохид ва жамоати вохиди муслимин хатм мешавад мо хар харакати ба самти боло ва руба жилов ва вахдатро ба нафъи муслимин ва пешрафт, ва харгуна харакати ба самти пойин ва ақаб руйи ва тафарруқро ба зарари муслимин ва зулми ошкори медонем.

(идома дорад……..)

Муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:

Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.

Муқаддамот дарслари / бешинчи дарс:

Шаръий душманшиносий (5) душманларни даражаларга ажратиш.

Шайх Абу Хамза хўромийнинг аудио тасмасидан ёзиб олинган.

(33- қисм)

10-Салом. Коко Ахмад Муфтизода ахли суннатнинг қайси имомини раъйига кўра курдистондаги курд миллатига мансуб бўлган ва мансуб бўлмаган секулярист ахзобларни қаршисида мусулмон пешмаргларини ташкил қилган эди? Агар у киши хозир тирик бўлганда доишни ва эрон исломий жумхуриятини химоя қилармиди ё американими?

Олдин хам айтдимку мана бу калималардан фойдаланманглар, мусулмон киши ўзини қайси ном билан номлаган бўлса ўша номдан фойдаланинглар. Биринчидан мусулмон пешмаргларини асосчиси у киши бўлган эмаслар. Бу очиқ-ойдин нарса. Аммо буни баробарида, Маривондаги қуръон мадрасасининг шогирдлари мусулмон пешмаргларига қўшилган ва кумаланинг муртад секуляристларини ва бошқа коммунист иттифоқдошларини баробарига  форс,турк,араб,лор,гилки, мозни, туркманларни атрофларига жамлаган ва коко Ахмадни шогирдларидан ўзларини дифоъ қилишган ва кейинчалик улар билан бирга эрондаги шиъа хукуматини фойдасига жангларини давом эттирган пайтларида, у киши сукут қилганлар. Хатто форс кўрфазидаги сотқин давлатларнинг эрондан ташқарига чиқиб кетиш борасидаги таклифларини хам қабул қилмайдилар, у киши эрон масъуллари билан шўро ва жамиятни ижроъий мудирияти масаласида ва асосий  қонунни 12 та аслига нисбатан танқидлар бўйича ихтилофга эга бўлсалар хам, аммо харгиз бибиси ва ундан бошқа секуляр ахборот воситалари билан сухбатлашишга рози бўлмаганлар. Бўлиб хам улар бир неча бор сухбатга таклиф қилишади, лекин у киши эрондаги шиъа мазхабидаги хукуматга қарши  сухбатлашишни қабул қилмаганлар, у киши шиъа мазхабига нисбатан мусбат кўз-қарашга эга эдилар ва уни исломий мазхаб деб санардилар, бу борада хеч қандай шубха бўлиши мумкин эмас, эрон хукуматидаги масъуллар билан бўлган мушкилотларни хонадонни ичидаги ишлар деб хисоблар ва бунга  бегоналар аралашишига йўл  қўймас эдилар. Бибиси ва унга ўхшаганларни секуляристларни бегона деб санардилар, шунинг учун хам кумала хизбидаги коммунистлар  ва уларга муттахид бўлганлар қуръон мактабига қарши жанг бошлаб ана ўшанча ёш йигитларни тириклайин гўрга кўмган ва қатли ом қилган пайтида, у киши кувейтга ўхшаган тоғутларни таклифини қабул қилишни ва улардан панох топишни ўрнига эрондаги шиъа мазхабидаги хукуматни хокимияти остидаги кермоншохга ўхшаган минтақалардан панох топдилар.

Хўп, у киши қайси имомни раъйига кўра амал қилган эдилар? Шуни айтиш керакки, у киши ўтмишдаги нарсаларга боғланиб қолган ва бугунги кундан узоқлашиб кетган уламоларга тескари равишда, қуръон ва суннатни ва салафи солихни сийратини бугунги кунни забони билан баён қилганлар, у киши кўпинча матлабни рухини оятларни ва ривоятларни  хужжат келтирмаган холда, одамлар тушунадиган забон билан маъруза ё шеър қолибида баён қилардилар. Энди  у киши мана бу ижтиходлари билан мақсадга эришганларми ё йўқми? Бу энди алохида бошқа масала.

Мен у кишини бу кўз-қарашлари орқали шуни тушуниб етдимки, у киши мана бу мухим аслни ўзларини хамрохларига ўргатмоқчи ва шу асосда уларни тарбия қилмоқчи  бўлган эдилар, яъни қуръон ва суннатни ва салафи солихни сийратини шўрони фахми билан  ягона назар сифатида одамларга ироя бермоқчи бўлганлар.

 Агар хозир у киши тирик бўлганларида у киши довла ва эрон исломий жумхуриятини химоя қилардиларми ё америкага ўхшаган ташқи ишғолгар кофирними? Мен у кишининг номайи амалларига ва зохирдаги амалларига қиёс қилган холда, шуни айта оламанки, у кишининг  хақ ва шар хақидаги меъёрларига  ва баъзи хақнинг баъзи шарни баробаридаги жойгохи хақидаги сўзларига кўра ва хатто куфр ва иймон борасидаги таърифларига асосан, у киши жинояткор, вахший  американи қаршисидаги   довлани,эрондаги шиъа мазхабидаги хукуматни химоя қилган бўлардилар. Шунингдек  у киши белгия ва америкалик босқинчиларни навкари бўлмиш мусо чамбани қаршисидаги конгони бош вазири коммунист потрис ломумбони ва босқинчи секуляр англияни баробаридаги брахман гандини химоя қилганлар.

11-Салом алайкум биродар. Агар мумкин бўлса изох берсангиз, розифий бўлиш қайси маънода келади ва кимларни  рофизий дея оламиз? Мархамат қилиб айтсангиз, шиъалар исломий тоифами ё йўқми?

Олдин хам айтиб ўтганимиздек, бу мунофиқлар тўдасини сифатларидан бири бўлиб, жангда иштирок этмаслик ва рахбариятни нозик ўринларда танхо ташлаб кетишдан иборат, бу ухуд жангида росулуллох саллаллоху алайхи васалламни танхо ташлаб кетишганига ўхшайди. Кимда ким бу ишни қиладиган бўлса, уни рофизий дейилади. Кейинчалик худди шу гурухлар аиммаларни ва катта кишиларни шу равиш билан ташлаб кетишган. Хозирда хам худди шу манхаж давом этаяпган ва то қиёмат кунигача хам давом этади. Чунки то қиёмат кунигача мўъминлар хам мавжуд ва мунофиқлар хам,ошкор кофирлар хам  мавжуд бўлади, бу мунофиқларни ва секуляризадаларни сифатларидан биридур, лекин мусулмонлар хам бу сифат билан булғанишлари мумкин.

Бизлар мана бундай  кимсаларнинг росулуллох саллаллоху алайхи васалламни лашкарларида мавжуд бўлганлиги сабабли, у кишининг лашкарини хаммасини ё хамма мусулмонларни мунофиқлар тўдасида мавжуд бўлган  бу хуник сифат билан муттахам қила олмаймиз, мана бу хуник сифатлардан бири росулуллох саллаллоху алайхи васалламни нозик,сезгир ўринларда танхо ташлаб кетиш бўлган эди. Бу худди ўша мунофиқларни ва секулярзадаларни сифатларидан бири, агар бир шахсда мунофиқларни биргина сифати топиладиган бўлса, бу шахс мунофиқ бўлмаслигини ва исломдан чиқиб кетмаслигини хаммамиз яхши биламиз.

Бундан келиб чиқадиган бўлса, рофизийлар росулуллох саллаллоху алайхи васалламни асрларида хам топилган,ундан олдин хам мавжуд бўлган ва ундан сўнг хам мавжуд эди. Албатта бу сифат хамма миллатларни, хамма шариатларни,мазхабларни орасида мавжуд. Рофизий ўзини гурухини ё ўзини рахбарини танхо ташлаб кетган,тарк қилган хар қандай шахсни сифати хисобланади. Энди бу рахбар ва гурух ё тўда яхши бўладими ё ёмон бўладими буни фарқи йўқ.  Энди уни ёмонлиги учун ташлаб кетган бўлиши мумкин ёки яхшилиги сабабли тарк қилган бўлиши ҳам мумкин. Хар икки холатда унга рофизий дейилади.

