Дарсхойи муқаддамотий / дарси панжум.Душманшиносийи шаръий (3) шиносойи ижмолий ва равиши бархурд бо куффори пинхони дохилий ё мунофиқин ва секулярзодахо
Пиёда шуда аз навори совтийи шайх мужохид : Абу Хамза мухожир хўромий.
(51- қисмат)
Мунофиқин ва секулярзадахо замоники аз дастуроти рахбарият сарпичи мекунанд дар воқеъ худишонро дар фитна андохтанд . Чун замоники ошуб,тафарруқ ,харж ва марж ,беназми ва ишғол шудани сарзаминхойи муслимин тавассути куффор ба вужуд меояд ва амният ва оромиши муслимин аз бейн меравад танхо муслимин садама намебинанд ; балки хаммаи сокинин садама мебинанд чи куффори ошкори ахли китоб ва шибхи ахли китоб ва чи дорудастаи мунофиқин ва секулярзадахо. Дар ин маъни ,бар хам задан назми умумий жомеъа ва садама задан ба амнияти умумий баробари мекунад бо зилзилаки агар биёяд танхо бадхоро аз бейн намебарад балки , хамма садама мебинанд . Пас ,инхо қаблан худишонро фитна андохтанд ва дар фитна суқут карданд ва боиси салби оромиш ва амнияти худишон шуданд ва қасд доранд хамин мусибат ва балохоро ба дигарон хам мунтақил кунанд.
51 – фарибкор хастанд :
«يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَمَا يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ» (بقره/۹)،
Яъни пушти сари дуруғгуйи ва ғейрих қасди фариб ва худъа доранд ва қасд доранд бо ин фариб додан ек тарх ва фитнаи дигариро ба натижа бирасонанд.
52 – ахли такаббур ва ғурур ва худбузургбини хастанд :
«وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُوسَهُمْ وَرَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُم مُّسْتَکْبِرُونَ» (منافقون/5)،
Чун бо онон гуфта шавадки ( бо он хамма жиноётики карданд ва хислатхоики доштанд ,худишонро бузургтар олимтар аз дигарон медонистанд,муслиминро сафих ва ахмақ медонистанд ва ин хислатхоро дар худишон доштанд бо ин вужуд чун ба онхо гуфта шавад биёйид ) то пайғамбари худо бароитон омурзиш бихохад ,сархойи худро ( аз руйи ғурур ва такаббур ва ба унвони истехзо ) тикон медиханд ва ононро хохи дид мустакбирона руй мегардонанд ва мераванд.
53 – аллохи мутаол дар мисоли зебоий нишон медихадки зиндаги мунофиқин ва секулярзадахо дар талотум ва саргардони ва адами итминон мегузорад ,аллох таоло мефармояд :
«مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَّا يُبْصِرُونَصُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ* أَوْ كَصَيِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ* يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُم مَّشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (بقره/۱۷-۲۰)،
Достони инон ,хамонанди достони каси астки оташиро бо кушиши фаровони ровшан карда ( то худ ва хамрохониш аз он истефода кунанд ) ва онгохки оташ дўвру бари уро ровшан мегардонад ,парвардигор оташи ононро хомуш ва нобуд менамояд , ва ишонро дар анбухи аз торикихо рахо месозад,ба гунаики чишмонишон ( чизи ) намебинад. ( Онон хамчун ) карон ва лолон ва куронанд ва ( ба суйи хақ ва хақиқат ) рохи бозгашт надоранд. Ё гуйи достони онон хамчун достони каси астки ба борони туфанда ва зиёди гирифтор омада бошандки аз осмон фуру резад , ва дар он ,анбухи торикихо ва раъад ва барқ буда бошад ва аз бими марг ,ангушти худро дар гушхоишон фуру баранд то аз садои соиқа дар амон бимонанд . ( намедонандки ) худо аз хар суйи дўври кофаронро фаро гирифта аст ( ва хар вақт ва хар жо бихохад нобудишон менамояд ).Чанон астки гуйи соиқаи осмон мехохад ( нури ) чишмонишонро барбояд . Хар гохки ( пеши пойи ишонро ) ровшан мекунад ,ба пеш мераванд . Ва чун ( мухити атрофи ) ишон торик шавад ,баржойи худ мемонанд . Ва агар худо мехост гуш ва чашми ишонро аз миён мебурд . Чун худо бар хамр чизи тавоно аст.Ин мисол ва тамсили аст дар мовриди зиндаги пур аз талотум ,саргардони ва адами итминони мунофиқин ва секулярзадахоки аллохи мутаол дар сураи бақара ба он ишора карда аст.
(идома дорад…….)