Дарсхойи муқаддамотий/ дарси шишум : чи бояд кард? Вахдати огохона, хадафманд ва харакатий.
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(21- қисмат)
Барои чигуна бархурд кардани бо хукуматхойи бадили изтирорий исломийки ба далили инхидоми хилафату ала минхажин нубувват ба вужуд омаданд, ва то замоники дубора ин равиши хукумати ба сабки росулуллох саллаллоху алайхи васаллам бармегардад
«ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ»
Вужуди ин бадилхойи изтирорий исломий ғейри қобили ижтиноб аст, лозим аст намунахойи торихийки барои хамма то худуди шинохта хастандро бештар мовриди баррасий қарор бидихем; то ба умиди аллох битавонад моро аз ин махдудият ва тангнохи мунжари ба шикаст ва ноумидий ва тафарруқики иддаи аз бародарони номутаодил ва номезон ва жохили мо барои худишон ва соири хаммасиронишон тасаввур карданд, ва душманони муслимин хам ба он доман мезананд, берун бибарад. Иншааллох.
Иддаи аз бародарони мо ба далили махдудиятхоики ба далили адами огохий аз мақосид ва ахдофи шариат ва ба дунболи он ба далили ноогохийи аз торихи муслимин барои худишон тарошиданд ва доирайи диди худишонро бисёр махдуд ва танг қарор доданд, аз ектараф абзори барои тафарруқи бештар ва заъаф ва сусти бештар ахли қибла шуданд ва аз суйи дигари боиси новъи ёъси ва ноумидий дар миёни муслимин шуданд.
Хамчунонки арз шуд еки аз иштибохоти фохиши ин бародарони номутаодил чигуна бархурд кардан бо хукуматхойи бадили изтирорий исломий астки ба далили инхидоми хилафату ала минхажин нубувват ва дар холати изтирорий ба вужуд омаданд. Ин бародарони номезони мо, бар халофи бузургони солихи мо дар торихи ислом, ба жойи инки то замони расидани мужаддади ба хилафату ала минхажин нубувват аз ин хукуматхойи бадили изтирорий исломий ба унвони ек фурсат истефода кунанд мутаъассифона ба далили кина ва танаффур ва кинор находани адолат, ба унвони ек тахдид ва хатар ба онон нигох мекунанд, ва душманони муслимин хам аз конолхойи мухталифи динфурушон ва уламойи суъ вар рувайбиза ба ин кинахо доман зада ва ин бародарони номутаодили моро ба онжохоики бихоханд мекашонанд.
Барои инки бахсимонро дар чигунаги бархурд бо хукуматхойи бадили изтирорий исломий малмустар кунем лозим донистем мисолхоиро бароитон зикр кунемки тамоми муваррихони мусалмон ва хатто кофар хам дар сихати ин вақойеъ шакки надоранд ва мовриди иттифоқи хаммайи муаррихин аст. Ижоза бидихид аз Салохиддин ва хукумати исмоилий Миср ва Оли буйя ва хукумати аббосиён шуруъ кунем ва ба тадриж бирасем ба усмонийхо ва вазъи мовжуд.
Медонемки исмоилийхойи шиъа мазхаб тавоифи аз ғуллоти шиъа будандки худишон ба холиса ва муборакия ва ин хам ба се шохайи умдайи назорий ва дарузий ва мастаъло ва хам акнун ба оғожония ва бухра тақсим мешаванд ва хар кудом аз инхо хам ба чандин фирқайи мухталиф тақсим мешаванд, аз қаромита бигирид то онжоки мо хам акнун дар Афғонистон ва Эрон мебинем то исмоилийхоики дар шимоли Африқо ва бахусус дар Миср дар авохири умри ин хукумат доройи кутуби фиқхий хосси худишон буданд ва донишгоххойи мисли алъазхар ва соири мадорисро барои тадриси фиқхишон таъсис карданд.
Исмоилийхо то Жаъфар Содиқро қабул доштанд ва баъди аз он исмоилийро қабул доранд. Ба хамин далил ба онон мегуянд шиш имомий. Ақоиди ғолий гароёнаи онхо хам бар ботинигари ва таъвили ботиний аз манобеъи шаръий ва бар 7 рукн устувор буд.
1-валоят. Пазириши сарпарасти ва дусти бо худо ва пайғамбарон ва имомон ва мубаллиғон. Инон мегуфтанд худо метавонад дар пайғамбарон ва имомон тажаллий кунад.
2-тахорат. Аммо дарузиён инро рукни дин намедонанд.
3-намоз.ки таъйини шева ва равиши он бар ухдайи имоми хозир аст. Инон намоз хондан ба сабки мусалмонони дигарро шевайи жуххол медонанд. Барои хамин аст мебинемки Хасан саббох намоз ва рузаро аз гардани пейравониш бармедорад.
4-закот. Онхо 12 дар сад мохиёнайи худишонро ба имоми хозиришон медиханд. Ғейри аз дарузийхо.
5-руза. Онхо пойбанд ба руза рамазон нестанд.
6-хаж. Қоили ба хажжи Макка нестанд ва дидори имом ва доиёни худишонро болотар аз хаж медонанд.
7-жиход. Инро мубориза бо нафс медонанд.
(идома дорад……..)