Мана бу суратда рофизий кофир калимасига ўхшайди, уни яхшиси хам бор ёмони хам бор. Яъни бизлар тоғутга куфр келтирамиз, бу яхши, аммо исломга куфр келтирадиган бўлсак бу ёмон. Агар биз тоғутлардан ва барча куфр қонунларидан бош тортадиган бўлсак, бу яхши,лекин росулуллох саллаллоху алайхи васалламдан,  хақ имомлардан ,ахли тавхид бўлган амирлардан бош тортганлар эса ёмон бўлади. Масалан баъзи кишилар муғийра ибни саъаддан бош тортиб кетишгани сабабли уларга хам рофизий дейилган, бу яхши, аммо Али ва Хусайн, Хасан, Абдуллох ибни Зубайр,Зайд ибни Алини ва уларга ўхшаган кишиларни жинояткорларни қаршисида ташлаб кетишлари эса ёмондур. Бизлар ўтган дарсларимизда худди шу ёмон томонига кўпроқ ишора қилиб кўрсатган эдик, чунки хозирги вазиятда хамма савол берувчиларни ёки одамларни диққати худди шу ёмон қиррасига қаратилган. Бу худди кофир калимаси бўйича қараганда жуда кам кишилар тоғутга куфр келтиришга  эътибор қаратганига  ўхшайди, кўпчилик аксаран исломга курф келтиришга эътибор беради, албатта бу жуда катта хато хисобланади. Чунки сиз бу масалани умумий кўринишига эътибор берганингиз сабабли, уни хар икки қиррасига диққат қилишингиз керак бўлади.              [1]

Энди шиъалар исломий тоифами ё йўқми деган масалага келсак? Шайхул ислом ибни Таймия рохимахуллох барча ахли суннат аиммаларининг вакили сифатида сизларга жавоб беришларига рухсат бергайсизлар: илтимос мана бу мақолани бера оласизми……….жазакумуллоху хойрон…….у киши айтадиларки:

 وأما أهل السنة والجماعة والصحابة والتابعون لهم بإحسان، وسائر طوائف المسلمين من أهل الحديث والفقهاء وأهل الكلام من مرجئة الفقهاء والكرامية والكلابية والأشعرية والشيعة، مرجئهم وغير مرجئهم، فيقولون: إن الشخص الواحد قد يعذبه الله بالنار ثم يدخله الجنة، كما نطقت بذلك الأحاديث الصحيحة. [2]

Ва аммо ахли суннат ва жамоат ва сахобалар ва тобеинлар ва мусулмонларни бошқа тоифаларини,мазхаблари ва ахли хадисга ўхшаган мусулмонларни бошқа тоифалари ва фуқахолар ва муржиъатул фуқаходан  бўлган ахли каломлар, каромийлар, калобийлар,ашърийлар, шиъаларни муржиъаси ва муржиъа бўлмагани, уларни хаммаси иттифоқ қилган холда айтишадики: аллох бир шахсни жаханнамни азоби билан азоблаб сўнгра уни жаннатга киргизиши мумкин, шунингдек бунга сахих хадисларда  ишора қилинган.   [3]

Ибни Хазм Андалусий хам Гилон,Мозандаронни бир қисмидаги кофир одамларнинг носир кабир ё атруш сабабли шиъа бўлганликлари хақида айтадики:

دخل إليها أطروش، في حدود سنة ثلاثمائة، فاسلموا كلهم على يديه، فهم كلهم شِيعة مسلمون

Мана бу ахли қибланинг хаммасини шиъалар хақидаги назари бўлади, баъзилар инсофсизлик қилишади ва шиъаларни рофизийлар,ғуллотлар билан аралаштириб юборишади, улар ғуллотни ақидаси ва рофизийларни рафтори билан шиъаларга хамла қилишади. агар бир киши келиб шиъаларни ё ханафийларни ўртасидаги рофизийларни дастак қилиб худди шу мазхабларга хамла қилса, бизлар норози бўлиб хафа бўламиз, уни инсофсиз деб санаймиз. Ёки бўлмасам бир киши келиб қасддан шофеъийларни ё ханафийларни ё салафийларни орасидаги ғуллотни ақидаси билан шу мазхабларга хамла қилса, бу хам бизни наздимизда худо рози бўладиган иш хисобланмайди, хатто у одамни золим ё жохил ё душман деб хам санашимиз мумкин.

Хўп,…….бу ерда аксар саволлар яна шиъаларга боғлиқ, мени фикримча мен буларга ўтган дарсларимизда жавоб бериб ўтдим. Албатта бошқа саволлар хам бор, лекин бу саволларни эгалари ўтган дарсларимизда хозир бўлишмаган. Иншааллох бу саволлар хақида хусусий суратда сухбатлашамиз. Шу ерда шаръий душманшуносий мавзусидаги дарсимизни нихоясига етказамиз ва дуо қиламиз:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الجَنَّة وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ، وَأَعُوذُ بِكَ مَنَ النَّارِ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ.

رَبَّنَا أَعِزَّنَا بِالإِسْلامِ، وَأَعِزَّ بِنَا الإسْلامَ، اللَّهُمَّ أَعْلِ بِنَا كَلِمَةَ الإسْلاَمِ، وَارْفَعْ بِنَا رَايَةَ القُرْآنِ.

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته


[1] شماالان از مردم کوچه و بازرا بپرسید کفر به طاغوت چیست ممکن است نود درصد آنها شاید ندانند که کفر به طاغوت چیست و چه طوری می توانند کفر به طاغوت کنندبرای همین  در پنجاه درصد دینشان لا اله شان می لنگند

[2] مجموع الفتاوى، 7/354

[3] و می گوید سایر طائفه مسلمین شیعه را طائفه مسلمین آورده است چیزی که خیلی از دوستان در آن اشتباه می کنند و رافضی را با شیعه قاطی کردندکه ان شاءالله در درس بین فرقمان به این اشاره می کنیم

مُقَدَّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس:

شَرعِی دُشمَنشوُناسِی (5) دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش.

مُقَدَّمات دَرسلَرِی / بِیشِینچِی دَرس:

شَرعِی دُشمَنشوُناسِی (5) دُشمَنلَرنِی دَرَجَه لَرگه اَجرَه تِیش.

شیخ ابو حمزه هورامی نینگ ااودیا تسمه سیدن یازیب آلینگن

(33- قیسم)

10- سَلام. کاکا اَحمَد مُفتِیزادَه اَهلِی سُنَّتنِی قَیسِی اِمامِینِی رَعیِیگه کوُرَه کوُردِستاندَگِی کوُرد مِللَتِیگه مَنصُوب بوُلگن وَ مَنصُوب بوُلمَه گن سِکوُلارِیست اَحزابلَرنِی قَرشِیسِیدَه مُسُلمان پِیشمَرگلَرِینِی تَشکِیل قِیلگن اِیدِی؟ اَگر اوُ کِیشِی حاضِر تِیرِیک بوُلگندَه داعِشنِی وَ اِیران اِسلامِی جوُمهُورِیَتِینِی حِمایَه قِیلَرمِیدِی یا اَمِیرِکَه نِیمِی؟

