Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум.Душманшиносийи шаръий (3) шиносойи ижмолий ва равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ва секулярзодахо
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(76- қисмат)
Хафтод дар адабиёти роижи араб яъни хийли. Яъни то метавонистем барои хохари ва бародари динимон узр меовардем ва агар узрхоимон тамом мешуд мегуфтем мумкин аст узри дигари хам вужуд дошта бошад ва мо аз он узр бехабар бошем. Яъни медидандки мусалмон дучори иштибох ва хато шуда ва дучори кори инхирофи шуда аст аммо ингуна бо у бархурд мекунанд. Ин азизон ,ингуна ба сурати амалий нишон медодандки хусни зон нисбат ба аллох ва муслимин аз бузургтарин шўъбахойи иймон аст ва дар муқобил ,суъзон нисбат ба аллох ва муслимин аз шўъбахойи заъфи иймон мебошад. Нигох кунид ,аз шўъбахойи заъфи иймон аст. Маворидики алъон зикр кардем сирфан жихати ин астки мо ёд бигирем бо хўхарон ва бародарони мусалмони худки муртакиби еки аз журмхои мунофиқин ва дорудастаи мунофиқин шуданд аммо дар миёни онхо ва дар дорудастайи онхо нестанд чигуна бархурд кунем.
Равиши чохорум дар чигунаги бархурд бо дорудастайи мунофиқин ва секуляр задахо ,чун кофар ва душман хастанд бояд аз онхо ” хазар ” шавад.
Хазар ,равиши чохоруми астки шариат амр мекунад. Хазар яъни ; эхтиёт кардан ,мухтот будан ,муроқиб ва мувозиб будан ,хушёр будан ,хавосро жамъ кардан ,бимнок будан ва пархез кардан :
«وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِن یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ» (منافقون/4)،
Онон душмананд , аз инхо бархазар бош .
Ин мунофиқин ва секулярзадахо тарсутар ва беурзатар аз он хастандки аз онон тарсид . Балки , бояд аз онхо хазар кард.Диққат кунид дустон ,дар инжо ек тарафа пайғамбари аллох дорад ва ба гувохи аллох ,хақ бо уст; ва тарафи муқобилиш хам боз ба гувохи аллох ботил ва нохақ аст, ва хатто кофари дохилий аст ё тавассути куффори дохилий хидоят мешавад. Чанин жараёни аст. Ингуна дорудастаи куффори пинхони дохилий бо росулуллох саллаллоху алайхи васаллам ва хукумати қонуни шариати аллох ва хаққи дар офтодаки ин хақ комилан возих ва ровшан аст.Яъни ин ашхос бо ижтиход ё таъвил ё кашфиёт иддайи дар наёфтоданд ,балки бо худо ва росулиш ошкора офтоданд. Инхо ингуна ошкора бо аллох ва росулиш эълони жанг карданд,худостки ташхис дода инхо кофар ва душман хастанд ва хиёнат мекунанд ,на ташхиси фалон мазхаб ва гурухи алайхи фалон мазхаб ,гурух ва дастаи дигар.
Албатта аз ин тараф хам ,аллох таоло ба муслимин ёри расонда ва дар масоили мисли жиход ,пейвастани мунофиқин ба суфуфи мужохидин ва олуда кардани суфуфи онхоро нописанд донистаки чанин чизи анжом шавад , ва аз лахози даруни бо онхо кори кардаки натавонанд ба суфуфи мужохидин бипейванданд :
«وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلَكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ» (توبه/46)،
Агар мехостанд ( барои жиход ) берун раванд ,тўша ва соз ва барги онхоро омада мекарданд омадаги лозимро фарохам мекарданд аммо , худо берун шудан ва харакат кардани онхоро напасандид ва ишонро аз ( ин кор ) боздошт ва бадишон гуфта шуд бо нишастагон бинишинид. Мисли пирамардхо ,пиразанхо ,беморон ва амсолихим ,касоники узр доранд.
Аллохи мутаол хикмати ин боздоштан ва дур карданро баён мекунад ва мефармояд :
«لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ» (توبه/47)،
Агар онон хамрохи шумо ( барои жиход ) берун меомаданд ,чизи жузъ шар ва фасод бар шумо намеафзуданд ( яъни шар ва фасод ба по мекарданд), ва ба суръат дар миёни шумо харакат мекарданд ва машғули ошуфтан, гулзадан ва баргардонданитон мешуданд ( бейни шумо фитна ижод мекарданд ). Дар миёнитон хам касони хастандки сухани ишонро мешнаванд ( ва даъвати тафрақа омиз ва фитна барангизи ишонро бипазиранд ва аз онхо харф шинавоий доранд ) худованд ситамгаронро хуб мешносад.
(идома дорад…….