Бизни асримиздаги секуляристлар секуляризм динига мансуб мазхабларни бири томонидан тузиб чиқилган қонунлар, ахкомларни “амалда” яна иккинчи марта хам такрорлаб айтаман “ амалда” аллохни шариатини қонунларидан кўра пишиқроқ ва ишга яроқлироқ деб хисоблайди. Бу ўзи бир воқеият бўлиб уни изохлаб ўтиришни кераги йўқ, биз бу тасаввурлар ва уларнинг тарафдорларини бизни ишларимизга ярамайди,-деган сўзларини хар куни уларга тегишли ахборот воситаларида эшитиб кўриб турибмиз. Хозир жамият секуляр бўлиши шарт. Яъни бу нима дегани? Бу очиқдан очиқ амалда секуляризм қонунлари аллохни шариатини қонунларидан яхшироқ дегани бўлади, яъни улар амалда аллохни қонунлари хозирги кунга тўғри келмайди, уни қонунлари асрлар олдин нозил бўлган нарса ,улар эскириб қолган. Яъни улар амалда аллох хозирги кунни талабига жавоб бера олмайди , уни қонунлари хам хозирги замонга тўғри келмайди ,-дейишяпти. Балки буни ўрнига ўзимиз тузиб чиқган қонунлар хозирги замонни талабларига жавоб беради ва хозир шулар ижро қилиниши лозим,-деб туришибди.
اینکه سکولاریستهای عصر ما قوانین و احکام تولید شده توسط یکی از مذاهب دین سکولاریسم را «عملاً»، دوباره تأکید می کنم «عملاً»، بسیار پخته تر و کارآمدتر از قانون شریعت الله می دانند، واقعیتی است که نیاز به توضیح بیشتر ندارد و ما روزانه با این توهم در تمام رسانه های آن ها و سخنان طرفدارانشان سروکار داریم که می گوید سکولاریسم به درد ما می خورد. الان باید جامعه، سکولارباشد. یعنی چه؟ یعنی این ها عملاً بهتر از قوانین شریعت الله هستند، یعنی عملاً این قانون الله به درد الان نمی خورد، قوانینش مال قرن ها پیش است، آن ها کهنه هستند، عملاً این را می گویند خدا به درد الان نمی خورد، قوانینش به درد الان نمی خورد، بلکه قوانینی که خودمان تراشیده ایم و دیگران تراشیده اند به درد الان می خورند و الان باید اجرا شوند.
Секуляр кофирлар иккита умумий қисматга тақсим бўлади:
1-Ошкор секуляр кофирлар ( росулуллох саллаллоху алайхи васалламни давридаги қурайш секулярлари ё бўлмасам америка, англиз, хитой, европа бирлашган давлатлари, туркия, ужалонни ишчилар партияси, демократларнинг хилма-хил партиялари, кумалаларга ўхшаш) уларнинг асоси, борлиқлари алохида ошкор бўлиб, очиқчасига ўзларини динларини баён қилишади ва “дини секуляризмни” мухолифларига қарши икки хил қолибда , рухий жанг ё иссиқ жанг услубида жангни олиб боришади.
2-Яширин ички секуляр кофирлар. Қуръон адабиётида мунофиқлар ( ички яширин кофирлар) исми билан танилган. Бу даста ташқи кўринишда ўзларини мусулмонларга ўхшатиб олишади ва мусулмонларнинг хукуматий ва харбий қудратларига муносиб равишда ўзларининг ақида ва хақиқий мақсадларини ошкор қилишади. Яъни агар мусулмонларнинг қудратларини миқдори хар қанча кўпроқ бўлса, улар ўзларини нифоқ тўнларига кўпроқ ўралиб олишади ёки мусулмонларнинг қудратлари камайиб бошласа, улар ўзларини янада кўпроқ намоён қилиб боришади. Мана бу икки кўринишни орасидаги акс этган боғлиқлик, бу мусулмонларнинг қудрати ва уларни мавжудиятларини эълон қилинишида ўзини кўрсатади. –
1- کفار سکولار آشکار (مثل: سکولارهای قریش در زمان رسول الله صلی الله علیه و سلم، یا سکولارهای آمریکا، انگلیس، چین، اتحادیه ی اروپا، ترکیه، حزب کارگران اوجالان، احزاب مختلف دمکرات ها، کومله ها و …) که قواره و موجودیت جداگانه ی آشکاری دارند و آشکارا دین خود را بیان می کنند و با مخالفین «دین سکولاریسم» در دو قالب جنگ روانی و جنگ گرم می جنگند.