آلدِین هَم اَیتدِیمکوُ مَنَه بُو کَلِیمَه لَردَن فایدَه لَنمَینگلَر، مُسُلمان کِیشِی اوُزِینِی قَیسِی نام بِیلَن ناملَه گن بوُلسَه اوُشَه نامدَن فایدَه لَه نِینگلَر. بِیرِینچِیدَن مُسُلمان پِیشمَرگلَرِینِی اَساسچِیسِی اوُ کِیشِی بوُلگن اِیمَسلَر. بُو آچِیق – آیدِین نَرسَه. اَمّا بوُنِی بَرابَرِیدَه، مَرِیواندَگِی قُرآن مَدرَسَه سِینِینگ  شاگِیردلَرِی مُسُلمان پِیشمَرگلَرِیگه قوُشِیلگن وَ کوُمَلَه نِینگ مُرتَد  سِکوُلارِیستلَرِینِی وَ باشقَه کامُّونِیست اِتِّفاقداشلَرِینِی بَرابَرِیگه فارس، توُرک، عَرَب، لار، گِیلکِی،مازَنِی،توُرکمَنلَرنِی اَطرافلَرِیگه جَملَه گن وَ کاکا اَحمَدنِی شاگِیردلَرِیدَن اوُزلَرِینِی دِفاع قِیلِیشگن وَ کِییِینچَه لِیک اوُلَر بِیلَن بِیرگه اِیراندَگِی شِیعَه حُکوُمَتِینِی فایدَه سِیگه جَنگلَرنِی دَوام اِیتتِیرگن پَیتلَرِیدَه، اوُ کِیشِی سُکوُت قِیلگنلَر. حَتَّی فارس کوُرفَه زِیدَگِی ساتقِین دَولَتلَرنِینگ اِیراندَن تَشقَرِیگه چِیقِیب کِیتِیش بارَه سِیدَگِی تَکلِیفلَرِینِی هَم قَبُول قِیلمَیدِیلَر، اوُ کِیشِی اِیران مَسئوُللَرِی بِیلَن شوُرا وَ جَمِیعیَتنِی اِجرائِی مُدِیرِیَتِی مَسَلَه سِیدَه وَ اَساسِی قانوُننِی 12 تَه اَصلِیگه نِسبَتاً تَنقِیدلَر بوُیِیچَه اِختِلافگه اِیگه بُولسَه لَر هَم، اَمّا هَرگِیز بِیبِیسِی وَ اوُندَن باشقَه سِکوُلار اَخبارات واسِیطَه لَرِی بِیلَن صُحبَتلَه شِیشگه راضِی بوُلمَه گنلَر. بوُلِیب هَم اوُلَر بِیر نِیچَه بار صُحبَتگه تَکلِیف قِیلِیشَه دِی، لِیکِن اوُ کِیشِی اِیراندَگِی شِیعَه مَذهَبِیدَگِی حُکوُمَتگه قَرشِی صُحبَتلَه شِیشنِی قَبوُل قِیلمَه گنلَر، اوُ کِیشِی شِیعَه مَذهَبِیگه نِسبَتاً مُثبَت کوُز- قَرَشگه اِیگه اِیدِیلَر وَ اوُنِی اِسلامِی مَذهَب دِیب سَنَردِیلَر، بُو بارَه دَه هِیچ قَندَی شُبهَه بوُلِیشِی مُومکِین اِیمَس، اِیران حُکوُمَتِیدَگِی مَسئوُللَر بِیلَن بوُلگن مُشکِلاتلَرنِی خانَداننِی اِیچِیدَگِی اِیشلَر دِیب حِسابلَر وَ بوُنگه بِیگانَه لَر اَیرَه لَه شِیشِیگه یوُل قوُیمَس اِیدِیلَر. بِیبِیسِی وَ اوُنگه اوُحشَه گنلَرنِی،سِکوُلارِیستلَرنِی بِیگانَه دِیب سَنَردِیلَر، شوُنِینگ اوُچُون هَم کوُمَلَه  حِزبِیدَگِی کامُّونِیستلَر وَ اوُلَرگه مُتَّحِد بوُلگنلَر قُرآن مَکتَبِیگه قَرشِی جَنگ باشلَب اَنَه اوُشَنچَه یاش یِیگِیتلَرنِی تِیرِیکلَه یِین گوُرگه کوُمگن وَ قَتلِی عام قِیلگن پَیتِیدَه، اوُ کِیشِی کوُوِیتگه اوُحشَه گن طاغوُتلَرنِی تَکلِیفِینِی قَبوُل قِیلِیشنِی وَ اوُلَردَن پَناه تاپِیشنِی اوُرنِیگه اِیراندَگِی شِیعَه مَذهَبِیدَگِی حُکوُمَتنِی حاکِمِیَتِی آستِیدَگِی کِیرمانشاهگه اوُحشَه گن مِنطَقَه لَردَن پَناه تاپدِیلَر.

حوُپ، اوُ کِیشِی قَیسِی اِمامنِی رَعیِیگه کوُرَه عَمَل قِیلگن اِیدِیلَر؟ شوُنِی اَیتِیش کِیرَککِی، اوُ کِیشِی اوُتمِیشدَگِی نَرسَه لَرگه باغلَه نِیب قالگن وَ بوُگوُنگِی کوُندَن اوُزاقلَه شِیب کِیتگن اوُلَمالَرگه تِیسکَه رِی رَوِیشدَه، قُرآن وَ سُنَّتنِی وَ سَلَفِی صالِحنِی سِیرَتِینِی بوُگوُنگِی کوُننِی زَبانِی بِیلَن بَیان قِیلگنلَر، اوُ کِیشِی کوُپِینچَه مَطلَبنِی رُوحِینِی آیَتلَرنِی وَ رِوایَتلَرنِی حُجَّت کِیلتِیرمَه گن حالدَه، آدَملَر توُشوُنَه دِیگن زَبان بِیلَن مَعرُوضَه یا شِعر قالِیبِیدَه بَیان قِیلَردِیلَر. اِیندِی اوُ کِیشِی مَنَه بُو اِجتِهادلَرِی بِیلَن مَقصَدگه اِیرِیشگنلَرمِی یا یوُقمِی؟ بُو اِیندِی اَلاهِیدَه باشقَه مَسَلَه.

مِین اوُ کِیشِینِی کوُز- قَرَشلَرِی آرقَه لِی شوُنِی توُشوُنِیب یِیتدِیمکِی، اوُ کِیشِی مَنَه بُو مُهِم اَصلنِی اوُزلَرِینِی هَمراهلَرِیگه اوُرگتماقچِی وَ شوُ اَساسدَه اوُلَرنِی تَربِیَه قِیلماقچِی بوُلگن اِیدِیلَر، یَعنِی قُرآن وَ سُنَّتنِی وَ سَلَفِی صالِحنِی سِیرَتِینِی شوُرانِی فَهمِی بِیلَن یَگانَه نَظَر صِیفَتِیدَه آدَملَرگه اِرایَه بِیرماقچِی بوُلگنلَر.

اَگر حاضِر اوُ کِیشِی تِیرِیک بوُلگنلَرِیدَه اوُ کِیشِی دَولَه وَ اِیران اِسلامِی جوُمهُورِیَتِینِی حِمایَه قِیلَردِیلَرمِی یا اَمِیرِکَه گه اوُحشَه گن تَشقِی اِیشغالگر کافِرنِیمِی؟ مِین اوُ کِیشِینِینگ نامَه یِی عَمَللَرِیگه وَ ظاهِردَگِی عَمَللَرِیگه قِیاس قِیلگن حالدَه، شوُنِی اَیتَه آلَه مَنکِی، اوُ کِیشِینِینگ حَق وَ شَر حَقِیدَگِی مِعیارلَرِیگه وَ بَعضِی حَقنِینگ بَعضِی شَرنِی بَرابَرِیدَگِی جایگاهِی حَقِیدَگِی سوُزلَرِیگه کوُرَه وَ حَتَّی کُفر وَ اِیمان بارَه سِیدَگِی تَعرِیفلَرِیگه اَساساً، اوُ کِیشِی جِنایَتکار، وَحشِی اَمِیرِکَه نِی قَرشِیسِیدَگِی دَولَه نِی،اِیراندَگِی شِیعَه مَذهَبِیدَگِی حُکوُمَتنِی حِمایَه قِیلگن بوُلَردِیلَر. شوُنِینگدِیک اوُ کِیشِی بِیلگِیَه وَ اَمِیرِکَه لِیک باسقِینچِیلَرنِی نَوکَرِی بوُلمِیش مُوسَی چَمبَه نِی قَرشِیسِیدَگِی کانگا نِی باش وَزِیرِی کامُّونِیست پاترِیس لامُومبانِی وَ باسقِینچِی سِکوُلار اَنگلِیَه نِی بَرابَرِیدَگِی برَهمَن گندِینِی حِمایَه قِیلگنلَر.

