Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум.Душманшиносийи шаръий (3) шиносойи ижмолий ва равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ва секулярзодахо
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(47- қисмат)
44 – бо ин вужуд хуш суханики росулуллох саллаллоху алайхи васаллам хам мажзуби сухбатхоишон мешавад :
«وَ إِن یقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ»(منافقون/4)،
Ба инхо гуш медод ва мажзуби онхо мешуд аммо ,фахм ва фиқхи шаръий аз ахкомро надоранд ва фақат каламотироки ба он ниёз доранд ва метавонанд мардумро бо он фариб дихандро такрор мекунанд :
«وَلَكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ»
Ва дар жойи дигари мегуяд :
- «وَلَکنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یعْلَمُونَ» (منافقون/7).
Мунофиқ бо онки барои дунё ,хифзи дунё ,ёдгири улуми моддий ва касби лаззатхойи дунёвий талош мекунад аммо ,асосан тамойули ба ёдгири ва фахми дақиқ масоили марбут ба қонуни шариати аллох ва ахкоми қуръон надорад. Чун ,дар асоси хохони татбиқи ин ахкоми шариат дар зиндаги дунёвий инсонхо нест.
Секулярзадахо хохони татбиқи ин ахкоми шариат дар зиндаги дунёвий инсонхо нестанд . Барои хамин астки дарки шаръий ва сахихи аз аллох , қонуни аллох ,дунё ,бехишт ва жаханнам ва ғейрих наметавонанд ба даст биёваранд. Онхо худишон намехоханд бифахманд ва аллох хам бар дилишон мухр мезанад . Барои хамин астки тамойули хам надоранд дар мажолисики хузур доранд аз хамон аллохки худишро дар қуръон маърифий карда ва ибодотики дастури онро дода ёд шавад, аз дустони аллох ,хукумати исломий ,татбиқи қонуни шариати аллох ва мужохидини шариатгаро сухбат шавад . Чун , дар ин заминахо фахми дурусти надорад ва метарсад сарафканда шавад. Фахми дурустики надорад хеч ,мухолифи ингуна маворид хам хаст у мухолифи хукумати исломий аст , мухолифи татбиқи шариати аллох аст ,мухолифи мужохидини шариатгарост . Аммо , мумкин аст дар мовриди ахкоми жузъий ва мовриди ихтилофи муслимин , ё дар мовриди масоили умумий ва находхойи маданий секуляристи ва ғейрих дасти болойи дошта бошад.
45 – бо вужуди хуш хайкали ,чарб забони ва чоплусий хамчун тахта чуби дохили пук хастанд ( тахта чубики дохили он пусида бошад ) монанди чанин тахта чуби хастандки ба девор такия дода шуда , беришаанд ( канда шуда бошад ва ба девор такия дода бошанд ) ва ба дарди кори дигари чун сутуни манзил ё чуби сақф ва ё инки чизи аз он бисозанд намехуранд, бемасрафанд ва арзиши ғейри аз сузондан надоранд. Барои хамин гуфта гуфта ,такия додан . Яъни хатто агар онхоро дироз кунандки руйи он бинишинанд арзиши нишастан руйи онро хам надоранд , ба дарди чизи дигари жуз сузондан намехуранд :
«وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِن یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ» (منافقون/4)،
Хенгомики ишонро мебини пикар ва симоишон туро мегирад ва ба шигуфти меоварад ( ва ба худ мегуйи : чи инсонхойи бовақор ва барозандайи ! ) ва хенгомики ба сухан дар меоянд ( ба иллати халовати каломишон ) ба суханонишон гуш фаро медихи ( бо вужуди ин жазбаи симо ва гиройи гуфтори ) онон ингор тахтахойи хастандки бар девор такия дода шуда бошанд ( бежон ва беиймон ,хайкалхойи ту холи ,дарунхойи бенур ва сафо,нақшхойи бар дар ва деворхо .) Хар фарёдиро бар зидди худ мепандоранд ва хар овозиро ба забони хувиш ! онон душманон бишмор ва аз ишон бархазар бош . Худоишон бикушад ! Чигуна ( аз хақ ) баргардонда мешаванд ( ва мунхариф мегарданд ?!).
Бале ,инхо бериша хастанд . Замоники аз қуръон ва пайғамбар чизи бигуйи инхо хиёл мекунанд алайхи онхо сухбат мекуни чун ришаи онхо ба онжо барнамегардад , замоники аз сахоба ва аимма чизи бигуйи инхо хиёл мекунанд дори алайхи онхо сухбат мекуни ,чун гуфтор ва рафтори инхо бо қуръон ва суннат ,равиши сахоба ва аимма дар тазод аст, барои хамин дахан боз куни инхо ошуфта ва музтариб мешаванд. Ришахойи ек мусалмон хаминхо хастанд ,қуръон ва суннат ; ва инхо аз ин ришахо надоранд ва бериша мисли ек чуби ту холи ба девор такия дода шудаанд .(идома дорад……)