کفارمشرک یا سکولار اگر قدرتشان برسد قطعاً با ما می جنگند تا اینکه دین ما را از 4 محتوا و مفهوم آن خالی کنند:وَلَا يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطَاعُوا (بقره/217)
شخص سکولار چه در زمان اولین پیامبر و چه در زمان پیامبر خاتم صلی الله علیه وسلم و چه در زمان حال هرگز معتقد نبوده است آن قوانینی که دارد از سوی الله است و هرگز نگفته که به قوانینی که از سوی الله آمده است ایمان دارد و در زندگیش پیاده اش می کند: وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا (بقره/170)
سکولاریستهای معاصر ما بدترند: چون زمانی که به سکولاریستهای بومی می گوئی بیائید از آنچه که الله تعالی نازل کرده پیروی کنید نمی گویند که ما از پدران خود تبعیت می کنیم چون پدران آنها مسلمان بودند و تابع شریعت الله بلکه می گویند ما از چیزهائی تبعیت می کنیم که امثال آگوست کنت و توماس هابس و لنین و مارکس و مائو و …. سا زمان ملل و … برای ما تدوین کرده اند و…
پس اینها هرگز از قوانین شریعت الله و مومنینِ پایبند به شریعت الله راضی نخواهند بود، به همین دلیل تا زمانی که پایبند به دین سکولاریسم هستند اصلاح پذیر نبوده و نیستند و هرگز در طول تاریخ دیده نشده که مشرکی حاکمیت را به میل و خواست خودش تقدیم قانون شریعت الله کرده باشد، چون تنها عامل مشترک از نگاه الله تعالی قانون شریعتش است که نازل کرده، زمانی که اینها قانون نازل شده را قبول ندارند پس عامل مشترک «وحدت» را نیز رد کرده اند و دائماً با زبان اسلحه و قدرت نظامی در تلاشند که فرصتی پیش بیاید تا محتوای چهارگانه ی دین خود را بر مسلمین تحمیل کنند.
Сизларнинг динингиз ўзингиз учун, ва мени диним ўзим учундир!
Бизларни мувозанатсиз биродарларимиз ва огох душманларимиз бошлаган нуқталардан яна бири, бу кофирлар билан “иттиход” эшигини ёпиб қўйиш билан ўзларини мухотобларига “валоъ” ни кўрсатмоқчи бўлишади. Аслини олганда эса уларни орасидаги кўпчилик кишилар “валоъ” билан яхши кўриш ва дўстликни фарқини хам билишмайди, шу билар бирга улар “валоъ” “иттиход” да эмас, балки фақатгина “вахдат” ни оқибатида юзага келишини билишмайди.
Биз шаходатайнни айтган пайтимизда , ўзимизни тоғутга куфр келтирганимизни баён қилиб , кофирларни барча куфрий ақидаларидан поклигимизни эълон қиламиз, шу билан бирга фақат уларни ақидаларидан эмас, мушриклардан хам ўзимизни поклаймиз. Албатта мушриклардан пойланиш даражама – даража амалга оширилади. Агарда бизлар уларни қонунларини қабул қилмайдиган бўлсак, мана бу иш аслни асосида амалга ошади:
Аллох таоло кофирларни ўзи ва қонунлари мўъминларни устига хукмрон бўлишлари учун хеч қандай йўлни қолдирмади.
Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мушрикларни ўзларидан, уларни ақидаларидан покланишни аслига эргашиш орқали фақатгина мушрикларни парламентларида қатнашишни – дорун надва номи остида – қабул қилмасдан эмас, балки хатто мушрикларни рахбариятини хам бўйнига олмаганди. Яъни бу ерда фақат маккани рахбариятини қабул қилиб уларга хоким бўлишлик, бутун араб ярим оролига рахбар бўлиш хисоланарди.
Секуляристлар росулуллох саллаллоху алайхи васаллам томонидан содир бўладиган бир озгина бўлса хам келишувни кутишарди,улар буни натижасида тезлик билан келишувни қабул қилишарди, шу сабабли аллох таоло мархамат қиладики:
وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ؛
Аммо мусулмонлар секуляристлардаги қонунларнинг хокимияти остида кун кечира олмайдилар, улар динни тўртлик мафхумини ( яъни:1- хокимият қудрати, 2- қонун ва программалар, 3- итоат ва бўйсиниш,4- жазолаш ва мукофот) ни аллохни динидан ажратишни ва секуляристларни динига беришни хохлайдилар, шу сабабли аллох таоло росули саллаллоху алайхи васалламга кофир мушрикларга қуйидагиларни айтишга буюради:
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ. (کافرون/6)
Сизларнинг динингиз ўзингиз учун, ва мени диним ўзим учундир!