11- سَلام عَلَیکُم بِرادَر. اَگر مُومکِین بوُلسَه اِیضاح بِیرسَنگِیز، رافِیضِی بوُلِیش قَیسِی مَعنادَه کِیلَه دِی وَ کِیملَرنِی رافِیضِی دِییَه آلَه مِیز؟ مَرحَمَت قِیلِیب اَیتسَنگِیز، شِیعَه لَر اِسلامِی طائِفَه مِی یا یوُقمِی؟

آلدِین هَم اَیتِیب اوُتگه نِیمِیزدِیک، بُو مُنافِقلَر توُدَه سِینِی صِیفَتلَرِیدَن بِیرِی بوُلِیب، جَنگدَه اِیشتِراک اِیتمَسلِیک وَ رَهبَرِیَتنِی نازِیک اوُرِینلَردَه تَنها تَشلَب کِیتِیشدَن عِبارَت، بُو اُحُد جَنگِیدَه رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی تَنها تَشلَب کِیتِیشگه نِیگه اوُحشَیدِی. کِیمدَه کِیم بُو اِیشنِی قِیلَه دِیگن بوُلسَه، اوُنِی رافِیضِی دِییِیلَه دِی. کِییِینچَه لِیک حوُددِی شوُ گوُرُوهلَر اَئِمَّه لَرنِی وَ کَتتَه کِیشِیلَرنِی شوُ رَوِیش بِیلَن تَشلَب کِیتِیشگن. حاضِردَه هَم حوُددِی شوُ مَنهَج دَوام اِیتیَپگن وَ تا قِیامَت کوُنِیگه چَه هَم دَوام اِیتَه دِی. چوُنکِی تا قِیامَت کوُنِیگه چَه مُؤمِنلَر هَم مَوجُود وَ مُنافِقلَر هَم،آشکار کافِرلَر هَم مَوجُود بوُلَه دِی، بُو مُنافِقلَرنِی وَ سِکوُلارزَدَه لَرنِی صِیفَتلَرِیدَن بِیرِیدوُر،لِیکِن مُسُلمانلَر هَم بُو صِیفَت بِیلَن بوُلغَه نِیشلَرِی موُمکِین.

بِیزلَر هَم مَنَه بوُندَی کِیمسَه لَرنِینگ رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی لَشکَرلَرِیدَه مَوجُود بوُلگنلِیگِی سَبَبلِی، اوُ کِیشِینِینگ لَشکَرِینِی هَمَّه سِینِی یا هَمَّه مُسُلمانلَرنِی مُنافِقلَر توُدَه سِیدَه مَوجُود بوُلگن مَنَه بُو حوُنِیک صِیفَت بِیلَن مُتَّحَم قِیلَه آلمَیمِیز، مَنَه بوُ حوُنِیک صِیفَتلَردَن بِیرِی رَسُول اَلله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمنِی نازِیک،سِیزگِیر اوُرِینلَردَه تَنها تَشلَب کِیتِیش بوُلگن اِیدِی. بُو حوُددِی اوُشَه مُنافِقلَرنِی وَ سِکوُلارزَدَه لَرنِی صِیفَتلَرِیدَن بِیرِی،اَگر بِیر شَخصدَه مُنافِقلَرنِی بِیرگِینَه صِیفَتِی تاپِیلَه دِیگن بوُلسَه، بوُ شَخص مُنافِق بوُلمَسلِیگِی وَ اِسلامدَن چِیقِیب کِیتمَسلِیگِینِی هَمَّه مِیز یَحشِی بِیلَه مِیز.

بوُندَن کِیلِیب چِیقَه دِیگن بوُلسَه، رافِضِیلَر رَسُول الله صلی الله عَلَیهِ وَسَلّم عَصرلَرِیدَه هَم تاپِیلگن، اوُندَن آلدِین هَم مَوجُود بوُلگن وَ اوُندَن سُونگ هَم مَوجُود اِیدِی. اَلبَتَّه بوُ صِیفَت هَمَّه مِللَتلَرنِی، هَمَّه شَرِیعَتلَرنِی، مَذهَبلَرنِی آرَه سِیدَه مَوجُود. رافِضِی اوُزِینِی گوُرُوهِینِی یا اوُزِینِی رَهبَرِینِی تَنها تَشلَب کِیتگن،تَرک قِیلگن هَر قَندَی شَخصنِی صِیفَتِی حِسابلَه نَه دِی. اِیندِی بُو رَهبَر وَ گوُرُوه یا توُدَه یَحشِی بوُلَه دِیمِی یا یامان بوُلَه دِیمِی بوُنِی فَرقِی یوُق. اِیندِی اوُنِی یامانلِیگِی اوُچُون تَشلَب کِیتگن بوُلِیشِی موُمکِین یاکِی یَحشِیلِیگِی سَبَبلِی تَرک قِیلگن بوُلِیشِی هَم موُمکِین. هَر اِیککِی حالَتدَه اوُنگه رافِیضِی دِییِیلَه دِی.

مَنَه بُو صُورَتدَه رافِضِی کافِر کَلِیمَه سِیگه اوُحشَیدِی، اوُنِی یَحشِیسِی هَم بار یامانِی هَم بار. یَعنِی بِیزلَر طاغوُتگه کُفر کِیلتِیرَه مِیز، بُو یَحشِی، اَمّا اِسلامگه کُفر کِیلتِیرَه دِیگن بُولسَک بُو یامان. اَگر بِیز طاغوُتلَردَن وَ بَرچَه کُفر قانوُنلَرِیدَن باش تارتَه دِیگن بُولسَک، بُو یَحشِی، لِیکِن رَسُول الله صَلَّی الله عَلَیهِ وَسَلَّمدَن، حَق اِماملَردَن، اَهلِی تَوحِید بوُلگن اَمِیرلَردَن باش تارتگنلَر اِیسَه یامان بوُلَه دِی. مَثَلاً بَعضِی کِیشِیلَر مُغِیرَه اِبنِ سَعَددَن باش تارتِیب کِیتِیشگه نِی سَبَبلِی اوُلَرگه هَم رافِضِی دِییِیلگن، بُو یَحشِی، اَمّا عَلِی وَ حُسَین، حَسَن، عَبدُالله اِبنِ زُبَیر،زَید اِبنِ عَلِینِی وَ اوُلَرگه اوُحشَه گن کِیشِیلَرنِی جِنایَتکارلَرنِی قَرشِیسِیدَه تَشلَب کِیتِیشلَرِی اِیسَه یاماندوُر. بِیزلَر اوُتگن دَرسلَرِیمِیزدَه حوُددِی شوُ یامان تامانِیگه کوُپراق اِیشارَه قِیلِیب کوُرسَتگن اِیدِیک، چوُنکِی حاضِرگِی وَضِیعیَتدَه هَمَّه سَوال بِیرُوچِیلَرنِی یاکِی آدَملَرنِی دِققَتِی حوُددِی شوُ یامان قِیررَه سِیگه قَرَه تِیلگن. بُو حوُددِی کافِر کَلِیمَه سِی بوُیِیچَه قَرَگندَه جوُدَه کَم کِیشِیلَر طاغوُتگه کُفر کِیلتِیرِیشگه  اِعتِبار قَرَتگه نِیگه اوُحشَیدِی، کوُپچِیلِیک اَکثَراً اِسلامگه کُفر کِیلتِیرِیشگه اِعتِبار بِیرَه دِی، اَلبَتَّه بوُ جُودَه کَتتَه خَطا حِسابلَه نَه دِی. چوُنکِی سِیز بُو مَسَلَه نِی عُمُومِی کوُرِینِیشِیگه اِعتِبار بِیرگه نِینگِیز سَبَبلِی، اوُنِی هَر اِیککِی قِیررَه سِیگه دِققَت قِیلِیشِینگِیز کِیرَک بوُلَه دِی.        [1]

اِیندِی شِیعَه لَر اِسلامِی طائِفَه مِی یا یُوقمِی دِیگن مَسَلَه گه کِیلسَک؟ شَیخ الاِسلام اِبنِ تَیمِیَّه رَحِمَهُ الله بَرچَه اَهلِی سُنَّت اَئِمَّه لَرِینِینگ وَکِیلِی صِیفَتِیدَه سِیزلَرگه جَواب بِیرِیشلَرِیگه رُحصَت بِیرگیسِیزلَر: اِلتِماس مَنَه بُو مَقالَه نِی بِیرَه آلَه سِیزمِی………جزاکم الله خیراً…….. اوُ کِیشِی اَیتَه دِیلَرکِی:

وَأَما أهل السنة والجماعة والصحابة والتابعون لهم بإحسان، وسائر طوائف المسلمين من أهل الحديث والفقهاء وأهل الكلام من مرجئة الفقهاء والكرامية والكلابية والأشعرية والشيعة، مرجئهم وغير مرجئهم، فيقولون: إن الشخص الواحد قد يعذبه الله بالنار ثم يدخله الجنة، كما نطقت بذلك الأحاديث الصحيحة. [2]

