تعارفي درسونه/پنځم درس: شرعي دښمن پېژندنه (4)/په شرعي ادبياتو کې د مرتد پېژندنه او مرتدین او له مرتدین ډلو سره د چلند څرنګوالی(22)
له دې خبرې نه تېر شو چې همدا ساحر (عبداللطیف) د آل سعود له دروغجنو سلفیانو څخه دی او د طاغوتونو له چوپړانو څخه شمېرل کېږي، نو د هغه خبرې نشو منلای. او همدا رنګه له دې نه هم تېر شو چې د بارزاني خبرې د سیکولرېزم د دفاع په اړه دي، او دا چې هغه تل ځان د سیکولرېزم مدافع ګڼلی، او هېڅکله یې د سیکولرېزم پر ضد خبره نه ده کړې، سره له دې چې ټولې رسنۍ هم د هغه په اختیار کې دي.
هغه زرګونه کُرد ځوانان د سیکولرېزم او نړیوالو سیکولرېستانو د دین لپاره د امریکا او د هغوی د نوکرانو په لار کې قرباني کړي. بس، د هغه د ګوند د مرامنامې ته دې څوک مراجعه وکړي، یا لږ تر لږه د «حزب دیموکرات کردستان» نوم ته دې وګوري. که یوازې د «دیموکرات» کلمې ته پام وشي، نو دا کلمه له سیکولرېزم سره تړاو لري.
دا درباري سلفي وایي چې سیکولرېزم کفر دی، ځکه چې دا نشي ویلای چې کفر نه دی. او وایي چې سیکولر ګوندونه هم کافران دي. ښه، نو که یو څوک د سیکولرېزم د ګوند مشري وکړي، بیا څه؟ دا هغه پوښتنه ده چې باید همدا درباري ساحران یې ځواب ورکړي. څوک چې د یوه سیکولر ګوند مشري کوي، هغه یوازې یو عام کافر نه دی، بلکې «اَئِمَّةَ الکُفر» دی.
ایا موږ کولی شو چې د استالین په اړه ووایو چې هغه کمونیست نه و، پداسې حال کې چې د کمونیستانو مشر و؟ یا موږ کولی شو د قاضي محمد په اړه ووایو چې هغه دیموکرات او سیکولر نه و، پداسې حال کې چې د استالین په ملاتړ یې د کردستان لومړی سیکولر او مرتد ګوند جوړ کړ؟ آیا مسلمانان دومره ناپوه ګڼل شوي چې د کمونیستانو یونیفورم ته ورته عمامه چې د قاضي محمد پر سر ایښودل شوې وه، دوی وغولوي؟
پس، د یو چا انکار هغه وخت اعتبار لري چې:
۱. له مسلمانانو ځان نه وي جلا کړی.
۲. د ښکاره کفارو سره یو ځای شوی نه وي.
۳. د جرم د پېژندلو سربېره، د هغه خبرې له عمل سره مخالفې نه وي.
که یو سړی په روژه کې ډوډۍ خوري، او ته یې وینې چې خوري، خو بیا هم نیغ په نیغه سترګو ته ګوري او وایي چې زه نه خورم، نو ستا احساس به څه وي؟ که یو څوک ستا له جېب څخه پیسې باسي، یا ستا له کوره غلا کوي، او ته یې لاس په لاس نیسې، خو بیا هم درته وایي چې زه غل نه یم، ته به څه احساس وکړې؟
دا د طاغوتي واکمنانو او د نړیوالو سیکولر کفارو د مزدورانو حالت دی. دوی هر ډول کفر، جنایت، وژنې، چپاول، د مسلمانانو قتل او عام ترسره کوي، خو بیا هم خلکو ته نیغ په نیغه ګوري او وایي: «موږ دا کار نه دی کړی!» او درباري علما وایي چې دا انکار د دوی د رښتینولۍ ثبوت دی!
زه فکر کوم چې دا اَئِمَّةَ الکُفر او مفسدین باید خپل وخت ته وسپارل شي. اوس به بېرته هغه مسلمان ته راشو چې د یوې داسې جُرم په کولو تورن شوی چې که د خاصو مرحلو څخه تېر شي، د هغه د مرتد کېدو حکم پرې صادریږي، او دا ډېر خطرناک لوری دی.
که یو مسلمان اقرار وکړي او جرم رد نه کړي، نو جرم یې ثابتېږي. خو دا کافي نه ده، او سمدستي حکم نشو ورکولای. دا یوازې د لومړۍ مرحلې پای دی. دوهمه مرحله دا ده چې باید ثابته شي چې دا جرم واقعاً کفر دی، چې شخص پرې مرتد کېږي. دا یوازې او یوازې د قرآن کریم او صحیح سنتو له لارې ثابتیږي.