2- کفار سکولار پنهان داخلی. که در ادبیات قرآنی به منافقین (کفار پنهان داخلی) شناخته شده اند. این دسته در ظاهر خود را شبیه مسلمین می کنند و متناسب با قدرت حکومتی و نظامی مسلمین، عقاید و اهداف واقعی خود را آشکار می کنند. یعنی به هر میزان قدرت مسلمین بیشتر باشد این ها بیشتر در لاک نفاق خود فرو می روند، و هر میزان قدرت مسلمین کمتر باشد ابراز وجود این ها بیشتر می شود. رابطه ای معکوس در این میان، میان قدرت مسلمین و اعلام موجودیت آن ها حاکم است
انقلاب اسلامی در افغانستان نزدیک به چند دهه است که با شعار «یا شریعت یا شهادت» و و 25 سال است با سیاست «امارت اسلامی سقفی برای همه ی افغانی ها و همه ی مذاهب اسلامی» است پیش رفته است. بعد از اینهمه تجربه باید متوجه شده باشیم که دوران عقب گرد دارالاسلام نیست بلکه با حفظ شعارها، دوران پختگی و نشاط آن است.
با این وجود ما شاهد حرکتهای انفرادی گروهها و فرماندهانی هستیم که با این اساس در مخالفت هستند. بدون شک تمام مذاهب اسلامی حنفی، مالکی، جعفری، شافعی، حنبلی و غیره در مواردی با همدیگر اختلاف دارند، تفکرات محمد بن عبدالوهاب و شاگردان او هم در مواردی با این مذاهب اختلاف دارند؛ اما این اختلافات در تفاسیر و مسائل اجتهادی باعث ایجاد دادگاههای تفتیش عقاید به سبک قرون وسطی اروپا و یا اعدامهای صحرائی نمی شود.
اینکه ما در کمال تعجب می بینیم که چند انسان جاهل و نفهم به نام امارت اسلامی افغانستان چند جوان و میان سال و حتی پیرمرد ریش سفید را در شبدرغان میمنه ی ولایت فاریاب به جرم داشتن تفکرات سلفیت دستگیر نموده و مثل مجرمین از آنها بازجوئی می کنند و اقرار می گیرند و در نهایت آنها را استتابه می دهند و مجبورشان می کنند از این تفکر نجدیت توبه کنند و بعد تهدید می کنند و از آنها تعهد می گیرند اگر دوباره به این تفکر برگشتند باید منتظر مجازات باشند و… این یک ارتجاع و عقب گرد آشکار و واضح است؛ و مسئولیت تمام این حرکات نیز بر عهده ی حاکمیت امارت اسلامی است.
هم اکنون که نجدیت با شعار داعش از سوی همه مورد هجوم است و به بهانه ی جنایات داعش اینگونه غیر اسلامی و جاهلانه با آن برخورد می شود باید منتظر باشیم فردا با حنبلی ها و اخوانی ها و جعفری ها و سایر تفکرات اسلامی هم به بهانه ی جنایت فلان حنبلی یا جعفری یا … در فلان کشور یا سرزمین اینگونه برخورد شود. این واقعیت این مثال است که : گنه کرد در بلخ آهنگری/ به شوشتر زدند گردن مسگری.
ارتجاع و زیر پا نهادن شعارها و ارزشهای انقلابی یکی از مهم‌ترین آفتهای همه‌ی انقلابها بوده است. ارتجاع یعنی کسانی بخواهند با سست کردن اصول انقلاب و منحرف کردن مسیر انقلاب بار دیگر جامعه را از حرکت در مسیر صحیح آن متوقف کنند و به جاهلیت قبل از انقلاب برگردانند.
این افراد کوتاه بین که بر خلاف سیاستهای امارت اسلامی با مخالفین برخورد می کنند پیام آور ارتجاع و عقب ماندگی و هشداری آشکار برای تمام تفکرات اسلامی هستند که با این اشخاص نامتعادل مخالف هستند. اینها با این کارهای جاهلانه دارند برای داعش سرباز می فرستند.
به هر حال، مسئولیت تمام این کارها بر عهده ی حاکمیت جامعه است و ما که سالهاست در کنار امارت اسلامی و جهاد افغانستان مانده ایم انتظار داریم امارت اسلامی با این انسانهای نامتعادلی که برای نجدی ها دادگاههای صحرائی و تفتیش عقاید و در مواردی اعدام های غیر شرعی راه انداخته اند برخورد جدی داشته باشد و جلو این انحراف آشکار را بگیرد.
(لطفا پیام من را نشر دهید چون در مسیر اتحاد و وحدت اسلامی است، هر چند شاید مخالف سیاستهای سایت شما باشد. یک دنیا تشکر و احترام )
اگر بیر مسلمان یا کوپگینه مسلمانلرنی اسیر قیلینگن بولسه، بونگه اوحشش ایشلر اسلام دِیاریگه هُجُوم قیلیش و اونگه کیریشگه اوحشیدیمی؟ بو حَقیده ایکّی هیل نَظر بار: مَنه بولرنی بیرینچیسینی ایتیشیچه: یوق، بیر کیشینی دیب اسکرلرنی اَذیَت قیلیش کیرَک ایمس، اما بو نَظرنی اینگ صَحیحی بودیر: البته، چونکه مسلماننی حورمَتی دِیار و مینطقه نی حورمَتی دَن کوپراقدیر.
یعنی اگر بیر مُسلمان کافرلرنی آلدیده اسیر بولادیگن بولسه، حُدّّءِنکه بَرچه مسلمانلرگه قرشی جنگ اعلان قیلیشی یاکی اسلام دِیاریگه حَمله قیلگنی بیلن برابردیر.