وَ اَمّا اَهلِی سُنَّت وَ جَماعَت وَ صَحابَه لَر وَ تابِیعِینلَر وَ مُسُلمانلَرنِی باشقَه طائِفَه لَرِینِی ،مَذهَبلَرِی وَ اَهلِی حَدِیثگه اوُحشَه گن مُسُلمانلَرنِی باشقَه طائِفَه لَرِی وَ فُقَهالَر وَ موُرجِیعَةُ الفُقَهادَن بوُلگن اَهلِی کَلاملَر، کَرامِیلَر، کِلابِیلَر،اَشعَرِیلَر، شِیعَه لَرنِی موُرجِیعَه سِی وَ موُرجِیعَه بوُلمَه گه نِی، اوُلَرنِی هَمَّه سِی اِتِّفاق قِیلگن حالدَه اَیتِیشَه دِیکِی: اَلله بِیر شَخصنِی جَهَنَّمنِی عَذابِی بِیلَن عَذابلَب سوُنگرَه اوُنِی  جَنَّتگه کِیرگِیزِیشِی موُمکِین، شوُنِینگدِیک بوُنگه صَحِیح حَدِیثلَردَه اِیشارَه قِیلِینگن. [3]

 اِبنِ حَزم اَندَلوُسِی هَم گِیلان،مازَندَراننِی بِیر قِیسمِیدَگِی کافِر آدَملَرنِینگ ناصِر کَبِیر یا اَطرُوش سَبَبلِی شِیعَه بوُلگنلِیکلَرِی حَقِیدَه اَیتَه دِیکِی:

دخل إليها أطروش، في حدود سنة ثلاثمائة، فاسلموا كلهم على يديه، فهم كلهم شِيعة مسلمون

مَنَه بُو اَهلِی قِبلَه نِینگ هَمَّه سِینِی شِیعَه لَر حَقِیدَگِی نَظَرِی بوُلَه دِی، بَعضِیلَر اِنصافسِیزلِیک قِیلِیشَه دِی وَ شِیعَه لَرنِی رافِضِیلَر، غوُلّاتلَر بِیلَن اَرَه لَشتِیرِیب یوُبارِیشَه دِی، اوُلَر غوُلّاتنِی عَقِیدَه سِی وَ رافِضِیلَرنِی رَفتارِی بِیلَن شِیعَه لَرگه حَملَه قِیلِیشَه دِی. اَگر بِیر کِیشِی کِیلِیب شِیعَه لَرنِی یا حَنَفِیلَرنِی اوُرتَه سِیدَگِی رافِضِیلَرنِی دَستَک قِیلِیب حوُددِی شوُ مَذهَبلَرگه حَملَه قِیلسَه، بِیزلَر ناراضِی بوُلِیب حَفَه بوُلَه مِیز، اوُنِی اِنصافسِیز دِیب سَنَیمِیز. یاکِی بوُلمَه سَم بِیر کِیشِی کِیلِیب قَصددَن شافِیعِیلَرنِی یا حَنَفِیلَرنِی یا سَلَفِیلَرنِی آرَه سِیدَگِی غوُلّاتنِی عَقِیدَه سِی بِیلَن شوُ مَذهَبلَرگه حَملَه قِیلسَه، بُو هَم بِیزنِی نَزدِیمِیزدَه خُدا راضِی بوُلَه دِیگن اِیش حِسابلَنمَیدِی،حَتَّی اوُ آدَمنِی ظالِم یا جاهِل یا دُشمَن دِیب هَم سَنَه شِیمِیز موُمکِین.

حوُپ،……..بُو یِیردَه اَکثَر سَواللَر یَنَه شِیعَه لَرگه باغلِیق، مِینِی فِکرِیمچَه مِین بوُلَرگه اوُتگن دَرسلَرِیمِیزدَه جَواب بِیرِیب اوُتدِیم. اَلبَتَّه باشقَه سَواللَر هَم بار، لِیکِن بُو سَواللَرنِی اِیگه لَرِی اوُتگن دَرسلَرِیمِیزدَه حاضِر بوُلِیشمَه گن. اِنشاءَالله بُو سَواللَر حَقِیدَه خُصُوصِی صُورَتدَه صُحبَتلَه شَه مِیز. شُو یِیردَه دُشمَنشوُناسِی مَوضوُعسِیدَگِی دَرسِیمِیزنِی نِهایَه سِیگه یِیتکَه زَه مِیز وَ دُعا قِیلَه مِیز:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الجَنَّة وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ، وَأَعُوذُ بِكَ مَنَ النَّارِ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ.

رَبَّنَا أَعِزَّنَا بِالإِسْلامِ، وَأَعِزَّ بِنَا الإسْلامَ، اللَّهُمَّ أَعْلِ بِنَا كَلِمَةَ الإسْلاَمِ، وَارْفَعْ بِنَا رَايَةَ القُرْآنِ.

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته[]


[1] شماالان از مردم کوچه و بازرا بپرسید کفر به طاغوت چیست ممکن است نود درصد آنها شاید ندانند که کفر به طاغوت چیست و چه طوری می توانند کفر به طاغوت کنندبرای همین  در پنجاه درصد دینشان لا اله شان می لنگند

[2] مجموع الفتاوى، 7/354

[3] و می گوید سایر طائفه مسلمین شیعه را طائفه مسلمین آورده است چیزی که خیلی از دوستان در آن اشتباه می کنند و رافضی را با شیعه قاطی کردندکه ان شاءالله در درس بین فرقمان به این اشاره می کنیم

درس پنجم مقدماتی / دشمن شناسی شرعی(5) درجه بندی شرعی دشمنان

درس پنجم مقدماتی / دشمن شناسی شرعی(5) درجه بندی شرعی دشمنان

پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

(33- قسمت)

  1. با سلام . کاک احمد مفتی زاده  بر اساس رای کدام امام اهل سنت پیشمرگان مسلمان را در برابر احزاب سکولاریست کوردی و غیر کوردی در کوردستان تشکیل داد ؟  آیا اگر الان زنده بود از داعش و جمهوری اسلامی ایران حمایت می کرد یا از آمریکا؟

گفتم که از اینکلمات استفاده نکنیدهمان چیزی که هر مسلمانی  خودش را همان می نامد همان اسم را به کارببرید. اولا بنیانگذار پیشمرگان مسلمان ایشان نبودند. این واضح است. اما در برابر، شاگران مدرسه ی قرآن مریوان که وارد پیشمرگان مسلمان شده بودند و در برابر جنگ طلبی های سکولاریستهای مرتد کومله و سایر متحدین کمونیست فارس و ترک و عرب و لر و گیلکی و مازنی و ترکمن  دورخودشان جمع کردند و بعضی از شاگردان کاک احمد آنها  از خودشان دفاع کرده بودند و بعدها به جنگشان با اینها به نفع  حکومت شیعه ی ایران ادامه دادند، ایشان سکوت کردند. و حتی سفارش کشورهای مزدور حاشیه ی خلیج فارس برای بیرون رفتن از ایران راهم نپذیرفتند، و حتی با وجود تمام اختلافاتی که در مسئله ی شورا و مدیرت اجرائی جامعه و نقدهائی بر اصل 12 قانون اساسی با مسئولین ایران پیدا کرده بود اما هرگز حاضر نشد حتی یک مصاحبه هم با رسانه های سکولاری چون بی بی سی و غیره انجام بدهد .درحالی که چندین بار در خواست مصاحبه دادند و ایشان چنین مصاحبه ای را نکرد بر علیه حکومت شیعه مذهب ایران ایشان با نگرش مثبتی که به مذهب شیعه داشت و آن را مذهبی اسلامی می دانست وشکی در این زمینه نداشت، مشکلش با مسئولین ایران را، امری داخلی و درون خانوادگی می دانست و اجازه نمی داد بیگانه ها در آن دخالت کنند. بی بی سی و امثال چنین سکولاریستها را بیگانه می دانست برای همین جنگ کمونیستهای حزب کومله و متحدینش برعلیه مکتب قران شروع شد و آن همه جوان کردستان را زنده به گور کردند و قتل عام کردند ایشان به جای اینکه دعوت طاغوتهای مثل کویت ودیگران را بپذیرند و به آنها پناهنده شود آمد وبه منطق تحت حاکمیت حکومت شیعه مذهب ایران مثل کرمانشاه پناه برد

اما بر اساس رای کدام امام عمل کرده است؟ باید بگویم ایشان بر خلاف علمائی که در گذشته گیر کرده اند و به امروز تعلق ندارند قرآن و سنت و سیره ی سلف صالح را به زبان امروزی بیان می کند و اکثرا  روح مطلب را بدون استناد به آیه یا روایتی به همین زبانی که مردم می فهمند در قالب سخنرانی یا شعر بیان می کند. حالا در این اجتهاد به هدف زده یا خیر بحث جداگانه ایی است .