Яхудий, насроний, мажус кофирлари ва ички мунофиқларнинг исломий хокимият ва дорул ислом билан “иттиход” тузишига боис бўладиган ташқи омиллар қуйидагилар бўлиб,улар исломий хукуматнинг қудрати ёки кофирларнинг орасидаги ички рақобат хисобланади. Бу ерда “вахдат”га боис бўладиган диний ва ақидавий асослар рол ўйнамайди.
Мўъминларни қалбида улфатни пайдо қиладиган ва жамиятда “вахдат”га боис бўладиган нарса ёлғиз аллох ва у зотни шариатидаги қонунлар хисобланади. Аллох таоло Анфол сурасини 60 оятида мархамат қиладики:
(эй мўъминлар,) улар учун имконингиз борича куч ва эгарланган отларни тайёрлаб қўйингизки,бу билан аллохнинг ва ўзларингизнинг душманларингизни хамда улардан ташқари сизлар билмайдиган – аллох биладиган бошқа бировларни хам қўрқувга солурсизлар.
Ва уларнинг ( мўъминларнинг) дилларини бирлаштирган зотдир. Агар ( сиз) ердаги бор нарсани сарфласангиз хам уларнинг дилларини бирлаштира олмаган бўлур эдингиз. Лекин аллох уларни бирлаштирди. Албатта у қудратли, хикматлидир.
Худди бизлар кофирларни хокимияти,қонунлари, программаларини қабул қилмаганимизга ва ўз ихтиёримиз билан уларни хокимиятига рози бўлмаганимизга ўхшаш, кофирлар хам улар билан бизни орамизда “вахдат” га боис бўладиган омилларни ва аллохни шариатидаги қонунларни очиқчасига қабул қилишмайди. Улар хам бизлар хам ақида ва амалий назардан олиб қараганда бирга “вахдат” га эришишга мойил эмасмиз. Бизлар хам улар хам бир –биримизни қонунларимизни, программаларимизни қабул қилмаганимиздан ва бир-биримизни қонунимизга эргашмаганимиздан сўнг бизларни ўртамизда “валоъ” хам пайдо бўла олмайди.
Яъни росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ташқи ошкор кофирларни ва ички яширин кофирларни жиноятларини ва ахлоқий ва ақидавий фасодларини кўрмаганликга олиб, ўзаро манфаъатлар асосида “иттиход” тузганликлари учун , мана бу кофирлар росулулох саллаллоху алайхи васаллам ва мўъминлардан рози бўлиб қолишади, деган тасаввурга бормаслик керак. Йўқ , мана буни умид қилмаса хам бўлади, улар мўъминлардан умуман рози бўлишмайди.
نکته ای که عده ای از برادران نامتعادل ما و دشمنان آگاه به آن دامن زده اند این است که به مخاطب خود نشان دهند با بستن «اتحاد» با کفار «ولاء» هم صورت می گیرد در حالی که عده ی زیادی از آنها حتی فرق بین «ولاء» با حب و دوستی را نیز نمی دانند و علاوه بر آن متوجه نیستند که «ولاء» تنها در «وحدت» تولید می شود نه در «اتحاد».
ما زمانی که شهادتین را بر زبان می رانیم و کفر به طاغوت خود را بیان می کنیم از تمام عقاید کفری کفار اعلام برائت می کنیم، و علاوه بر آن از خود مشرکین نیز برائت می کنیم چه رسد به عقاید آنها هر چند تطبیق برائت از وجود مشرکین به صورت تدریجی انجام می شود. در این صورت زمانی که ما قوانین آنها را قبول نداریم بر اساس اصل «وَلَن یَجْعَلَ اللّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً»(نساء/141) الله تعالی نیز هیچ راهی قرار نداده که از طریق آن نه قوانین کفار و نه خود کفار بر مومنین تسلط پیدا کنند.
Ислом далил ва хужжат жихатидан нихоятда кучлидир, турли-хил мансух қилинган тафаккуротларни, шариатларни мавжуд бўлишлиги эса вакцина ўрнида бўлиб,бу динни саломатлигини пайғамбаримиз саллаллоху алайхи васалламнинг шариатини хужжатидаги қудратни кўрсатади. Шу сабабли хам очиқчасига ўзи билан рақобат қилишни талаб қилади ва мархамат қиладики:
Далили заиф бўлган кишиларгина шаръий сўзлашувлардан қўрқишади , шу сабабли хам кофирлар махсусан секуляр кофирлар жангни мўъминларга доим юклаб келишган.