منه بو حُصوصده جوده کوپ اولامالر صُحبَت قیلیشگن. اولردَن میسال تریقَه سیده کیلتیرسَک آذ ابن عبدالسلام ایتدی: کافرلرنی قولیده گی مسلمان اسیرلرنی آزاد قیلیش الله گه یقینله شیش اسبابلرینی اینگ یَحشیسیدیر. بعضی اولامالرنی ایتیشیچه ایسه: اگر فقط بیر مسلمان اسیر بولسه،دشمنگه قرشی جنگنی دوام ایتیریشیمیز و برادریمیزنی نجات بیریشیمیز یاکی اولرنی همه سینی نابود قیلیشیمیز لازم. ایندی اگر جوده کوپ مسلمانلر اسیر بوله دیگن بولسه، بو حَقیده قه ندَی تَصَوُّر بولیشی مومکین؟![2]
امامی قرطوبی (671 ه) ایتدیکی: بیزنینگ اولامالرنی ایتیشیچه: حتی اگر بیر دِرهَم هَم قالمگن تَقدیرده هم اسیرلرنی آزاد قیلیش واجب بوله دی……..و اسیرلرنی بَیتول مالدَن آزاد قیلیش واجبراقدیر، اگر بو یولدن آزاد قیلیب بولمیدیگن بولسه، برچه مسلمانلرگه فَرض بوله دی. اگر اولردن فقط بیر کیشی بو ایشنی بوینیگه آلیب حَرَکت قیلسه باشقه لرنی بُوینیدَن ساقِت بوله دی.[3]
عمر ابن حطاب رضی الله عنه نی ایتیشیچه ایسه: راستینی ایتگنده بیر مسلمان کیشینی کافرلرنی قولیدَن قوتقریب آلیش مینی آلدیمده بوتون عَرَب آرالیدَن هَم سُویُوملیراقدیر.
Хозирги пайтларда кофирларнинг жуда кўп биродарларимизни, опа-сингилларимизни асир қилиб олганига гувох бўламиз, мана бу кофирларга қарши жиход мана шу далилга кўра хам вожиб бўла оладими ё йўқми?
Агар бир мусулмон ё кўп мусулмонларни асир қилинса, бунга ўхшаш ишлар ислом диёрига хужум қилиш ва унга киришга ўхшайдими? Бу хақида икки хил назар бор: мана буларни биринчисини айтишича: йўқ, бир кишини деб аскарларни азият қилиш керак эмас, аммо бу назарни энг сахихи будир: албатта, чунки мусулмоннинг хурмати диёр ва минтақани хурматидан кўпроқдир.
Яъни агар бир мусулмон кофирларни олдида асир бўладиган бўлса, худдиинки барча мусулмонларга қарши жанг эълон қилиши ёки ислом диёрига хамла қилгани билан баробардир.
Мана бу хусусда жуда кўп уламолар сухбат қилишган. Улардан мисол тариқасида келтирсак Аз ибни Абдуссалом айтади: кофирларни қўлидаги мусулмон асирларини озод қилиш аллохга яқинлашиш асбобларини энг яхшисидир. Баъзи уламоларни айтишича эса: агар фақат бир мусулмон асир бўлса, душманга қарши жангни давом эттиришимиз ва биродаримизни нажот беришимиз ёки уларни хаммасини нобуд қилишимиз лозим. Энди агар жуда кўп мусулмонлар асир бўладиган бўлса , бу хақида қандай тасаввур бўлиши мумкин?![2]
اگر مسلمان یا مسلمینی را اسیر کنند، آیا چنین کاری مانند داخل شدن و هجوم به دارالاسلام است؟ دو دیدگاه وجود دارد: یکی از این دیدگاهها می گوید: نه، اذیت کردن سربازان به خاطر یک نفر بعید است، و صحیح ترین آنها این است: بله، چون حرمت مسلمان از حرمت دار و سرزمین بزرگتر است.
یعنی اگر مسلماني نزد كفار اسير باشد مانند اعلان جنگ است به تمام مسلمانان و مانند اين است كه كفار براي جنگ به دارالاسلام لشكركشي كرده باشند.
در این زمینه علمای زیادی صحبت کرده اند. به عنوان مثال عز بن عبدالسلام می گوید: آزاد کردن اسرای مسلمان از دست کفار از بهترین اسباب نزدیکی به الله است. بعصی از علماء گفته اند: اگر تنها یک مسلمان اسیر شود بر ما واجب است که در جنگ با دشمن ادامه دهیم تا اینکه او را نجات دهیم یا دشمن را نابود کنیم. پس تصور چگونه خواهد بود زمانی که خلق زیادی از مسلمین اسیر شوند؟![2]
امام القرطبي(671 هـ) هم می گوید: علمای ما گفته اند: آزاد کردن اسیر واجب است حتی اگر یک درهم نیز باقی نماند… و آزاد کردن اسیر از بیت المال واجب می شود، زمانی که از این طریق نشد بر تمام مسلمین فرض می شود، و اگر کسی از آنها به این کار اقدام کرد فرض از سایرین ساقط می شود.[3]