در این نگرش من اینگونه متوجه شده ام که ایشان می خواستند این اصل مهم را به هم مسیرانش یاد بدهند و آنها را بر این اساس تربیت کنند که قرآن و سنت و سیره ی سلف صالح را با فهم شوری و به صورت یک رای به مردم ارائه بدهند .

اما اگر الان زنده بود از دوله  و جمهوری اسلامی ایران حمایت می کرد یا از یک کافر اشغالگر خارجی چون آمریکا؟ من با توجه به کارنامه ی ایشان و با قیاس به اعمال ظاهری ایشان، بر این باورهستم که حتی با معیاری که در مورد حق و شر داشت و با گفتمانی که در مورد جایگاه بعض الحق در برابر بعض الشر دارد، و حتی با تعریفی که در مورد کفر و ایمان دارد، ایشان از دوله و حکومت شیعه مذهب ایران در برابر آمریکای جنایتکار و وحشی حمایت می کرد، همچنانکه از پاتریس لومومبا نخست وزیر کمونیست کنگو در برابر موسی چمبه نوکر اشغالگران بلژیکی و آمریکائی حمایت کرد و از گاندی برهمن در برابر انگلیسی های سکولار اشغالگر حمایت کرد.

  • السلام علیکم اخی . اگر اشکالی ندارد توضیح بدهید رافضی بودن به چه معناست و به چه کسانی می توانیم بگوییم رافضی. بعد بفرمایید که آیا شیعه طائفه ای اسلامی است یا نه؟

قبلا عرض کردیم که یکی از صفات دارودسته ی منافقین عدم شرکت در جنگ و تنها گذاشتن رهبریت در موقعیتهای حساس بود مثل جنگ احد  که رسول الله صلی الله علیه وسلم را تنها گذاشتند. کسی که این کار را بکند به او رافضی گفته می شود. بعدها همین گروه سایر ائمه و بزرگان را به همین سبک ترک کردند . الان هم این منهج ادامه دارد و تا روز قیامت هم ادامه خواهد داشت. چون تا روز قیامت هم مومن وجود دارد هم منافقین و هم کفار آشکار و این یکی از صفات منافقین و سکولار زده ها است که ممکن است مسلمین هم به آن آلوده بشوند.

ما به دلیل صرف وجود این افراد در لشکر رسول الله صلی الله علیه وسلم نمی توانیم کل لشکر رسول الله صلی الله علیه وسلم یا کل مسلمین را متهم به صفات زشتی بکنیم که در دارودسته ی منافقین وجود داشته، که یکی از این صفات زشت، رفض رسول الله صلی الله علیه وسلم درموقعیتهای حساس بوده است. این هم یکی از صفات زشت منافقین و سکولار زده ها است و همه می دانیم صرف دارا بودن یکی از صفات منافقین شخص منافق نمی شود و از اسلام خارج نمی شود .

 در این صورت رافضی در میان مسلمین عصر رسول الله صلی الله علیه وسلم وجود داشته است، قبل از آن هم وجود داشتند و پس از آن هم وجود خواهند داشت . البته در میان تمام ملتها و شریعتها و مذاهب، رافضی وجود دارد . رافضی صفت هر شخصی است که گروه خودش یا رهبر خودش را تنها می گذارد و ترکش می کند . حالا این رهبر و گروه و دارو دسته خوب باشند یا بد. به خاطر خوبیهایشان آن ها را ترک کرده باشد یا به خاطر بدی هایش . در هر دو حالت به او می گویند رافضی.

در این صورت رافضی مثل کلمه ی کافراست. که هم خوبش وجود دارد هم بدش . اینکه ما کفر به طاغوت داریم خوب است، اما اینکه دیگران کفر به اسلام دارند بداست . اینکه ما طاغوتها و تمام قوانین کفری را رفض می کنیم خوب است، اما کسانی که رسول الله صلی الله علیه وسلم و امامان برحق و امیران اهل توحید و برحق را رفض می کنند بداست. اینکه عده ای مغیره ابن سعید رو رفض کردند و او به آنها لقب رافضی را داد خوب است، اما اگرعلی و حسن و حسین و عبدالله بن زبیر و زید بن علی و امثالهم را در برابر جنایتکاران رها کنید بد است. ما درجلسات قبلیمان بیشتر به این جنبه ی بدش انگشت گذاشتیم که در وضع موجود منظورِ همه ی سوال کننده ها و نگرش مردم به این جنبه ی بدش است. مثل کافر که کمتر کسی به کفر به طاغوت دقت می کند و بیشتر همان جنبه ی کفر به اسلام را می بینند، که این هم اشتباه بزرگی است .[1] اما برای شما که به صورت فراگیر مسائل را بررسی می کنیدلازم است به هر دو جنبه مثبت و منفی رافضی توجه کنید.

اما اینکه شیعه طائفه ای اسلامی است یا نه ؟ اجازه بدید شیخ الاسلام ابن تیمه رحمه به نمایندگی از کل ائمه ی اهل سنت جواب شما را بدهد : لطفا ان جزوه را به من بدهید …. جزاک الله خیرا….. ایشان می گوید : وأما أهل السنة والجماعة والصحابة والتابعون لهم بإحسان، وسائر طوائف المسلمين من أهل الحديث والفقهاء وأهل الكلام من مرجئة الفقهاء والكرامية والكلابية والأشعرية والشيعة، مرجئهم وغير مرجئهم، فيقولون: إن الشخص الواحد قد يعذبه الله بالنار ثم يدخله الجنة، كما نطقت بذلك الأحاديث الصحيحة. [2]

و اما اهل سنت و جماعت و صحابه و تابعین و سائر طائفه ها و مذاهب مسلمین  وسائر طوائف المسلمین مثل از اهل حدیث و فقهاء و اهل کلام  از مرجئه چه مرجئه الفقها[3] و کرامی ها و چه کلّابی ها و اشعری ها و شیعه‌ها چه مرجئه‌ی آنها و چه غیر مرجئه، همگی بالاتفاق می گویند: الله ممکن است یک شخص واحد را با آتش جهنم عذاب داده و سپس او را وارد بهشت کند، همانطور که احادیث صحیح به آن اشاره کرده اند.[4]

ابن حزم اندلسی هم در مورد شیعه شدن مردم کافر بخشهائی از گیلان ومازندران توسط ناصر کبیر یا اطروش می گوید: دخل إليها أطروش، في حدود سنة ثلاثمائة، فاسلموا كلهم على يديه، فهم كلهم شِيعة مسلمون .همه اینها شیعیان مسلمان شدند.

این رای تمام اهل قبله در مورد شیعه ست که عده ای بی انصافی می کنند و شیعه را با رافضی و غلات قاطی می کنند، و با عقاید غلات و با رفتارهای روافض به شیعه ها حمله می کنند. در حالی اگر کسی بیاید با روافض میان شافعی ها یا حنفی ها به این مذاهب حمله کند ما ناراحت می شویم و او را بی انصاف می دانیم، یا اگرکسی بیاید عمدا با عقاید غلات شافعی یا حنفی یا سلفی به این مذاهب حمله کند باز نزد ما کار شایسته و خداپسندی نیست و حتی ممکن است او را یک ظالم یا جاهل یا حتی یک دشمن هم بدانیم.