Турли-хил исломий фирқаларни ичида , далил ва хужжат жихатидан заиф бўлган ва тангликда қолган кишиларгина мухолифлари билан “иттиход” тузишликдан қўрқишади ва аксаран қўполлик ва сўкиш йўлларини , қочишни ва жангни афзал кўришади.
اسلام از لحاظ دلیل و برهان قوی است و وجود این تفکرات و شریعتهای مختلف منسوخ شده به منزله ی واکسن و نشان دهنده ی سلامت و قدرت رأی و برهان شریعت پیامبر خاتم صلی الله علیه و سلم است به همین دلیل است که به صراحت حریف طلبی می کند و می فرماید:« قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ» و تنها کسانی از گفتگوی شرعی می ترسند که از لحاظ دلیل ضعیف باشند به همین دلیل همیشه کفار و بخصوص کفار سکولار جنگ را بر مومنین تحمیل کرده اند.
در میان فرق مختلف اسلامی هم باز کسانی از «اتحاد»با مخالفین می ترسند که از لحاظ دلیل و برهان در مضیقه و تنگناه هستند به همین دلیل اکثراً مسیر خشونت و بد دهنی و فرار و جنگ را ترجیح می دهند
Шунга қарамасдан мана бу душманлар хам аллох таоло тарафидан даражаларга ажратиб чиқилган ва уларни хар бири учун ўзига хос қонунлар қўйилган, бизлар афзал “уч абзорни” канали орқали шароитга мувофиқ равишда мана бу кофирлар билан хам ўзаро алоқаларга, иттиходга эга бўлишимиз мумкин.
Албатта мушриклар борасида шуни айтиб ўтиш керакки, мўъминлардаги исломий хукуматнинг харбий қудратини миқёсига қараб , мўъминларни мушрикларга нисбатан ниёзи кўпроқ ё камроқ бўлиши , хатто бутунлай бартараф хам бўлиши мумкин. Секуляристлар мўъминлар билан фақат иймон келтирган пайтларидагина бирга бўла олишади, шу сабабли агар кучли қудрат мўъминларни қўлига ўтган мархалада биз улар учун фақат “вахдат” остида бирлашишга рози бўламиз ва улардан аллох ва росулига иймон келтирасизларми ?,- деб сўраймиз.
با آنکه تمام کافران دشمنان آشکار مومنین هستند: إِنَّ الْکَافِرِینَ کَانُوا لَکُمْ عَدُوّاً مُبِیناً ( النساء/ 101) با این وجود همین دشمنان توسط الله تعالی درجه بندی شده اند و برای هر کدام قوانینی خاص وضع شده است و ما از کانال یکی از «3ابزار» برتر می توانیم طبق شرایطی با این کفار روابط و اتحادهائی داشته باشیم.
البته در مورد مشرکین به میزانی که قدرت نظامی حکومت اسلامی مومنین بیشتر می شود نیاز به آنها حتی بر علیه سایر کفار مشرک نیز برطرف می شود، و این سکولاریستها تنها زمانی می توانند با مومنین همراه شوند که ایمان بیاورند، به همین دلیل در مرحله ای که قدرت برتر با مومنین است تنها به «وحدت» با آنها راضی می شویم و از آنها پرسیده می شود که آیا به الله و رسولش ایمان می آورید؟ «تُؤْمِنُ باللَّهِ وَرَسولِهِ؟» اگر گفتن نه. ما هم می گوئیم برگرد ما از مشرکین کمک نمی گیریم:«فَارْجِعْ، فَلَنْ أَسْتَعِينَ بمُشْرِكٍ»[1] یعنی اگر میزان قدرت نظامی «دارالاسلام» ما در حدی بود که «نیاز»ی به «اتحاد» با این کفار مشرک بر علیه سایر کفار مشرک نبود ما به صراحت می گوئیم که :«فإنَّا لا نَستعينُ بالمُشرِكينَ على المُشرِكينَ»[2]و به این شکل درِ «اتحاد» بر روی سکولاریتسها بسته می شود و اینها اگر پیمانی با دارالاسلام نداشته باشند مجبورند یا ایمان بیاورند و از درِ «وحدت» وارد شوند یا جنگ را انتخاب کنند.
