Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(33- қисмат)
Дар ин сурат мо барои муқобила бо душманонимон ва барои пеш бурдани жиходимон ва муборазотимон ва расидан ба ахдофимон ба се абзори мухим ва се коноли мухим ниёзмандем:
1-хилафату ала минхажин нубувватики аввалин ва мухимтарин абзор ва васила аст.
2-хукумати бадили изтирорийи исломийки дар замони набуди хилафату ала минхажин нубувват анжоми вазифа мекунад.
3-шўройи вохиди мужохидинки дар сурати набуди хилафату ала минхажин нубувват ва хукумати бадили изтирорийи исломий анжоми вазифа мекунад.
Ғейри аз ин “се абзор”ки хамма ек раъйи вохидиро бар асоси ижмоъи вохидишон ироя медиханд ва уммати вохидиро ташкил медиханд ва жамоати вохидиро ташкил медиханд дигар хеч абзори дигари барои муслимин вужуд надорадки битавонад ба пирузи ва нусратики аллох ваъдашро дода даст пейдо кунад, ва хар чи баъди аз ин “ се абзори” огохона, хадафманд ва харакатий вужуд дорад куллан тафарруқ ва сусти ва залилий ва хадар рафтани энержийи муслимин аст.
Замоники ин “ се абзор” вужуд надоштандки жамоати вохидро ташкил бидиханд ва ё шумо хам натавонистид дар тўлиди еки аз ин абзорхо фаол бошид бехтарин рох ин астки аз тамоми роххойи инхирофийи дигарки ғейри аз залилий ва пасти ва хақорат ва нобуди ва шикаст чизи дарбар надоранд дури кунид то замоники еки аз ин “ се абзор”ки дар холатхойи мухталиф намояндаги жамоати вохиди муслиминро мекунанд ба вужуд биёянд: росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар посух ба суъоли Хузайфа розиаллоху анху дар маърифийи дуто аз шархойики домангири муслимин мешаванд ба ду гурух дар миёни муслимин ишора мекунад еки
«قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ» ва дигари «دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ»
Ишора мекунад.
Хузайфа ибни Ямон розиаллоху анху мегуяд: мардум аз росулуллох саллаллоху алайхи васаллам дар мовриди хейр суъол мекарданд; ва ле ман аз шар ва бади аз ишон мепурсидам то мабодо ба он гирифтор шавам.
.مَخَافَةَ أَنْ يُدْرِكَنِي.
Арз кардам: эй росули худо, мо дар жохилият ва шар будем! Худованд ин хейрро барои мо фристод, оё баъди аз ин хейр ва хидоят шарри хохад омад? Дар жавоб фармуд: оре, гуфтам: оё баъди аз он шар, хейри хохад омад? Фармуд: бале, лекин дар он новъи олудаги вужуд дорад. Арз кардам: олудаги он дар чист? Фармуд: қовми хохад омадки ба ғейри аз хидоят( суннат ва дини ) ман дигаронро рохнамоий мекунад, бархи аз корхойишон ( маъруф ва бархи дигар мункар) аст.
.قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ؛
Оё баъди аз он хейр шарри хохад омад? Фармуд: оре, даъватгарони хастандки бар дарвозахойи жаханнам қарор доранд
دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ
Хар каси даъвати онхоро бипазирад уро дар он мендозанд; арз кардам: эй росули худо, онхоро бароимон тўвсиф намойид? Фармуд: онхо аз жинси мо хастанд ва бо забони мо сухан мегуянд; гуфтам агар онхоро дарк намудам чи дастури ба ман медихид? Фармуд: бо жамоати мусалмонон ва имомишон бош.
تَلْزَمُ جَمَاعَةَ الْمُسْلِمِينَ وَإِمَامَهُمْ .
Гуфтам: агар мусалмонон жамоат ва имоми надоштанд?
فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُمْجَمَاعَةٌ وَلَا إِمَامٌ ،
Фармуд: дар он сурат аз хамма гуруххо ва фирқахо дури гузин агар шуда танайи дарахтиро мохкам бигир то маргит фаро расид, ва ту бар хамон хол боши.
قَالَ فَاعْتَزِلْ تِلْكَ الْفِرَقَ كُلَّهَا وَلَوْ أَنْ تَعَضَّ بِأَصْلِ شَجَرَةٍ حَتَّى يُدْرِكَكَ الْمَوْتُ وَأَنْتَ عَلَى ذَلِكَ[1]
Мо дар ин чанд сола хар ду гурухро дидаем, гурухики дар муборизотишон олудаги доранд, ва ба дунболи тақлиди нобажо аз муфтихойи оли саъуд ва муфтихойи китобхонайи сокини дар дорул куфр, жахл, тундрави, кина ва нафрати нобажо ва соири олудагихойи нафсоний, масири ғейри аз шевайи росулуллох саллаллоху алайхи васаллам мардумро рохнамоий мекунандки хам сифоти хуб ва пасандидайи доранд ва хам сифоти мункар ва нописанди доранд.
قَوْمٌ يَهْدُونَ بِغَيْرِ هَدْيِي، تَعْرِفُ مِنْهُمْ وَتُنْكِرُ.
Ва дастайи дигар ахзоби мутаъаддид ва мутафарриқ ва дорудастайи мунофиқин ва секулярзадахо хастандки ошкоро бо шуорхойи диний ва бо таъвил ва тафсири ғалати оёт ва бози бо каламот мардумро ба суйи жаханнам даъват мекунанд.
دُعَاةٌ عَلَى أَبْوَابِ جَهَنَّمَ.
Бале, танхо аллох таоло жамоати вохиди муслиминро ба расмият мешносад ва инро хидояти росулуллох саллаллоху алайхи васаллам медонад ва пирузийи худишро хам танхо насиби жамоати вохиди муслимин мекунад. Ва медонемки танхо ин жамоати вохид хам аз тариқи он се конол ва “ се абзор” хилафату ала минхажин нубувват, хукумати бадили изтирорийи исломий ва мажлиси вохиди шўройи мужохидин ба вужуд меояд, ва хеч рохи дигари барои тўлиди жамоати вохид аз коноли дигари вужуд надорад.
(идома дорад………)
[1] متفق علیه / البخاري في صحيحه واللفظ له في كتاب الفتن – بَاب كَيْفَ الْأَمْرُ إِذَا لَمْ تَكُنْ جَمَاعَةٌ (وكذا رواه مسلم وابن ماجه