خوب…. باز اکثر سوالات مربوط به شیعه ست و فکر کنم جواب اینها را من در درسهای گذشته دادم . البته سوالات دیگری هم هستند که بیشتر مربوط به عزیزانی است که دردرسهای گذشته تشریف نداشتند. ان شاء الله به صورت خصوصی با هم روی سوالاتشان صحبت می کنیم. در اینجا درسمان در مورد دشمن شناسی شرعی را به پایان می رسانیم  و دعا می کنیم:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الجَنَّة وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ، وَأَعُوذُ بِكَ مَنَ النَّارِ وَمَا قَرَّبَ إِلَيْهَا مِنْ قَوْلٍ وَعَمَلٍ.

رَبَّنَا أَعِزَّنَا بِالإِسْلامِ، وَأَعِزَّ بِنَا الإسْلامَ، اللَّهُمَّ أَعْلِ بِنَا كَلِمَةَ الإسْلاَمِ، وَارْفَعْ بِنَا رَايَةَ القُرْآنِ.

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته[5]


[1] شماالان از مردم کوچه و بازرا بپرسید کفر به طاغوت چیست ممکن است نود درصد آنها شاید ندانند که کفر به طاغوت چیست و چه طوری می توانند کفر به طاغوت کنندبرای همین  در پنجاه درصد دینشان لا اله شان می لنگند

[2] مجموع الفتاوى، 7/354

[3] که امام حنفی را مرجئه الفقها می دانند

[4] و می گوید سایر طائفه مسلمین شیعه را طائفه مسلمین آورده است چیزی که خیلی از دوستان در آن اشتباه می کنند و رافضی را با شیعه قاطی کردندکه ان شاءالله در درس بین فرقمان به این اشاره می کنیم

[5] پیاده شده از نوار صوتی شیخ ابوحمزه المهاجر هورامی حفظه الله

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(26- қисмат)

Дар баробар, Англизихо ва фарансавийхойи секуляр хам тахти шуори миллийгероий арабий ва ташвиқи онхо ба ташкили хукумати вохиди арабий омузишхойи секуляристий худишонро ба онхо аз тариқи ашхоси чун Ахмад Жамол пошо ба пеш бурданд, Ахмад Жамол пошоики худиш исолатан турк буд аммо дар онжо аз нацианализми секуляристи арабхо химоят мекарданд.

Дар ин мархала насронийхо душманони шумора се муслимин бо секуляристхо душманони шумора еки муслимин хам хамрох мешавандки, қабли аз яхудийхо хам ба хамрохи муртаддини секуляр бо онон муттахид шуда буданд. Еки аз мубаллиғини насронийхо ба номи Волмуез Веймер дар мовриди ахдофи таблиғишон дар конфоренси 1935 насроний дар байтул муқаддас мегуяд:” хадаф ин нестки мо мусалмононро ийсавий созем, ин барои ишон харом мебошад, балки хадаф ин аст то мо инонро аз ислом дур созем, ва афроди бошанд бидуни иртибот бо аллох, ва шумо тавассути ин кор рохиро барои истеъмор дар жахони ислом омада хохид сохт, ва дар масирики шумо бароишон омада мекунид харакат хоханд кард.” Дидид чи шуд? Лозима даххо бор ин тархи жанги нарм ва сарди душманони муслиминро мурур кунем то шояд аллох ба мо рахм кунад ва бедор шавем ва ба иззатимон баргардем ва аз ин залилий халос бишавем.

Дар хар сурат замоники дини секуляризм тавонист дар ин жанги сард ва нарм ва равоний ва бахрагирий аз муртаддин ва мунофиқин ва секулярзадахо заминахойи заъфи ин хукумати бадили исломийро бо ижоди тафарруқ ва аз миён бурдани қудрати иймон ва вахдати муслимин фарохам кунад, жанги гарм ва хамалоти низомишон шуруъ шуд. Фаранса ва Русияйи секуляр дар нимайи дувуми қарни 17 баъзи аз сарзаминхойи усмонийро ишғол карданд. Фарансавийхойи секуляр баъдан Алжазоир ва Тунис ва Марокешро хам ишғол карданд. Италияйи секуляр хам вориди Ливия шуд ва Англизи секуляр хамки қаблан шибхи қорайи хиндро куллан аз салатайи муслимин хориж карда буд вориди Адан шуд ва то жунуби Яманро ишғол кард.

Хукумати бадили изтирорий исломий усмоний барои берун рондани ин ишғолгарон ба жойи бозгашт ба хевиштан, фариби ек кишвари секуляри дигари мисли Германро хурд ва дар жанги жахоний аввал ба нафъи Германи ноцианал социалист ширкат кардки, Мустафо Камол пошо ( ки ба ғалат машхур ба отатурк шуда буд) дар ин жангхо машхур шуд ва ба сурати мармузи ба болотарин даражоти низомий даст пейдо кард.

Дар чанин вазиати довлати усмоний бо тамоми заъфийки дошт боз тавони жанг бо душманони хорижийро дошт, барои хамин Англизихойи секуляр бо ваъдахойи дуруғин хок ва озодий аз ихсосоти миллийгероий ва арабгероий арабхо ва ихтилофоти мазхабий онхо бо ханафийхойи нақшбанди усмоний нихояти истефодаро карданд, ва бо ташвиқ касони чун шох Файсал ва Ашроф Хусайн ба истиқлол ва ижоди тафарруқ, бузургтарин заработро ба усмонийхо ворид карданд. [1]

Дар чанин вазиати довлати усмоний аз тавони жанг бо миллийгароий арабий ва жанги мазхабий дохилий ожиз монд ва дар нихоят бо кудитойи ек секуляри муртад ба номи отатурк ва химояти мунофиқин ва секулярзадахойи чун Али Абдурраззоқки дар нафийи машруъияти хилофат ва барчидани он, ба новъи амалкарди отатуркро тақвият карданд хукумати бадили исломий вохиди муслиминки наздик ба 6 қарн бо тамоми маъойибики дошт аз дорул исломи муслимин мухофизат карда буд расман ба 57 рахбар ва 57 парчам ва 57 сарзамин тақсим шудки, дар еки ду сарзамини махдуд набошад хаммаги било истисноъ то кунун тавассути муздурон ва дастнишондагони куффори секуляри жахоний ва муртаддини секуляр ва дастнишонда, ва қавонини куфрий дини секуляризм идора мешаванд. [2]  

Нигох кунид муслимин бо аз даст додани неъмати хилафату ала манхажин нубувват аз кужо ба чи пасти ва залилий ва хиффати худишонро кашонданд? Ва читури асбоби бечораги ва нобудий худишонро бо дастхойи худишон фарохам карданд? Ва худишонро дар назди хақиртарин ва беарзиштарин бандахойи аллохки куффори секуляри хорижий ва муртаддини махаллий ва мунофиқин хастанд хақир ва беарзиш кардандки, хатто залилийхойи чун яхуд ва насоро ва мажус хамки худишон залили дасти секуляристхо шудан хам, ба динишон ва молишон ва сарзамин ва номус ва фарзандонишон хам тамаъ карданд; ва муслимин худишонро дар баробари инхамма душман танхо ва бедифоъ карданд?

(идома дорад……..)


[1] کسانی چون میرزا تقی شیرازی ، سید محسن حکیم ، سید مصطفی کاشانی ، سید ابوالقاسم کاشانی زعیم های شیعه بودند که بر خلاف غلات صفوی از دولت عثمانی حمایت و بعضا در حمایت از آنها در مقابل انگلیس جهاد کردند .

[2] آیات الله خمینی در مورد طرح خائنانه تجزیه دولت عثمانی می گوید:

مسلمین آنها بودند که مجد آنها دنیا را گرفته بود، تمدن آنها فوق تمدن ها بود، معنویات آنها بالاترین معنویات بود، رجال آنها برجسته ترین رجال بود، توسعه مملکتشان از همه ممالک بیشتر بود، سیطره حکومتشان بر دنیا غالب شده بود. دیدند که با این سیطره، با این وحدت دول اسلامی نمی شود تحمیل کرد چیزهائی را که آنها می خواهند، نمی شود ذخائر اینها را طلای سیاه اینها را، طلای زرد اینها را، نمی شود اینها را قبضه کرد، درصدد چاره بر آمدند، چاره این بود که بین ممالک اسلامی تفرقه بیندازند. شاید بسیاری، بعضی از شما یادشان بیاید جنگ بین المللی را، جنگ اول بین المللی را که با مسلمین و با دولت بزرگ عثمانی چه کردند، دولت عثمانی یکی از دولی بود که اگر با شوروی طرف می شد، گاهی او را زمین می زد، سایر دول حریف میدان او نبودند. دولت عثمانی یک دولت اسلامی بود که سیطره اش گرفته بود تقریباً از شرق تا غرب را، آنها دیدند که با این دولت اسلامی به این قوی ای نمی شود چاره ای کرد، نمی شود ذخائر را برد. بعد از اینکه در این جنگ با آن بساط غلبه پیدا کردند، تجزیه کردند دولت عثمانی را به دولتهای بسیار کوچک، کوچک. برای هر یک از آنها هم یا امیری قرار دادند یا سلطانی قرار دادند یا رئیس جمهوری قرار دادند. آنها در قبضه مستعمرچی ها و ملت بیچاره در قبضه آنها، با این وضع یک دولت عثمانی با آن مرز را زمین زدند و دولت های اسلامی از خواب بیدار نشدند یا خودشان را به خواب زدند. این دولت عثمانی در تحت ظل خلافت اسلامی، در تحت ظل اتکا به قرآن مجید آن مرز را داشت، بعد از آنکه تجزیه شد، در زمان ما، در زمان آتاتورک خبیث، اسلام را در آنجا الغاء کردند و الان دولت ترکیه دولت مسلم نیست، دولت حسابش از اسلام جداست مراسم دینی ندارد دولت، احکام دینی دولت ندارد لکن ملت شریف ترکیه مسلم هستند و اینها هستند که در سال هایی که به مکه می روند طایفه اینها به نسبت بیشتر از دیگران است. دولت یک همچو دولتی است، آن مرز را به اتکا به اسلام به دست آورد و آنها دیدند که اتکاء به اسلام نقطه بسیار بزرگی است که با این اتکا نمی شود دولت های اسلامی را از بین برد، در ترکیه اسلام را از حساب دولت جدا کردند و حالا می بینید که در قبرس که از ترک ها کشته می شود یک مسلم نیست که متاسف باشد. این تاسف دارد که یک دولتی جوری بکند طوری رفتار بکند که بعد از آنکه در مقابله نصاری زمین بخورد یا از آن کشته داده بشود، دول اسلامی دیگر بی تفاوت باشند نسبت به او. اگر یک نفر هم اظهار تاسف بکند (یک آخوند پوسیده ای مثل من) دول اسلامی که اظهار تاسف نمی کنند برای اینکه مجد اسلامی را از دست دادند. (صحیفه نور جلد 1 صفحه 88)

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.

Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир  хўромий.

(25- қисмат)

Дар баробар, муғулхо бо хул ва хуши 40 хазор муғули муттахид ва хамрох кардани гуржхо, ва наздик ба 12 хазор арманий ва 1000 тўпхонайи чиники мусалмонзодахо хам дар он буданд, ва хамрох кардани хазорон мусалмони ханафий ва шофеъий мазхаб турк ва форс ва ғейрих сипохи муттахид хул ва хуш ба қовли ибни Касир 200 хазор нафарро ба вужуд меоваранд.[1].

Дар он замон шиъахо ё исмоилий буданд ё 12 имомийки исмоилийхо бо муғулхо межангиданд ва дар нихоят

 тавассути инхо хам нобуд шуданд,  ва дастайи дигари шиъахойи 12 имомий будандки теъдоди инхо дар ин сарзаминхо қобили таважжух набуд аммо дарсхондахойи чун Хўжа Насириддин тусий дар миёни лашкари муғул қарор доштандки ба нисбати теъдоди суннийзодахо бисёр ночиз шуморда мешуданд. Дар хар сурат хамма бо хам жибхайи секуляристхои кофари муғулро бар алайхи муслимин тақвият мекарданд.

Дар баробари ин жибхайи муттахид муғулхо ибни Касир мегуяд: теъдоди сарбозони халифа аз марзи бист хазор нафар тажовуз намекард. Хамин теъдод хам дар нихояти сахти ва зиллат ба сар мебурданд, ба турики дар хиёбонхо ва дархойи масжид гадойи мекарданд. Ба гуфта муваррихин хенгомики қовми ғоротгари муғул дар дарвозахойи шахри Бағдод буданд, халифа дар кохи худ бо канизкони ва занхойи овозахон машғули хушгазороний буд. [2]

Ин хам гузориши ибни Касир дар мовриди вазъи он замон пойтахти хукумати муслимин. Бале интури сипохи муттахид ва екпорчайи муғул дар баробари чанин сарбозони мусалмони қарор мегирандки дар нихоят дар соли 656 хижрий қамарий сипохи муғул вориди Бағдод мешавад ва танхо аллох медонадки аз он замон то қудратгири мужаддади усмонийхо ба унвони ек хукумати бадили изтирорийи исломий чи бар сари муслимин омад.

Аз миёни даххо воқеайи торихий ин ду воқеа барои аксари мо ошно хастанд, ду воқеа ба ду натижайи комилан мутафовут ва мутазод дар бархурд бо ек хукумати бадили изтирорий исломий.

Намунайи дигарики боз метавонад моро ба самти жилов бибарад ва моро ба инжойики хастем хидоят кунад саранжом хукумати бадили изтирорийи исломий усмоний аст:

Хукумати бадили исломий усмонийки бо шуори “ хилафату илал абад” ва бар асоси мазхаби ханафий ва геройишоти суфиёнайи нақшбанди наздик ба 6 қарн хукумат дошт, дар замони Илдерми Бойзид қаламруйи муслиминро ба европа густариш дод ва бо фатхи Булғористон, Юнон, Сербистон, Албания, Босния ва Руминия муслимин дар замони Сулаймони қонуни то мухосара ва фатхи шахри Вин пойтахти кунуний Отриш пеш рафтанд, албатта дар  замони Мухаммад Фотих Қистонтинияро фатх карданд ва ба умри имперотури насронийхо дар Руми шарқий хам поён доданд.

Насронийхойи кофар душманони шумора се муслимин фахмидандки бо жанги гарм наметавонанд бо усмонийхойи муттахид ва екдаст ба пеш бираванд, жангхойи салибий ва жангхойи усмоний инро ба онон собит карда буд. Инхо медонистанд то замоники муслимин бо хам муттахид хастанд онхо наметавонанд хатто аз мовжудияти худишон хам мухофизат кунанд чи расид ба инки дар баробари онон пешруйихойи дошта бошанд. Барои хамин чандин қарн вориди жанги нарм ва равоний ва сард ба унвони аввалин ва мухимтарин қадам жихати зарба задан ба ин вахдати муслимин шуданд.

Ин жанги нарм ва сипас ижоди мунозаъахойи дохилий ва тафарруқ ва сусти ва залилий

«فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ريحُکُمْ»

Ва дар нихоят шуруъи жанги гарм ва нобуд кардани хукумати муслимин ва хатто худи муслиминро дар Андалус бо муваффақият тажруба карда буданд. Ва тажрубайи Андалусро доштанд, барои хамин тархи Андалуси кардани хукумати усмонийро хам дар барномайи коришон қарор  доданд ва ибтидоъ бо жанги нарм ва сард ва равоний шуруъ карданд мисли :

1-доман задан ба таъассуботи мазхабий миёни муслимин. Мисли амиқ кардани ихтилофоти шиъа – сунний, салафий-суфий, салафий – ханафий ва ғейрих.

2-доман задан ба таъассуботи забоний ва нажодий миёни муслиминки дар жохойи бо таъассуботи мазхабий хам қотиъ мешуд.

3-таблиғи дини секуляризм баъди аз қудратгири секуляристхо дар европа.

Мисли тарбияти жавонони секуляристи турк тахти унвони “ комитайи иттиходия тараққий ва сулх” дар Парижки инхоро пас аз омузиш ба даруни хукумати усмоний баргардонданд ва дар соли 1908 кулли секуляристхойи жахон аз ин секуляристхойи муртад барои нобудийи хукумати бадили изтирорийи исломий усмоний химоят карданд.

(идома дорад……..)


[1] ابن کثیر، البدایة و النهایة (قاهره: مطبعه العاده، 1351 ق) ج 13 ـ 14، ص 225.

[2] ابن کثیر، البدایة و النهایة (قاهره: مطبعه العاده، 1351 ق) ج 13 ـ 14، ص 225.